Lookpeach talk
ฉันสะดุ้งตื่นเมื่อจู่ๆก็รู้สึกถึงแรงยุบข้างๆ เอวฉันถูกแขนแกร่วพาดและรั้งเข้าหาตัวแต่เพราะกลิ่นที่ไม่คุ้นเคยทำให้ฉันรู้ว่าเขาไม่ใช่ไทม์แต่เป็นพี่โรเล็กซ์
"อย่าเสียงดัง"
"พี่โรเข้ามาทำไม!"
เขาไม่ตอบแต่เลือกที่จะพลิกตัวฉันให้หันไปหา ริมฝีปากเขาทาบทับลงมาทำให้ฉันต้องดิ้นเพื่อหลีกหนีสัมผัสที่ไม่ต้องการ
"อื้อ! ปล่อยพีช!"
ร่างสูงทาบทับลงมาก่อนรั้งชุดนอนฉันขึ้นมากองที่เอวและดึงแพนตี้ออกอย่างรวดเร็ว
"พี่โรจะทำอะไรพีช! ปล่อนพีชนะ!"
เขาไม่พูดไม่จาก้มลงมาขบกัดผิวซอกคอฉันเบาๆ น่าแปลกที่ครั้งนี้เขาไม่ได้รุนเเรงกับฉันแม้จะเร่าร้อนแต่ก็แฝงไปด้วยความอ่อนโยนที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"พี่โรปล่อยพีช"
ฉันสะดุ้งเฮือกเมื่อนิ้วเรียวค่อยๆกรีดผ่านส่วนอ่อนไหว ฉันรู้สึกร้อนวูบวาบเผลอเกร็งและรู้สึกดีไปกับสัมผัสน่าหวาดเสียวนี้
"อ๊ะ อื้อ! ปะ ปล่อยพีช"
เสียงฉันแผ่วเบาและกระท่อนกระแท่นทั้งที่ใจปฏิเสธแ
