“ยัยนิด”
ดรีมที่เดินนำเข้ามาในห้องพักฟื้น คนที่นอนอยู่บนเตียงตื่นพอดี เธอจ้องมองไปยังด้านนอกเหมือนกับคนเลื่อนลอย ก่อนจะค่อย ๆ หันกลับมาเพราะมีเสียงเรียก
“ดรีม...” เธอยิ้มให้และเรียกตอบ
“แกเป็นไงบ้างนิด เจ็บตรงไหนหรือเปล่า” ดรีมรีบเข้าไปหาแล้วนั่งลงข้าง ๆ จับมือของหนูนิดกุมไว้ ยิ้มให้อย่างดีใจกับเพื่อนที่โต้ตอบเธอ
“เมื่อกี้ปวดหัวนิดหน่อย แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้วล่ะ...หมอก็เพิ่งออกไป” หนูนิดให้คำตอบ
“หนูนิด อึก อึก ขอบคุณนะที่ตื่นมา พี่รอวันนี้มานานแค่ไหนรู้ไหม?”
คนที่เดินเข้ามารอจังหวะให้เธอได้พูดคุยกับเพื่อน จึงรีบเดินเข้าไปหาอีกฟากของเตียง ก่อนจะโผเข้ากอดคนที่นอนอยู่ด้วยความดีใจ
“ใครเหรอดรีม...เพื่อนแกเหรอ”
เธอนิ่งให้เขากอดด้วยความงุนงง ก่อนจะหันหน้าไปถามเพื่อนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ
สิ่งที่ได้ฟังเมื่อกี้ทำเอาใจของเขาหล่นวูบลงสู่ปลายเท้า คำถามที่เป็นเหมือนกับว่าเธอไม่รู้จัก เขาค่อย ๆ ผละ
