บทที่ 1: เจอจนได้
452 Words
ชายหนุ่มเลิกคิ้วคมเข้มตกตะลึงอยู่กับภาพเบื้องหน้า เขาส่ายหัวไปมาอย่างเร็ว ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าตาไม่ได้ฝาดไป
ผู้หญิงตรงหน้าคือคนที่เขาตามหามาตลอดสิบปีจริง ๆ
ไปอยู่ที่ไหนมาวะตั้งสิบปี..ชายหนุ่มสบถในใจ
"เชิญคนไข้นั่งก่อนค่ะ . .คุณปริญ" คุณหมอสาวขมวดคิ้วเป็นปม ชื่อนี้ หน้าตาแบบนี้ คงไม่ใช่มั้ง
"คุณพยาบาล ผมขออยู่ตามลำพังกับคุณหมอได้ไหมครับ" เขาเอียงคอ กล่าวกับพยาบาลสาวด้วยน้ำเสียงสุภาพ
หญิงสาวหันรีหันขวาง มองหน้าคุณหมอคนสวย
"กฎของคลินิกไม่อนุญาตให้คนไข้กับหมออยู่ด้วยกันตามลำพังน่ะค่ะ" คุณหมอสาวเอ่ยเสียงเรียบ เอากฎที่ไม่มีอยู่จริงมาอ้างแล้วพยายามฝืนยิ้มตามมารยาท
คนไข้หนุ่มมองหน้าเธอสักพักแล้วจึงตัดสินใจโพล่งคำถามออกมาทำเอาคุณหมอกับพยาบาลมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
"เปิดซิงผมแล้วทำไมทิ้งผมไว้คนเดียว"
"ห้ะ" คุณหมอรีบหันไปทางพยาบาลแล้วสั่งให้อีกฝ่ายออกไปรอหน้าห้องก่อน
"คนไข้พูดอะไรหมอไม่เข้าใจ" น้ำเสียงของเธอสั่นหน่อย ๆ
"ผมชื่อปริ้นส์" เขาแนะนำตัวเองอย่างกวน ๆ
"เออ คุณปริ้นส์"
คุณหมอสาวมองหน้าคนไข้หนุ่ม สิบปี…เขาโตขึ้นมากจนเธอเกือบจำไม่ได้ ตอนเห็นชื่อคนไข้ครั้งแรกเธอก็ยังตกใจนิดหน่อย แต่ไม่คิดว่าจะใช่ไอ้เด็กเมื่อวานซืนคนนั้นจริง ๆ ชายหนุ่มที่บังอาจหลอกเธอและเกือบทำเธออับอายขายหน้า
คนไข้หนุ่มมองหน้าคุณหมอสาวด้วยแววตาอาฆาต
เพราะเธอ… ชีวิตเขามันถึงเหี้ยแบบนี้
เพราะเธอ…เขาถึงต้องมาพบจิตแพทย์
ไม่คิดว่าในที่สุด เขาก็เจอผู้หญิงที่เขาตามหามาเป็นสิบปี
จนเจอจนได้
"คนไข้คงจำคนผิดแล้วค่ะ"
"จะดูคลิปไหม"
"ห้ะ" คุณหมอสาวหน้าถอดสี อะไรคือคลิป สิบปีที่แล้วมีคลิปแล้วเหรอ จำได้ว่าตอนนั้นไม่ได้ถ่ายนี่นา
"ไม่เชื่อเหรอ"
"ตกลงมาหาหมอทำไมคะ" คนเป็นหมอไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด
"ผมจะนอนไม่หลับ ถ้านอนร่วมเตียงกับผู้หญิง โดยเฉพาะหลังมีเซ็กส์" เขากัดกรามตอบเธอด้วยสีหน้าเจ็บปวด
"ทำไมคะ" คนเป็นหมอก้มหน้าบันทึกข้อมูลลงบนชาร์จคนไข้ ปกปิดอาการประหม่าอย่างมิดชิด
"ผมโดนผู้หญิงบ้าทิ้ง หลังจากเธอเปิดซิงผม" เขากดเสียงต่ำประชด
"ฉันก็โดนเปิดซิงเหมือนกันไม่ใช่นายคนเดียว อุ๊บ"
คนบอกไม่รู้จักกันลืมตัวเผลอบอกเรื่องราวในอดีตได้แม่นยำ ...
- Writer
