คุณราม | EP.7 มารผจญ
1082 Words
ลินด์ลุกขึ้นยืนทันทีที่ดัสตินนั่งลง และเตรียมตัวออกจากพื้นที่ตรงนั้นเพื่อให้ผู้บริหารทั้งสองคนได้พูดคุยเป็นการส่วนตัว และอีกอย่างคือคุณรามไม่ชอบให้มีบุคคลที่สามอยู่ด้วย
ดัสตินถือโอกาสพูดคุยและชักชวนรามสูรพักที่นี่ต่ออีกวันเพื่อรอพบเพื่อนของเขาที่กำลังเดินทางมาและตั้งใจอยากพบรามสูร
รามสูรตกลงเพราะต้องการรู้ว่าต่อไปแมทธิวจะทำยังไงต่อ หากครั้งนี้เขายังไม่เซ็นสัญญาร่วมลงทุนกับสายการบินน้องใหม่จากประเทศไทยอย่างอรรัมภาแอร์ไลน์ที่ต้องการเครื่องบินของเลอร์มิงตันไปใช้งาน
หลังจากทราบข่าวจากเพื่อน แมทธิวก็รีบตรงมาริเวอร์เรสรีสอร์ตของเพื่อนสนิทอย่างดัสตินทันที
ชายหนุ่มวัย 26 ปีทั้งสองคนกอดคอทักทายอย่างสนิทสนม แมทธิวอยากมาเยี่ยมเยือนรีสอร์ตติดอันดับของดัสตินอยู่แล้ว จึงถือโอกาสมาทำงานและพักผ่อนด้วย
เป้าหมายของเขาคือทำให้เลอร์มิงตันเซ็นสัญญาให้ได้
“ได้ข่าวว่ามีเด็กที่นี่เหรอ ไหนกูขอดูหน่อย”
“เดี๋ยวมึงก็เจอ แต่บอกไว้ก่อนว่ากูต้องได้ก่อนมึงไอ้แมท”
“มึงยังไม่ได้?”
“ไม่อยากทำร้าย แต่ถ้านานเกินไปก็ไม่แน่” ถ้านานกว่านี้อีกนิดเนื้อกวางน้อยหวานๆ ของเขาจะตกเป็นของคนอื่นก่อนหรือเปล่านะ
“แล้วเลอร์มิงตันล่ะ”
“ใจเย็น คืนนี้มีงานเลี้ยง มึงรอเลย”
“ขอบใจเพื่อน งั้นกูขอตัวไปพักผ่อนก่อน”
“อืม เดี๋ยวกูพาไป”
ดัสตินเดินไปส่งเพื่อนที่ห้องพักที่เขาสั่งเตรียมไว้ให้สำหรับมันโดยเฉพาะ ในนั้นมีครบทุกอย่างเหมือนที่ตอนที่กำลังเรียนอยู่อเมริกาโดยเฉพาะคนต้อนรับ
“เร้าใจแน่ กูขอตัวไปทำงานก่อนเดี๋ยวตามเข้าไป”
“ฮ่าฮ่า ขอบใจมึงว่ะ” แมทธิวหัวเราะชอบใจ สมกับเป็นเพื่อนรักจริงๆ
...
“พี่ลินด์คะ ซัมมีอะไรจะให้” เมื่อรู้ว่าพี่สาวได้รับเชิญไปงานเลี้ยงของรีสอร์ตก็รีบไปซื้อชุดสวยมาให้เป็นของขวัญ
“หืม ซัม…”
“รับเถอะหนูลินด์ ถือซะว่าเป็นของขวัญเรียบจบและได้งานทำนะ” แซมเอ่ยขึ้นก่อนเมื่อรู้ว่าลินด์จะปฏิเสธ
“ซัมว่าเหมาะกับพี่ลินด์ที่สุดเลยค่ะ” ไม่โป๊แต่ก็ดูไม่เรียบร้อยเกินไป มีความซนและน่ารักแต่ก็ดูน่าทะนุถนอม เหมาะกับพี่สาวของเธอที่สุด
ความหวังดีและจริงใจของสองพ่อลูกที่เธอไม่สามารถปฏิเสธจึงรับไวด้วยความเต็มใจ เธอจึงสวมชุดที่ซัมเมอร์และลุงแซมให้เป็นของขวัญไปร่วมงานเลี้ยงในคืนนี้ซะเลย
“พี่น่าจะกลับดึกเลย ซัมล็อกร้านได้เลยนะ แล้วก็ระวังตัวด้วยเข้าใจไหม” ลินด์เอ่ยย้ำกับซัมเมอร์ เพราะคืนนี้ลุงแซมไปเยี่ยมเพื่อนที่โรงพยาบาลน่าจะกลับดึกเช่นกัน
“เข้าใจแล้วค่ะ พี่ลินด์ไปได้แล้ว เดี๋ยวไปสายได้กินของอร่อยนิดเดียว”
“ไม่ต้องห่วง พี่จะพยายามกินเผื่อจนพุงแตกเลย คิคิ”
