เช้าวันอาทิตย์คนที่เคยตื่นเช้าประจำกลับไม่ตื่น ปรางทิพย์จึงเดินมาเคาะประตูห้องนอนของร้อยรักด้วยความเป็นห่วง เพราะเมื่อวานบอกไม่สบาย วันนี้ก็ยังไม่ตื่นอีก ทั้งๆ ที่ตอนนี้ก็จะแปดโมงเช้าแล้วด้วย ส่วนลูกชายตัวดีคงกลับมาดึกๆ ทั้งที่บอกว่าจะกลับเช้า แต่ตื่นมาก็เห็นรถจอดอยู่ นางจึงคิดว่าคงกลับมาตอนเช้ามืด
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“หนูรักลูก เป็นไงมั้งจ๊ะ ดีขึ้นรึยัง ไปหาหมอไหมจ๊ะ” เคาะประตูเรียกเจ้าของห้องและถาม
“อือ...ใครมาเสียงดังแต่เช้า” ติณณ์พึมพำทั้งๆ ที่ยังหลับตาอยู่ แล้วก็ต้องเบิกตากว้างตื่นเต็มตาเมื่อจำได้ว่าตัวเองนอนที่ห้องของร้อยรัก
“ซวยแล้วกู!” เมื่อคิดได้ดังนั้นก็ปลุกคนนอนกอดตัวเองให้ตื่นทันที
“รักๆๆ ตื่นได้แล้ว” และเขาก็ได้รู้ว่าวิธีของเขามันได้ผล เด็กนี่ตัวไม่ร้อนแล้วด้วย
“อื้อ” เธอครางพึมพำขยับตัวเล็กน้อย
“ตื่นได้แล้ว แม่ฉันอยู่หน้าห้องเธอ” และเสียงของติณณ์ก็ทำให้เธอหายงัวเงียตื่นเ
