Time Talk
กระดาษในมือผมร่วงลงพื้นหลังอ่านจบพร้อมกับร่างที่ไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาดื้อๆ พีชได้ยินทุกอย่างแล้ว และเธอตัดสินใจที่จะไปจากผม มันยากที่จะยอมรับว่าเส้นทางของเราตอนนี้มันไม่เหมือนเก่าเพราะแม่ของผมไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ผมจะทำและหาทางขัดขวางโดยการส่งผมไปดูงานที่ฮ่องกงอย่างกระทันหันซึ่งเป็นไฟท์คืนนี้
ผมถอนหายใจยกมือปาดน้ำตาที่ไหลออกก่อนจะหยิบกุญแจรถเดินออกมาหน้าบ้านเห็นแม่ยืนดักอยู่ก็หันหลังกลับเพราะยังไม่อยากพูดคุยอะไรกับท่านในตอนนี้
“จะไปไหนไทม์”
“ผมจะไปหาพีช”
แม่นิ่งไปก่อนจะทำสิ่งที่ผมไม่คาดหวังนั่นคือการพยักหน้าเบาๆคล้ายอนุญาติ
“ไปสิ แต่อย่าทิ้งงาน คืนนี้ลูกต้องเดินทาง”
อย่างน้อยขอแค่ให้ได้เจอพีชก็ยังดีและไม่ว่าในฐานะไหนผมก็พร้อมที่จะไปหาเธอ ผมไม่รอช้ารีบขึ้นรถขับออกมาตรงไปบ้านพีช ตอนแรกผมคิดว่าแม่จะขัดขวางไม่ให้เจอเธออีกแต่ผิดคาดเพราะแม่ยอมให้ผมออกมา
และผมรู้ว่าที่แม่ไม่ยอมให้ผ
