จอมบาป

แกมันเป็นผีห่ามาจากนรก

องค์อินทร์ คำฝอย หรืออินทร์ วัย 22 ปี ที่เพิ่งเรียนจบเมื่อสองวันก่อน เธอเป็นนักศึกษาจบใหม่ที่ยังว่างงานแต่ก็ต้องมาเจอเหตุการณ์ร้ายๆ แบบตอนนี้ในวันที่มาเลี้ยงฉลองเรียนจบกับกลุ่มเพื่อนที่ผับดังในย่านหนึ่งของกรุงเทพฯ ตอนนี้เธอไม่รู้หรอกว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น ทำไมชีวิตถึงได้ซวยอะไรแบบนี้ มาเจอกับคนถ่อยต่ำช้าเช่นนี้ได้ เธอก็ทำบุญใส่บาตรทุกเช้า ทำไมบุญกุศลไม่ส่งผลให้ชีวิตเธอเจอแต่คนดีๆ เลย ทำไมต้องส่งคนบาปดั่งเดรัจฉานมาให้ได้พบเจอ

“แล้วที่กำลังทำอยู่ไม่เรียกว่าข่มขืนเรียกว่าอะไรไม่ทราบไอ้คนสารเลว!” เธอตอกกลับพร้อมกับพยายามทุบตีหน้าอกแกร่งแต่เหมือนว่าแรงของเธอที่มีจะไม่ได้ทำให้เขาสะทกสะท้านได้เลยสักนิด

“เรียกว่าสมสู่ รู้อะไรไหมการมีเซ็กซ์ร่วมกันจะทำให้ชีวิตคนเรายืนยาวขึ้น และเซ็กซ์ไม่ใช่เรื่องต่ำช้า เรื่องที่ผิดบาป แต่เป็นสิ่งที่มนุษย์ทุกคนปรารถนา และเธอก็เช่นกันเด็กน้อย เธอก็จะต้องการเซ็กซ์หลังจากนี้ ต้องการให้ฉันเอาแรงๆ กระแทกเนื้อแรงๆ จนขาถ่างเลยแหละคนสวย” พูดจบก็กระชากยกทรงของเธอออกจากหน้าอกจนมันขาดใส่อีกไม่ได้

ว้าย!

เธอร้องตกใจอีกครั้งเมื่อยกทรงถูกกระชากขาดไม่เหลือชิ้นดี ความหนาวเย็นของเครื่องปรับอากาศทำให้เธอห่อตัวเองและมือเล็กทั้งสองปิดหน้าอกตัวเองไว้แต่ก็ถูกมือใหญ่ดึงกระชากออก

“สวยขนาดนี้จะปิดทำไมฮึ”

ดึงมือเล็กออกแล้วก็โน้มหน้าลงไปขูดไถเคราสากไปกับเนินอกอวบอูม กลิ่นกายสาวหอมยั่วยวนอย่างที่ไม่เคยได้กลิ่นนี้มาก่อน มันไม่ใช่กลิ่นน้ำหอม มันเป็นกลิ่นเหงื่อผสมกลิ่นแป้งเด็กอ่อนๆ

“อือ อย่ามาทำแบบนี้กับฉันนะไอ้เลว ไอ้ชาติชั่ว ยะ.อ่อย” แล้วก็ต้องร้องครางออกมาในที่สุดเมื่อเริ่มรู้สึกวูบไหวหน้าอกที่เขาดูดเร่าละเลียปลายลิ้นไปมากับเนินอกอวบอูมตัวเอง

“อย่าต่อต้านหรือขัดขืนเลยเด็กน้อย ยังไงเสียร่างกายเธอมันก็ตอบสนองฉันอยู่ดี และฉันจะไม่ข่มขืนเธอหรอกนะ ฉันจะทำให้เธอร้องขอจากฉัน และดูสิหัวนมเธอมันแข็งตอบสนองฉัน” ไม่ได้พูดเปล่าแต่ยังก้มหน้าดูดเร่าละเลียดูดเร่ายอดอกสีชมพูระเรื่อหวานของหล่อนพร้อมกับเหวี่ยงร่างเล็กที่กอดรั้งเอวเล็กคอดไว้เพียงมือเดียวไปยังโซฟาตัวยาวที่อยู่ไม่ไกลทันที

