บทนำ (2)
1059 Words
“ไม่ทราบค่ะ”
“ไปเอามาใหม่”
หา!
เธอเงยหน้ามองเขาโดยฉับพลัน อะไรกันนี่ ก็เขาสั่งให้เธอเอาน้ำมาให้ ไม่ได้บอกสักนิดว่าต้องเป็นน้ำอะไร คุณแม่บ้านใหญ่ก็ไม่เห็นบอกอะไรนี่นาตอนที่เธอไปแจ้งว่าคุณเล็กให้เอาน้ำไปให้
“ยืนเซ่ออยู่ทำไม ไปเอามาใหม่ เร็วๆ เข้า”
“ค่ะ ค่ะ” รีบรับคำเขา ก่อนทำท่าจะรีบออกไป กระนั้นก็ต้องหยุดอีกครั้งเมื่อเสียงเข้มๆ ดังขึ้นอีก
“เดี๋ยว”
“…...” ใบหน้าหวานแทบจะร้องไห้แล้วตอนนี้ เธอกลัวเขาขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุแล้ว บอกเลย!
“ไม่ต้องแล้ว ไปหยิบผ้าขนหนูมาให้หน่อย”
คำสั่งของเขาทำเอาคนไม่เคยรับใช้ใกล้ชิดใครงงงัน หันกลับมาก็เห็นเขาลุกขึ้นมานั่ง พร้อมกับยกแก้วน้ำขึ้นดื่มจนหมด วางแก้วเปล่าลงพร้อมกับตวัดสายตามามองคนที่ยังยืนบื้อไม่เข้าใจคำสั่ง
“ไปหยิบผ้าขนหนูในตู้มา พูดรู้เรื่องไหม” ท้ายเสียงเหมือนจะเหนื่อยใจ กระนั้นก็ไม่ได้ดุอะไรออกมาอีก
เธอรับคำเขาเบาๆ ก่อนจะเดินก้มตัวผ่านหน้าเขาไปยังตู้เสื้อผ้า ค้นหาอยู่สักพักก็เจอกับผ้าขนหนูสีเข้มๆ หลายผืน
ตัดสินใจหยิบสีกรมผืนหนาออกมา ก่อนจะรีบเดินมายื่นให้เขา ครั้นนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้กำลังยืนค้ำหัวเจ้านาย เธอก็รีบนั่งพรวดลงไปพับเพียบที่พื้นพร้อมกับก้มหน้างุด ท่ามกลางสายตางงๆ ของคนที่นั่งอ้าซ่าอยู่บนเตียงแต่ขาวางอยู่บนพื้น
ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนแล้วพันผ้าขนหนูไปรอบสะโพกสอบ ก่อนจะทำในสิ่งที่สาวใช้มือใหม่ไม่คาดฝัน นั่นคือถอดกางเกงในออกมาต่อหน้าต่อตาเธอพร้อมกับยื่นมาให้
“เอาไปใส่ตะกร้าให้ที”
เขาพูดออกมาได้ยังไงหน้าตาเฉย ไม่สงสารคนรับคำสั่งเลยที่แทบจะร้องไห้แล้วตอนนี้
กระนั้นมือบางก็ยื่นไปรับมาถือไว้อย่างเลี่ยงไม่ได้ แล้วค่อยๆ ลุกขึ้นเดินเอากางเกงในของเขาไปใส่ไว้ในตะกร้าที่เห็นตั้งอยู่หน้าห้องน้ำ
“ขอบใจ ออกไปได้แล้ว ล็อกประตูด้วย”
เขาสั่งเป็นอย่างสุดท้าย ก่อนจะเดินเฉียดเธอเข้าห้องน้ำไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ต้นแขนกำยำที่เสียดสีผ่านหัวไหล่เล็กๆ ของเธอนั้น สร้างความรู้สึกวูบวาบให้ผิวเนื้อสาวอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลยในชีวิต
แต่สาวน้อยไม่ได้สนใจ รีบเปิดประตูวิ่งออกไปจากห้องเขาทันทีที่อีกฝ่ายหายเข้าไปในห้องน้ำแล้ว...
