๔๑
"...ขอบคุณคุณแม่กับคุณพ่อมากนะครับที่อนุญาตให้ผมเข้ามาในบ้าน" ชายหนุ่มซึ่งเป็นคนแปลกหน้าหันมองพ่อกับแม่ของผู้หญิงที่กำลังจะมาเป็นแม่ของลูกของเขาสลับกัน
ใจจริงเขาอยากจะเข้าประเด็นให้เป็นเรื่องเป็นราวเลยด้วยซ้ำ แต่เห็นสีหน้าเลขาสาวแล้ว รู้ในทันทีว่าเขาควรค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป
โล่งใจที่เห็นรอยยิ้มจางๆ ของภรรยาเจ้าบ้านที่ถูกหยิบยื่นมาให้
ใจแกร่งหลุดร่วงไปอยู่ที่ตาตุ่ม เมื่อเห็นสายตาของฝ่ายประมุขใหญ่ที่กำลังมองเขาด้วยแววตาที่มีความหมาย
"เป็นลูกเต้าเหล่าใครล่ะ ทำงานอะไรอยู่"
"ผมเป็นหลานชายของท่านเจ้าสัว ซึ่งเป็นเจ้าของบริษัทที่เมทำงานอยู่ครับ"
"ลูกชายท่านเจ้าสัว ท่านเจ้าสัวที่เมเคยบอกพ่อกับแม่ว่าใจดีมาก ยอมรับเด็กจบใหม่แบบเมเข้าทำงานซ้ำยังให้ตำแหน่งงานที่ดีงั้นเหรอลูก" คนฟังยิ้มรับ เขารีบตอบกลับออกมาทันที
"ครับ ผมเป็นหลานชายของท่านเจ้าสัวคนที่คุณแม่และคุณพ่อรู้จากปากเม ตอนนี้ผมก็เข้า
