“แค่จูบยังทำไม่เป็นเลยลินดา” ริมฝีปากเฉียดแก้มนุ่มก่อนจะเช็ดคราบน้ำลายให้หญิงสาวแล้วปล่อยเธอเป็นอิสระ
“ถ้าอย่างนั้นคุณก็สอนหนูสิ ให้หนูเป็นของคุณรามนะคะ”
มือเล็กปล่อยชายเสื้อแล้วเลื่อนขึ้นมาโอบรอบลำคอแกร่งให้โน้มลงมา ปลายเท้าเขย่งให้สูงขึ้นแล้วแนบริมฝีปากตนเองบนริมฝีปากหยักแผ่วเบา
“อื้อ...”
เพียงแค่เสี้ยววินาที ชายหนุ่มโต้ตอบส่งลิ้นสากเข้ามาทักทายอีกครั้ง ดูดดึงหยอกเย้าลิ้นเล็ก ขมเม้มเอาความหวานอย่างเอาแต่ใจ การตอบรับที่กะทันหันและรุนแรงจนแทบหายใจไม่ทัน มือนุ่มตีไหล่กว้างเบาๆ ให้ผ่อนแรงลง ในตอนนั้นเองร่างอรชรก็ถูกอุ้มลอยหวือไปนั่งบนโต๊ะตัวใหญ่
รามสูรจับเรียวขาสวยอ้าออกแล้วแทรกตัวเข้าอยู่ตรงกลางอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ริมฝีปากยังไม่ห่างจากกัน เขาขบเม้ม ดูดดึงอย่างดุดันเร่าร้อน ความอดทนที่บอกให้ตัวเองทนไว้อีกนิดมันหมดลง หมดตั้งแต่ตอนที่เธอบอกว่าชอบ หมดตั้งแต่ดวงตาสวยมองเขาด้วยความใสซื่อ