“ไม่นะ ฉันแค่หลงมาไม่ได้มาขโมยของ อย่ามาทำแบบนี้กับฉันนะ” เธอคัดค้านและต่อต้านร่างใหญ่ที่ทาบทับตัวเองในตอนนี้ สองมือเล็กอยากจะผลักไสแต่ก็ถูกมือใหญ่ของเขาจับรวบตรึงไว้เหนือหัว และอีกมือของเขาก็กอบกุมขยุ้มขยำหน้าอกของเธอ มันทั้งเจ็บและร้อนวูบวาบแปลกๆ และยิ่งไปกว่านั้นเธอหวาดกลัวหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยหนวดเครารอบกรอบหน้า แม้จะดูดีแต่ในตอนนี้มันน่ากลัวเหลือเกินสำหรับเธอ ภัยที่หวาดกลัวที่สุดสำหรับลูกผู้หญิงมันกำลังจะมาถึงเมื่อรับรู้ได้ถึงความเป็นวายร้ายของบุรุษเบียดดุนดันหน้าท้องเปลือยของตัวเอง

หึหึ

คลังแสงได้แต่ยกยิ้มพึงพอใจกวางน้อยใต้ร่าง หล่อนทำให้เขาตื่นเต้นทั้งๆ ที่หน้าตาและรูปร่างไม่ได้สะดุดตา แต่ความเป็นธรรมชาติของเธอและผิวสองสีน้ำผึ้งของเธอมันกำลังยั่วยวนยามที่หล่อนกำลังบิดเร่าดิ้นหนีทั้งๆ ที่ดิ้นไปไหนไม่รอดแต่เธอก็ยังพยายาม นับถือหล่อนเหลือเกิน

มือใหญ่ขยุ้มขยำเต้าอวบหยุ่นขนาดพอดีมือตัวเองด้วยจังหวะหนักหน่วงพร้อมกับใบหน้าหล่อเคลื่อนไหวคลอเคลียอยู่กลางหน้าอกของสาวใต้ร่าง ถึงแม้เธอจะดิ้นตัวขืนตัวเกร็งไม่ยอมรับสัมผัสแต่เขาก็รับรู้ได้จากยอดอกที่ตื่นตัวของหญิงสาว

“อ่า อื้อ ยะ...อย่าทำแบบนี้กับฉัน คุณเข้าใจฉันผิดแล้ว อ่ะ อื้อ”

เธอดิ้นกายขัดขืนแต่ยิ่งดิ้นยิ่งเป็นการเปิดทาง ข้อมือเล็กทั้งสองที่ถูกมือใหญ่กำแน่นนั่นก็เจ็บ เมื่อเขากำแรงจนใบหน้าเธอเหยเก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ พยายามแค่ไหนก็ได้แค่ดิ้นอยู่ใต้ร่างเขา และยิ่งเห็นปากหนากำลังดูดเร่าคลอเคลียเลียยอดอกตนยิ่งเกลียดชังขยะแขยงคนเหนือร่าง

“อ่า ถ้าฉันหยุดตอนนี้คนที่จะเสียใจคือเธอสาวน้อย หัวนมแข็งขนาดนี้แล้วยังจะบอกว่าไม่อีกเหรอฮึ”

น้ำเสียงทุ้มดังพึมพำกับหน้าอกอวบอูมที่กำลังคลอเคลียอยู่ กลิ่นกายสาวและผิวนวลเนียนสีน้ำผึ้งยามกระทบกับแสงไฟในห้องยิ่งยั่วยวนชวนให้ขย่มคร่อมทับ ท่อนขาแข็งแรงกดเรียวขาเล็กที่ถีบป่ายดันตัวเองหนีให้อยู่กับที่

“อือ ไม่นะ หยุดเถอะ อย่าทำแบบนี้กับฉันเลยนะ ได้โปรด...อย่าข่มขืนฉันเลย อ่ะ อื้อ” เสียงเล็กหวานกลืนหายเข้าไปในลำคอทันทีเมื่อปากหนาเคลื่อนผละจากเต้าขึ้นมาบดกระแทกจูบดุดัน เรียวลิ้นสากสอดเร่าเข้าไปอย่างอุกอาจ ไล่ต้อนเรียวลิ้นน้อยของเจ้าหล่อนไปจนจนมุมหมดทางถอยหนีก็ตวัดเกี่ยวพันลิ้นเธอไว้กับลิ้นตัวเอง

