๒๐
"...ดื่มแชมเปญด้วยกันก่อนสิเม นานๆ ทีจะเจอเธอ ฉันอยากคุยกับเธออยู่เลยนะ" บีน่ากรีดเสียงออเซาะ โดยไม่สนใจเลยว่าเพื่อนแทบทุกคนที่อยู่บนโต๊ะขอตัวกลับกันแล้ว
"ฉันกลับนะบีน่า วันหลังเราค่อยนัดกินข้าวกันอีกนะ" หนึ่งในกลุ่มอื่นขึ้น ทว่า อีกคนที่นั่งตัวติดกับแฟนหนุ่มกลับเลือกที่จะไม่สนใจจนเจ้าของคำพูดนั้นหน้าสลดลง เธอกระชากกระเป๋าขึ้นมาคล้องบ่าก่อนจะกระทืบเท้าเดินออกไปอย่างหงุดหงิด
เพื่อนที่นั่งร่วมโต๊ะด้วยก่อนหน้านี้เห็นจะมีก็แต่เพื่อนสนิทของบีน่าเท่านั้น และเหมือนว่า ไม่ว่าจะตอนนั้นหรือตอนนี้ บีน่าก็คงจะเห็นเพื่อนเป็นแค่เครื่องประดับบารมี
"เสือคะ คุณอยากกลับหรือยัง เมตามใจคุณนะ"
"จะรีบไปไหนล่ะ ไหนๆ ก็มาแล้ว ดื่มกันก่อนสิ" กวีสบทบ เรียกสายตาคมกริบให้ตวัดมองทันที
กวีหยัดกายลุกจากที่นั่ง เลือกที่จะเป็นฝ่ายจัดการแก้วแชมเปญให้กับเพื่อนสนิทของแฟนสาวด้วยตัวเอง
"กวีเขาน่ารักแบบนี้เสมอเลยนะเ
