ไลลาตัวเย็นเฉียบ หัวใจปวดแปลบอย่างไม่เคยเป็นก่อน ร่างบางค่อยๆ ทรุดลงนั่งกับพื้นพิงแผ่นหลังกับประตูห้องน้ำด้วยใจที่ปวดร้าวเกินบรรยาย ไหล่บางห่อเข้าหากันสั่นสะท้านไปทั้งร่างด้วยแรงสะอื้นที่พยายามปิดกลั้นเสียงแห่งความอ่อนแอพ่ายแพ้ไม่ให้เล็ดลอดออกมา
‘ซานโดเลส คนใจร้าย’
ภายในรถตกอยู่ในความเงียบงันมาตลอดเส้นทางตั้งแต่คอนโดหรูมาจนถึงอพาร์ทเม้นท์ที่ไลลาเช่าอยู่
“พรีม”
เรียกพลางจับข้อมือเล็กไว้ ยังไม่อยากให้หญิงสาวลง เขายังอยากอธิบายอะไรหลายๆ อย่างให้เธอฟังแต่...
“ปล่อยค่ะ แล้วกรุณาอย่ามายุ่งมากับฉันอีกเลยนะคะ” แค่พูดออกมาน้ำตาก็จะพานจะไหลแล้ว
‘นี่เธอรักเขามากเลยหรือนี่ ไลลา’
“ไม่นะพรีม ผมกับวิตนี่เรา...”
“ไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้นค่ะ ฉันเข้าใจทุกอย่างแล้ว ขอแสดงความยินดีล่วงหน้าด้วยนะคะ” พูดจบก็พยายามดึงข้อมือกลับ
“ไม่...คุณยังไม่เข้าใจจริงๆ หรอกว่าผม...” ว่าเขาจำเป็นต้องแต่งงานกับวิตตอเร