“อ่า อื้อ” เสียงครางอู้อี้และปากน้อยไร้เดียงสาที่เผลอจูบตอบเงอะงะก็ทำให้คลังแสงกระหยิ่มยิ้มพึงพอใจการตอบสนองกลับของหล่อนใต้ร่าง มือใหญ่ที่กดข้อมือเล็กไว้ก็ปล่อยเมื่อตอนนี้สาวน้อยเริ่มมีอารมณ์อ่อนไหวไปกับตัวเองแล้ว มือใหญ่เคลื่อนมากอบกุมเต้าอวบหยุ่นที่ยกเร่าส่ายหนี แต่เหมือนยกขึ้นเสียดสีหน้าอกของเขามากกว่า

“อ่า อื้อ”เสียงครางยังคงดังลอดออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่มสีระเรื่อและปากหนาที่บดเคล้าคลอเคลียจูบแลกลิ้นกันอยู่ มือน้อยเมื่อได้อิสระสมองที่ยังคงมีสติน้อยนิดก็สั่งให้ดันหัวไหล่หน้าของเขาออก แต่แรงก็น้อยเหลือเกิน เหมือนเป็นการแตะสัมผัสเท่านั้นไม่ใช่ผลักดันคนตัวให้ออกไปให้พ้นร่าง

มือใหญ่ของคลังแสงกอบกุมสองเต้าพร้อมปากบดจูบรุกเร้าควานกลืนความหวานของปากน้อยของหญิงสาว ตอนนี้คลังแสงปวดร้าวไปทั่วเอ็นเนื้อร้อน มือใหญ่ผละจากสองเต้าที่ขยุ้มขยำไปหากระดุมกางเกงยีนของเธอ พร้อมกับปลดกระดุมออกอย่างรวดเร็วและรูดซิปออก

“อ่า อื้อ” ทันทีที่ปากหนาผละออก องค์อินทร์ก็หอบหายใจแรงทันที เพราะเมื่อกี้เธอนึกว่าตัวเองจะตายเพราะจูบแล้ว และหล่อนก็รวบรวมเรี่ยวแรงที่มีอันน้อยนิดกับสติที่ยังเหลือดีอยู่ยกมือฟาดไปยังบ้องหูของเขา

เผียะ!

โอ้ย!

คนที่กำลังหลงมัวเมาไปกับผิวสีน้ำผึ้งยามกระทบแสงไฟร้องโอดครวญเจ็บกกหูที่ถูกฟาดตบทันที ความไม่คาดคิดและไม่ได้ตั้งตัวทำให้หลบหนีไม่ทัน

กรอด!

เสียงขบกรามแกร่งแน่นดังลอดออกมาจากริมฝีปากจ้องมองคนใต้ร่าง ตอนนี้เขาหูอื้อไปหมด หล่อนกล้ามาก กล้ามากที่ตบบ้องหูเขาแบบนี้ เกิดมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าทำแบบนี้ ขนาดแม่ที่เลี้ยงดูแลเขามายังไม่เคยทำกับเขาแบบนี้

“ปล่อยฉันไปเถอะนะ” องค์อินทร์อ้อนวอนพร้อมกับจับท่อนแข็งแรงที่เท้ากับโซฟากักร่างตัวเองไว้

“บุกรุกห้องทำงานฉัน ตบบ้องหูฉันจนอื้อชาขนาดนี้ยังคิดว่าจะปล่อยไปไหนได้อีกเหรอ ถ้าวันนี้กูไม่เอาจนขาถ่างคลานออกจากห้องอย่ามาเรียกกูว่าไอ้เทือก!” สิ้นเสียงหยาบกระด้างก็มีเสียงกรีดร้องดังตามมาเมื่อเขาใช้สองมือกอบกุมสองเต้าของเธอแล้วบีบเคล้นเอาแต่ใจ หาได้ถนอมและอ่อนโยน

