"เอ่อ..ขอโทษนะคะยาหยีไม่รู้ว่าคุณมีแขก"
ยาหยีรีบบอกเมื่อเห็นสายตาไม่พอใจของเจ้าของห้องมองมา
"ทีหลังเคาะประตูห้องด้วยนะครับ"
ชายหนุ่มบอกพร้อมกับปล่อยหญิงสาวที่เล่นขลุกขลักอยู่บนตักเขาออกไปอย่างเสียดายอารมณ์
"หนูนิดขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ"
หนูนิดที่อายจนแทบแทรกแผ่นดินหนีรีบวิ่งออกจากห้องไปด้วยความเขินอายใบหน้าแดงก่ำ จนคนที่มองตามพฤติกรรมของหญิงสาวอดยิ้มตาไม่ได้
ยาหยีมองหญิงสาวที่วิ่งออกไปอย่างอิจฉาริษยาเธอพยายามอ่อยเขาตั้งนานเขาก็ไม่สนใจแถมยังพยายามผลักไสเธอให้ไปไกลๆเสียอีก
ถ้าจำไม่ผิดแม่นี่อยู่แผนกบัญชีไม่ใช่เหรอทำไมเธอถึงได้ขึ้นมานั่งบนตักของท่านรองได้ถึงที่นี่ ยาหยีได้แต่คิดแล้วเจ็บใจจนลืมไปว่าตัวเองมาหาเขาเรื่องอะไร
"คุณยาหยีพรวดพราดเข้ามาหาผมมีธุระด่วนอะไรหรือเปล่าครับ"
ณนนท์มองหญิงสาวด้วยความหงุดหงิดที่เธอเข้ามาขัดจังหวะของเขายังไม่มีมารยาท เอาจริงๆเขาก็ไม่ได้ให้เธอสอนงานอะ
