อุ้งมือพิศวาสซาตาน

11

11

ญาตาวีทำตามคำสั่งของราชสีห์ เธอค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าที่ตนสวมใส่อย่างเชื่องช้า ราวกับว่าจะประวิงเวลาให้นานที่สุด แม้รู้เต็มอกว่าถึงอย่างไรเสียร่างกายทุกสัดส่วนของเธอก็ต้องประจักษ์อยู่ในดวงตาของเขาอยู่ดี

ตึก ตึก ตึก...หัวใจของราชสีห์ดังกว่าทุกครั้งอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เมื่อเห็นผิวกายขาวลออของญาตาวีหลังจากที่ชุดนอนแบบกระโปรงคลุมเข่าของเธอหลุดออกจากกาย เหลือเพียงชุดชั้นในสองชิ้นที่ปกปิดความสวยงามอร่ามตา

ผิวกายขาวนวลของญาตาวีเริ่มเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อทั้งกาย เมื่อเธอใช้มือรูดอันเดอร์แวร์ลงไปตามเรียวขา ก่อนจะม้วนตัวกันหลุดออกไปจากปลายเท้า แล้วจึงมาจัดการกับชุดชั้นในของตนในเวลาต่อมา

โอ้...พระเจ้า

ราชสีห์ร้องครางในใจเมื่อได้ยลโฉมร่างเปล่าเปลือยของอาหารว่างจานใหม่ของตน เธอเป็นสาวร่างเล็กแต่ทว่าสัดส่วนที่เขาเห็นเวลานี้ไม่ได้เล็กตามตัวไปด้วย อกอวบใหญ่เบียดชิดกันแทบจะไม่เห็นช่องว่างของร่องกลางอก ปลายถันสีชมพูอ่อนคู่นั้นเหมือนมีพลังดึงดูดให้เขาปรารถนาจะนำปากไปดูดกลืน แล้วใช้มือขยำบีบให้หนำใจ มันคงซาบซ่านเร้าใจน่าดู

เขาไล่สายตาต่ำลงไปยังหน้าท้องแบนเรียบไร้ไขมัน ก่อนจะเลื่อนต่ำลงไปพบกับที่นาผืนน้อยที่ปกคลุมไปด้วยไหมดกดำที่น่านำมือไปคลึงเล่น ปลีน่องของญาตาวีเรียวสวยจนเขาอยากจะนำมือไปลูบไล้ บีบจับ อยากรู้นักว่าผิวกายของเธอจะนุ่มแค่ไหน อยากรู้ว่าผิวกายของเธอจะหอมมากเพียงไร

ราชสีห์เหมือนถูกมนต์สะกด ดวงตาคมกริบกวาดตามองไปยังเรือนร่างโสภาของเธอไม่วางตา หยุดนิ่งตรงทรวงอกสล้างอวบใหญ่ที่เขาแทบจะกระโจนเข้าใส่ เพลิงเสน่หาไหลบ่าเข้ามาในร่างเพียงได้แค่มอง ยังมิได้แตะต้องสัมผัสกายอีกฝ่าย แล้วถ้าเขาได้จับต้องล่ะจะเป็นเช่นไร ธาตุไฟในร่างไม่แตกซ่านหรอกหรือ

คนถูกมองร่างกายรุมร้อนดังถูกเพลิงเผา ดวงตาคู่นั้นของราชสีห์เปรียบเสมือนไฟ ไฟที่ค่อยๆ ลามเลียตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นสู่ศีรษะ แล้วมีอาการชาวาบเข้ามาแทรก ความประหม่า ความอายและความกลัวบังเกิดขึ้นในใจของญาตาวี ตีกันจนยุ่งเหยิงและหยั่งไม่ได้ว่าความรู้สึกใดมากน้อยกว่ากัน และมีแวบหนึ่งที่นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มหลุบต่ำเพื่อไปมองพื้น เธอได้เห็นท่อนเนื้อใหญ่ของเขาใจกลางร่าง ดวงหน้าสาวร้อนผ่าวและแต่งแต้มด้วยสีแห่งความอาย ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ มือเล็กนุ่มทั้งสองข้างประสานกันแน่นราวกับว่าเธอกำลังให้กำลังใจตัวเอง

“สินค้าดี ขาว อวบใหญ่น่าจะเต็มไม้เต็มมือ” เสียงใหญ่เอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ “แต่ไม่รู้ว่าคุณภาพจะดีหรือเปล่า ถ้าคุณภาพดีพรุ่งนี้พ่อของเธอได้เงินโบนัสงามแน่”

ญาตาวีอยากจะร้องไห้กับคำพูดที่ได้ยิน แต่ก็ต้องสกัดกลั้นไว้เต็มที่ไม่ให้มันรินไหลออกมา ท่องจำไว้ในใจว่า มันคือหน้าที่ของลูกกตัญญูที่จะทำทุกอย่างเพื่อบุพการี แม้ว่าสิ่งที่ตนเองทำอยู่นั้นจะสร้างตราบาปให้กับเธอมากแค่ไหน เธอก็ต้องอดทนให้ถึงที่สุด

“มาทำหน้าที่ของเธอได้แล้ว”

ประโยคเชิงสั่งดังเข้าไปในหูของญาตาวีที่ยืนตัวสั่น แต่ทว่าเธอก็ไม่อาจจะขัดคำสั่งนั้นได้ เท้าเล็กอันสั่นเทาจึงก้าวเดินไปข้างหน้า จนกระทั่งหยุดยืนริมเตียง

