“ผมชอบน้องถิงถิงนะ ตัวจริงน่ารักมากเลย ไม่เห็นเป็นอย่างที่สื่อประโคมข่าวกันปาวๆ” นพรัตน์บอก พร้อมมองร่างเล็กในเดรสสี หวานที่กำลังตรงมาที่โต๊ะ กล่าวเสริมต่อ “ดีนะที่ได้คุณวัฒน์มันช่วยกลบข่าวให้ ต้องยกความดีความชอบให้มันนะหมอ”
นิรันดร์ยกแก้วดื่มไปครึ่งแก้ว บอกยิ้มๆ
“ยกแค่ความดีความชอบให้จะพอหรือครับคุณหมอภวินท์ ไม่ยกเมียให้คุณวัฒน์ไปเลยจะได้สมกับที่ช่วยหมอไว้ตั้งหลายเรื่อง อย่าลืมนะเรื่องหมอชวัลนั่นคุณวัฒน์มันก็ช่วยไว้เหมือนกัน”
เสียงสนทนาเฮฮาล้อเลียนกันในวงดังครืนขึ้น ยิ่งเห็นสีหน้านายแพทย์ภวินท์ดำคล้ำลงก็ยิ่งสนุกกันไปใหญ่ นิรันดร์ว่าอีกประโยคเป็นจังหวะเดียวกับที่ฐิตตามาถึงโต๊ะแล้ว และนั่งลงพอดี
“สวยแล้วก็น่ารักกว่ายัยหมอสราวลีอะไรนั่นตั้งแยะ”
หญิงสาวคนเดียวบนโต๊ะเลิกคิ้วน้อยๆ ต่อบทสนทนาทันทีราวกับรู้ว่าก่อนหน้าคนอื่นๆ กำลังสนทนาอะไรกัน
“รู้จักหมอสราวลีด้วยหรือคะ”
เป็นธรณ์ที่ย้อนถาม