ลินด์แตะหน้าท้องแบนราบของตัวเองเบาๆ ส่งยิ้มจนตาหยีให้ซัมเมอร์แล้วเดินเท้าไปรีสอร์ตเหมือนเคย
งานเลี้ยงจัดในห้องรับรองของรีสอร์ต เสียงเพลงเปิดคลอเบาๆ ให้บรรยากาศสบายๆ ลินด์มาก่อนเวลาเริ่มงานครึ่งชั่วโมงเพื่อเตรียมตัวและรอรับคำสั่งจากเจ้านายอีกที
ดัสตินมองเห็นหญิงสาวยืนอยู่มุมหนึ่งในห้องจัดงานกับซาเมียก็ยิ้มกว้าง แอบมองสำรวจชุดที่เธอสวมใส่ในคืนนี้ช่างดูน่ารักและเหมาะสมกับเธอจริงๆ
“ไม่ใช่เวลางาน เพราะฉะนั้นตามสบายเถอะซาเมีย ลินด์”
“สวัสดีค่ะคุณดัสติน” ซาเมียและลินด์ก้มศีรษะเล็กน้อยทักทายเจ้านายด้วยรอยยิ้ม
“ไม่ต้องเกร็งนะลินด์” ดัสตินเอ่ยย้ำกับลินด์อีกครั้งเพราะคงเป็นครั้งแรกของหญิงสาว แต่ซาเมียนั้นเคยร่วมงานแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว
“ค่ะคุณดัสติน จะพยายามค่ะ”
“พี่ดัส”
จัสมินในวัย 24 ปีน้องสาวคนเดียวของดัสตินรีบบินจากอเมริกามาร่วมงานคืนนี้ทันทีที่รู้ว่าใครคือหุ้นส่วนใหญ่ของรีสอร์ตร่วมกับพี่ชาย
“พี่คิดว่าเราจะมาไม่ทันซะอีก”
“ถ้ารู้ช้ากว่านี้ก็ไม่น่าจะทันค่ะ ทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้คะ ไม่งั้นจัสคงกลับมานานแล้ว”
จัสมินหน้ามุ่ยใส่พี่ชาย ก่อนจะมองหญิงสาวรูปร่างอรชรยืนมองต่ำอยู่ใกล้ๆ กับซาเมีย ถ้าจำไม่ผิดเธอคือพนักงานทำความสะอาดไม่ใช่หรือไง
“อ่า จัสมิน นี่ลินด์เป็นผู้ช่วยผู้จัดการรีสอร์ตคนใหม่ของพี่เอง” ยิ่งทำให้จัสมินแปลกใจเพราะไม่จำเป็นต้องแนะนำพนักงานทุกคนให้เธอรู้จักก็ได้
“สวัสดีค่ะคุณจัสมิน” ลินด์ก้มศีรษะทักทาย เธอเคยเจอจัสมินแค่ไม่กี่ครั้งเพราะนานๆ ทีจัสมินจะมาเยี่ยมรีสอร์ต
จัสมินพยักหน้ารับส่งๆ รู้สึกไม่ค่อยถูกชะตากับเด็กนี่แปลกๆ เธอสะบัดหน้าไล่ความคิดไร้ประโยชน์ทิ้งไปแล้วหันไปคุยกับพี่ชายแทน
“ไอ้แมทก็อยู่ที่นี่นะ เดี๋ยวก็เจอกัน”
“ค่ะ แต่ไม่ได้อยากเจอ จัสอยากเจอคุณรามมากกว่า”
นัยน์ตาของจัสมินเปล่งประกายขึ้นทันทีเมื่อพูดถึงคนที่เธอหมายตาเอาไว้ อยากเจอ อยากรู้จักเขาเป็นการส่วนตัวมานานแต่ไม่มีโอกาสเลย เพราะรามสูรไม่ชอบผู้หญิงที่เข้าหาเขาง่ายๆ ถ้าไม่ถูกใจจริงๆ เท่าที่เธอตามสืบมายังไม่มีใครเลย ที่ผ่านๆ มาก็แค่คู่นอนเท่านั้น
“พี่ดัส คุณรามเรียกใช้ผู้หญิงเยอะไหมคะ”
“พี่ไม่รู้เลย”
รามสูรรักความเป็นส่วนตัวมาก คนที่รู้ก็คงมีแค่คนของเขาเท่านั้น แต่ที่เขาแน่ใจเลยจริงๆ คือรามสูรสนใจผู้หญิงคนเดียวกับเขาแน่นอน ตลอดสองปีที่เขาเฝ้ามองลินด์มา เขาจะไม่ยอมให้ใครได้ไปก่อนเด็ดขาด
ลินด์ฟังได้ยินบทสนทนาอย่างไม่ตั้งใจ เธอกำลังจะขอตัวออกจากตรงนั้นเพื่อความเป็นส่วนตัวของเจ้านาย ทันทีที่ริมฝีปากจะขยับเอ่ย
“ไอ้ดัส”
- Writer