“ว้าย!” ญาตาวีอุทานตกใจ เมื่อร่างสาวถูกลำแขนใหญ่ตวัดเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด ก่อนจะทุ่มร่างเล็กลงไปบนที่นอนใช้กายสูงใหญ่ทาบทับครึ่งตัว

เสียงหัวใจของญาตาวีเต้นกระหน่ำ ร่างสาวสั่นสะท้านในอ้อมกอดของชายแปลกหน้าที่กำลังจะพร่าผลาญพรหมจรรย์ของเธอ อวัยวะบางอย่างที่ดุนดันอยู่ตรงหน้าขา มันอุ่นร้อนและดิ้นเร่าบอกถึงความปรารถนาในร่างกายของเขาว่ามีมากเพียงไร แค่เห็นแวบแรกเมื่อครู่เธอยังสั่นไปทั้งตัว เวลานี้แนบชิดติดผิวกายร่างเล็กจึงสั่นขึ้นหลายเท่า

“กลัวเหรอ” เขาถามเสียงนุ่มขณะที่โน้มใบหน้าเข้าใกล้ กดจมูกลงบนผิวแก้มหอมๆ “ว่าไง ฉันถามไม่ได้ยินเหรอ”

เขาถามซ้ำ เธอจึงต้องตอบ เพราะกลัวว่าราชสีห์จะไม่พอใจบิดาจะอดได้เงิน และมารดาของตนก็จะต้องเดือดร้อนเจ็บตัวในที่สุด “ค่ะ...กะ กลัวค่ะ”

ญาตาวีตอบเสียงสั่น และนั่นสร้างความพอใจให้กับราชสีห์ไม่น้อย แต่ทว่าความพึงพอใจก่อนหน้ามลายหาย เมื่อนึกขึ้นได้ว่าหญิงสาวใต้ร่างเป็นลูกภรรยาน้อยของรณชัย และเป็นอาหารว่างที่เขาไม่ได้ต้องการ

“ถึงเธอกลัวก็ไม่มีประโยชน์อะไร เพราะถึงยังไงคืนนี้เธอก็ไม่รอด”

พูดจบริมฝีปากหนาก็ทาบทับปากสาวสั่นระริกจากความกลัวและความตื่นเต้นกับจูบแรกของชายแปลกหน้า ที่เวลานี้คือเจ้าหนี้รายใหญ่ของบิดา

ลูกหนี้สาวรู้จักการจุมพิตในภาพยนตร์ ในละครและตามสื่อต่างๆ ที่เธอเคยเห็นเท่านั้น มองเห็นเพียงภาพแต่ไม่เคยรับรู้ความรู้สึกมาก่อนว่าเวลาถูกจูบจะเป็นอย่างไร เวลานี้เธอรู้แล้ว รู้ว่าเกิดความรู้สึกใดขึ้นในจิตใจ และความรู้สึกที่ได้รับคงจะดีกว่านี้ หากคนที่จูบเธอคือชายที่ตนรัก

จุมพิตแรกของสาวงามราวดอกไม้แรกผลิเต็มไปด้วยความร้อน ปากบางนุ่มคล้ายกับถูกไฟอ่อนๆ เคลือบอยู่ในนาทีแรก ก่อนจะกลายเป็นความร้อนรุ่มประดุจไฟเผาในนาทีต่อมา เนื่องจากเขาบดเบียดปากอย่างรุนแรงราวกับว่าโกรธแค้นญาตาวีมาสักร้อยปีร้อยชาติ หาความนุ่มนวลไม่ได้ ไร้ซึ่งความอ่อนโยน มันเป็นจูบเอาแต่ใจและคล้ายจะลงโทษ

ความไม่รู้ประสาเรื่องการจูบ ทำให้เขาแทรกลิ้นเข้าไปในช่องปากหอมหวานได้โดยง่าย ก่อนที่ลิ้นใหญ่จะรุกรานลิ้นนุ่มสั่นระริกไปด้วยความกลัว ตื่นเต้นและประหม่า กระหวัดลิ้นของตนพัวพันรัดเกี่ยวลิ้นเล็กที่ทำอะไรไม่ถูก ตอบโต้ไม่เป็น ถอยหนีก็ไม่ได้ จำยอมรับจูบที่ทำให้หัวใจดวงน้อยๆ เต้นแรง แล้วยิ่งร่างกายเปล่าเปลือยของเขาแนบสนิทกับร่างกายเธอ โดยเฉพาะความแท่งเนื้อที่เสียดสีกับผิวเนื้อนุ่มตรงช่วงสะโพกจนเธอรู้สึกร้อนไปทั้งตัว พาลให้หัวใจของญาตาวีทำงานหนักมากขึ้น เต้นกระหน่ำราวกับว่ามีกลองชุดใหญ่ตีรัวอยู่ด้านใน

สาวร่างเล็กอ่อนหัดในเกมสวาทตัวแข็งเกร็ง หลังจากรับรู้ความอุ่นร้อนที่ส่งผ่านมาจากฝ่ามือใหญ่ ลูบไล้ไปทั่วกาย บีบจับผิวเนื้อขาวลออไม่เลือกที่ บีบขยำบั้นท้ายกลมกลึงแน่นมือก่อนจะลากไล้เลื่อนขึ้นสูงไปตามสีข้าง จนกระทั่งถึงอกอวบเต็มกำมือแล้วบีบเคล้นทันทีที่สัมผัส