“อ่ะ เจ็บนะ ฉันเจ็บ ได้โปรด...ได้โปรดหยุดเถอะ อือ ฮือๆๆ” องค์อินทร์จับมือใหญ่ที่กำหน้าอกตัวเองให้หยุดแต่เหมือนยิ่งห้ามเขายิ่งบีบแรงจนทนไม่ไหวปล่อยเสียงร้องไห้ออกมา

“ร้องเลย ร้องดังๆ มันไม่เท่าที่เธอตบบ้องหูฉันเมื่อกี้หรอก ฉันยังหูอื้ออยู่เลยตอนนี้”

เขามองและยิ้มเย้ยหางตาที่มีน้ำใสๆ ไหลออกมา เขาเร่งมือสากกร้านบีบเคล้นหนักหน่วงแรงกว่าเดิมจนหน้าอกเนียนผิวสีน้ำผึ้งเปื้อนแดงและมีรอยมือเขาขึ้นให้เห็น

“อ่า สวยมาก ยิ่งเห็นแบบนี้กูยิ่งอยากได้ อ่า ไม่ไหวแล้ว” ผละมือออกจากเต้าคนตัวเล็กออกมาหนึ่งข้าง มาปลดกระดุมกางเกงสแลคตัวเองพร้อมรูดซิปกางเกงออก แล้วล้วงมือไปนำท่อนเนื้อแข็งแรงอวบอูมอุ่นร้อนที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยขดตัวตามลำตัวใหญ่โตออกมาเสียดสีกับเอวเล็กคอดของหล่อน

“อ่ะ เจ็บ อย่าทำแบบนี้ อย่าบีบนมฉันแบบนี้ อ่า เจ็บ! ฮือๆๆ” เธอร้องไห้เจ็บมากกว่าจะรู้สึกเป็นอื่นในตอนนี้ เขามันผีชั่ว ผีห่าที่ผุดมาจากนรกรึไง ทำไมเขาถึงทำกับร่างเปราะบางของเธอแบบนี้ ดวงตาที่เคยสดใสบัดนี้เต็มไปด้วยน้ำตา เธอนอนร้องไห้ใต้ร่างของชายแปลกหน้าที่กล่าวหาใส่ความว่าเธอเป็นขโมย

ฮือๆๆ

หาได้มีความสงสาร ต่อไปนี้จะสวรรค์หรือนรกก็ขึ้นอยู่กับเธอแล้ว สำหรับเขาแล้วจะสุขสมไปพร้อมกันขึ้นอยู่กับคู่นอน และเธอดื้อและบังอาจตบบ้องหูเขา เขาจะสั่งสอนให้เธอจำไปจนตายว่าอย่าริอาจมาทำร้ายร่างกายของเขาแบบนี้ สวรรค์หรือนรกมันเป็นสันดานไปแล้วไม่ใช่ความเคยชิน หากมีความเลวบนโลกนับร้อยคนมัดรวมกันยังไม่เทียบเท่าความหยาบช้าต่ำทรามของเขา เขามันคนบาป บุญบาปหน้าตาเป็นยังไงเขาไม่เคยคิดจะสนใจ เพราะชีวิตของคนเราอยู่ได้ด้วยความอดทน ไม่ใช่บุญบาปที่ทำและสร้างขึ้น

“ร้องไห้ให้ตายเธอก็หนีจากสิ่งที่จะเกิดขึ้นไม่ได้หรอก” เขาบอกเธอพร้อมกับดึงรั้งกางเกงที่ปลดกระดุมรูดซิปออกของเธอไปกองไว้ที่ข้อพับของขาเรียวเล็ก และทันทีที่ได้เห็นความโหนกนูนของความเป็นเพศของหล่อนก็ทำให้เขาลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ แม้จะมีสนามหญ้าขึ้นปกคลุมแต่มันก็เห็นเนินสวยงามได้ชัดตา

“ฮือๆ แกมันเลว! แกมันเป็นผีห่ามาจากนรก อ่า อื้อ” พยายามบิดเอวเล็กหนีมือใหญ่ที่กำลังลูบไล้ความเป็นสาวตัวเอง แต่เหมือนว่าเธอจะบิดเขายิ่งตามมาลูบไล้