“จัสมินไม่ยอมให้นายพีชเจ็บหรอกน่าเชื่อสิ แต่ว่า วันนี้ผมลางานอยู่เป็นเพื่อนพิมพ์ดีกว่า พิมพ์จะได้ไม่เหงา” ทยุตตีรวนอย่างเกเรก่อนจะอุ้มภรรยาลุกขึ้น “ลูกๆ ไปโรงเรียนหมดแล้ว เราก็ไปหาอะไรทำกันดีกว่านะครับ”
“เฮ้อ…คิดว่าเสือจะหมดไฟซะแล้ว ลูกสามแล้วนะคะไม่เบื่อบ้างหรือไง?” พิมพ์ประไพรยกมือคล้องคอเขาพร้อมเบียดกายเข้าหา
“ผมยังแข็งปั๋งอยู่นะเมียจ๋า วันนี้ทั้งวันผมสู้กับคุณได้สบาย” ทยุตบอกอย่างภูมิใจกับความแข็งแรงของตัวเอง พิมพ์ประไพรเคลื่อนหน้าไปจูบปลายคางคนเอาแต่ใจเบาๆ ก่อนจะถูกเขาพาเข้าไปในห้องนอน หลังจากนั้นสามีสุดที่รักก็อวดความแข็งแกร่งจนเสียงครางดังระงมไปทั่วห้อง
ทางด้านคนอยากมีเมียขับรถมาจอดหน้าประตูคฤหาสน์ก็รีบลงจากรถ เพราะยามไม่ยอมเปิดประตูให้เข้าไป ร่างสูงเดินไปที่ประตูเล็ก ยามก็ออกมาต้อนรับโดยมีประตูกั้นกลาง
“ผมมารับคุณจัสมินไปเรียนขับรถครับ”
“เอ่อ เสียใจด้วยนะครับ คุณหนูไม่ให้เปิ
