หลังจากศึกสวาทหนักหน่วงเสร็จสิ้น พรตดนัยก็ปล่อยให้เธอพักผ่อนจนกระทั่งเช้า วงแขนแข็งแรงยังคงโอบกอดเธอไว้แนบอกจนเธอตื่น ร่างบางรีบพลิกตัวหันหลังให้เขาในทันที
“ตื่นขึ้นมาก็ดื้อเลยนะคุณ หรืออยากให้ผมปราบอีกรอบ” พรตดนัยถามเสียงทุ้ม มือบางทุบลงบนอกกว้างแรงๆ ทีหนึ่ง จนชายหนุ่มหัวเราะร่วนก้มลงไปจูบหน้าผากนูนเบาๆ “อีกสักยกดีไหม อย่างที่เขาเรียกว่ารักกันรับอรุณ”
“ไม่เอานะ! ฉันเจ็บ” จัสมินรีบร้องห้ามก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาคม พรตดนัยจูบปากอิ่มเสียงดังจ๊วบ
“บอกแล้วว่าไซ้ส์ของผัวหายาก” ชายหนุ่มพูดอวดตัว จัสมินหน้าเห่อแดงและอายทุกครั้งที่เขาปลุกเร้าให้เธอเป็นผู้หญิงร่านสวาท แถมยังชอบความรุนแรงนิดๆ อีกต่างหาก
“ตาบ้า! ชอบพูดให้อายอีกแล้วนะ”
“อายทำไมครับ เรื่องแบบนี้ธรรมดาจะตายไป ผัวเมียกันก็ต้องเรียนรู้ซึ่งกันกัน มีความสุขไปด้วยกันไม่ใช่เหรอ?” พรตดนัยค่อยๆ สอนให้เธอเรียนรู้ไปทีละนิดๆ
“ยังไม่ได้แต่งสักห
