เสียงบอกสถานีปลายทางดังขึ้นอีกครั้ง รวิศเลยถือโอกาสจูงมือวันวิวาห์ที่ลุกขึ้นยืนมาใกล้ๆ ตัว ขณะที่นันทิตาอมยิ้มชอบใจ
“พี่นิวคะ เพลินฝากยายมิ้ลค์ด้วยนะคะ ดีแล้วที่พี่นิวไป เพราะเวลาไปที่อู่นี้ทีไร พวกช่างซ่อม ยันไปถึงเถ้าแก่เจ้าของอู่ชอบแซวยายมิ้ลค์ตลอดเลยค่ะ”
วันวิวาห์ไม่รู้จะขึงตาดุใส่เพื่อนขนาดไหนดีแล้ว เพราะนันทิตาไม่ฟังที่เธอพูดเลยสักนิด ดวงตาคู่สวยกลอกไปมาเป็นวงกลมแล้วต้องหยุดลงเพราะดวงตาคมกริบที่จ้องมองมา
“ได้ยินน้องเพลินพูดแบบนี้ พี่ยิ่งต้องไปเป็นเพื่อนมิ้ลค์” เสียงทุ้มเหมือนจะตอบคนที่ประกาศเรื่องนี้ออกมา หากแต่แววตาเขากลับมองคนตัวเล็กที่ทำหน้าปั้นยาก
วันวิวาห์ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องมาเดือดร้อนเรื่องของเธอเสียขนาดนี้ ถ้าเป็นคุณหมออชิรวิทย์มีท่าทางห่วงใยแบบนี้บ้าง เธอคงจะกระโดดกรี๊ดลั่นไปแล้ว
.......................................................................................
