“ค่ะ มัทถึงบ้านสักพักแล้วค่ะ แล้วคุณวินล่ะคะคุยงานกับลูกค้าเป็นยังไงบ้าง” แค่เพียงเธอกลับมารอยยิ้มเล็ก ๆ ก็เผยขึ้นโดยที่กวินภพไม่รู้สึกตัวเลยว่าตัวเองกำลังยิ้มอยู่
“ก็ดี ฉันจะโทร.มาบอกว่าคืนนี้อาจจะกลับดึกหน่อย เข้านอนได้เลยไม่ต้องรอ”
“วินคะ คุยเสร็จหรือยังคะ ลินหิวแล้วนะคะ” ทว่ายังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ทันตอบอะไรกลับไปนั้นเสียงหวาน ๆ ของใครอีกคนก็แทรกเข้ามาซะก่อน มัทนาหยุดนิ่งเมื่อจำได้ว่าเจ้าของเสียงนั้นคือลิลินไม่ผิดแน่
“มัท! ฟังอยู่หรือเปล่า”
“ค่ะ มัททราบแล้วค่ะ แค่นี้นะคะ” เธอตอบกลับไปเพียงสั้น ๆ พร้อมกับชิงตัดสายไปไม่อยากฝืนทนฟังคำโกหกอะไรจากปากของเขาอีก คนอะไรจะไปเดทกับคู่ขาแต่กลับมาโกหกกันว่ามีนัดคุยกับลูกค้า ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเขาต้องโกหกทั้ง ๆ ที่จะบอกเธอมาตามตรงเธอก็คงไม่มีสิทธิ์ไปว่าอะไรเขาอยู่ดี
“มีอะไรหรือเปล่ามัท” เสียงของคุณหญิงลัดดาวัลย์ที่ดังถามมาทำให้หญิงสาวต้องส่ายห
