๑๐
"ไมโล นี่คีย์การ์ดห้องเจ้" ร่างบอบบางในชุดทำงานสวยเก๋ตามแบบฉบับของหญิงสาวช่างแต่งตัว เสื้อเชิ้ตที่แขนยาวเรียบร้อย ทว่ามีลวดลายลูกเล่นสะดุดตา กระโปรงสีดำสั้นเพียงต้นขาอวดความขาวผ่องไร้ตำหนิให้เห็น สวมใส่รองเท้าส้นเข็มสีแดงตัดทุกอย่าง ไม่ได้มากไป แต่ลุคของเธอมันสะดุดตาใครหลายๆ คน
"สั่งอะไรไปเยอะแยะ ทำไมต้องให้เขาไปส่งเวลานี้ด้วยล่ะ ควรให้เขาส่งวันหยุด หรือไม่ก็ต้องเป็นช่วงเวลาที่ไม่ใช่เวลางาน"
"ไม่มีอะไรเยอะหรอกแค่พวกเตียงนอนและตู้เสื้อผ้า เจ้ฝากด้วยนะ" ไมโลรับคีย์การ์ดไปจากมือของพี่สาวอย่างว่าง่าย แอบมองความผิดปกติของคนตรงหน้าเช่นกัน
"เตียงนอนและตู้พัง?"
"เปล่า เจ้ปรับไซส์น่ะ"
"เหรอ แต่อันเดิมมันก็มีขนาดที่พอดีแล้วไม่ใช่เหรอ?"
"เถอะน่า ในห้องมีของสำคัญหลายอย่าง เจ้ไม่อยากให้เขาไปส่งในตอนที่ไม่มีใครอยู่ดูเลย กลัวของหาย"
"งั้นก็ตอบคำถามน้องมาหนึ่งอย่าง" ผู้เป็นพี่ชักสีหน้าไม่ชอ
