“คิดถึงใครอยู่ครับ”
มาร์คเดินเข้ามากอดทางด้านหลังของดาริน เขาคบกับเธอมาก็ตั้งหลายปีแล้ว แต่ดารินไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเขาเลย ไม่ว่าเขาจะไปยุ่งกับผู้หญิงคนไหนเธอก็ไม่เคยเหวี่ยงหรือวีนใส่ ไม่เคยออกอาการหึงหวง จนเขาคิดว่าเธอรู้สึกอะไรกับเขาบ้างหรือเปล่านอกจาก
‘หลงใหลในบทรักและเงินของเขา’
“คิดถึงพรีม เพื่อนรักของฉันค่ะ”
“รู้สึกว่า เพื่อนรักของผม ก็คิดถึงเพื่อนรักของคุณอยู่เหมือนกันนะครับ”
“คิดถึงแล้วทำไมเขาไม่ติดต่อไปบ้างล่ะคะ”
“มันก็คงมีเหตุผลของมันแหละครับ ว่าแต่คุณ คิดถึงแล้วจะไปหาไหม”
“คิดว่าจะไปหาอยู่นะคะ และคิดว่าถ้าฉันได้กลับไปเมืองไทยหนนี้ ฉันคงจะไม่กลับมาที่นี่อีกค่ะ”
“ฮะ! ...คุณว่าอะไรนะ คุณจะไม่กลับมาที่นี่อีก แล้ว...แล้วคุณไม่คิดถึงผมบ้างเลยเหรอ คุณพูดจริงหรือเปล่าเนี่ย” มาร์คอดที่จะใจหายไม่ได้เมื่อได้ยินดารินพูดว่าหากกลับไปเมืองไทยแล้วเธอจะไม่กลับมาทีอิตาลีอีก
“ฉันพูดจริง