วันที่สองของการอยู่บ้านเศรษฐี
เสียงแม่บ้านใหญ่เอ่ยสั่งงานสาวใช้วัยกำดัดคนแล้วคนเล่า จนมาหยุดตรงสาวใช้คนใหม่ที่ไม่มีใครรู้ว่าเพิ่งโดนรับน้องจากเจ้านายคนเล็กสุดของบ้าน การด้วยให้เอากางเกงในไปใส่ตะกร้าให้ตั้งแต่วันแรกที่มาถึง
“ไปทำความสะอาดห้องให้คุณเล็กด้วยนะ”
“แต่คุณเล็กยังอยู่ในห้องนี่คะ” เธอเงยหน้าขึ้นบอกฉับไว ก่อนจะรีบก้มหน้างุดเมื่อได้รับสายตาดุๆ ตอบกลับมา
“ไม่เป็นไร คุณเล็กเธอเป็นแบบนี้แหละ ทุกทีพวกเราก็เข้าไปทำได้เลย เสียงดังแค่ไหนคุณเล็กเธอก็นอนได้ ไม่มีปัญหาหรอก”
“หนูไปทำแทนก็ได้ค่ะคุณแม่บ้าน” แตงอ่อน สาวใช้วัยเปรี้ยวซ่าก๋ากั่นที่อยู่มานานกว่าสาวใช้คนอื่นๆ รีบรับอาสา ด้วยว่าเธอน่ะอยากเข้าไปทำความสะอาดห้องของคุณเล็กแทบตาย แต่ไม่เคยได้รับเลือกเลยสักครั้ง
“หน้าที่ของเธอคือล้างส้วม หรืออยากจะไปขุดสวนหลังบ้านช่วยนายชมล่ะยัยแตงแก่” เสียงห้วนเข้มของคุณแม่บ้านพาให้เด็กๆ ทุกคนถึงกับมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
รวมทั้งแตงอ่อนที่รู้สึกอับอายและเสียหน้า ก่อนจะหันสายตาขวางๆ มามองสาวใช้คนใหม่ ที่มาอยู่เพียงวันที่สอง แต่กลับได้รับมอบหมายหน้าที่ที่สาวใช้วัยเอ๊าะๆ จ้องอยากทำ
“แยกย้ายกันไปทำงานได้แล้ว เธอด้วย รีบทำให้เสร็จไวๆ ก่อนคุณเล็กตื่นล่ะ”
“ค่ะ” สาวน้อยรับคำด้วยความงุนงง
ทุกคนแยกย้ายกันเดินออกไปอย่างเป็นระเบียบ มีเพียงแตงอ่อนที่กระฟัดกระเฟียดใส่ลับหลังยามคุณแม่บ้านไม่ทันมอง พร้อมกับส่งสายตาอาฆาตให้สาวใช้รุ่นน้อง โดยที่อีกคนที่ไม่เคยคิดร้ายต่อใครไม่ได้รู้ตัวหรือรู้เท่าทันเล่ห์เหลี่ยมคนสักนิด
จนทุกคนลับหายไปหมดแล้ว สาวน้อยจึงค่อยๆ หิ้วอุปกรณ์ทำความสะอาดมุ่งตรงไปยังห้องของคุณเล็ก ที่ตอนนี้คาดว่าน่าจะยังไม่ตื่นนอนตอนบ่าย คุณแม่บ้านบอกว่าคุณเล็กเพิ่งสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาโท ช่วงที่ผ่านมาเขาเรียนหนักและไม่ค่อยได้พักผ่อน การหลับนอนก็ไม่ค่อยเหมือนชาวบ้านเนื่องจากต้องทำวิทยานิพนธ์ส่ง จนตอนนี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว ถึงค่อยกลับมาอยู่ที่บ้านได้ ก่อนหน้านี้ก็ไปขลุกอยู่ที่คอนโดของเพื่อน ไม่ก็บ้านของเพื่อนที่สนิทบ้าง
นั่นคือสิ่งที่เธอได้รับฟังจากคุณแม่บ้านเมื่อคืนตอนก่อนเข้านอน ด้วยว่าการมาของเธอฉุกละหุก ที่หลับที่นอนจึงยังไม่เรียบร้อย คุณแม่บ้านใหญ่จึงให้ไปพักด้วยกันที่เรือนพักของนาง และถือโอกาสนั้นบอกเล่าเรื่องราวคร่าวๆ ของเจ้านายแต่ละคน พร้อมวิธีปฏิบัติดูแลและงานที่ต้องรับผิดชอบ
นางบอกว่าเห็นเธอซื่อๆ เรียบร้อยดี คงไม่คิดจะตีเสมอเจ้านาย จึงให้เธอเป็นคนดูแลอะไรต่างๆ ที่เกี่ยวกับคุณเล็ก เพราะก่อนหน้านี้เคยมีปัญหาเยอะมาก เรื่องสาวใช้วัยใสที่ดัดจริตอยากใช้เต้าไต่ขึ้นมาเป็นคุณนาย สุดท้ายก็ถูกไล่ตะเพิดออกไปเหมือนหมูเหมือนหมา หรือบางคนหวังจับคุณเล็กแต่คุณเล็กไม่เล่นด้วย กลายเป็นโดนคุณหนึ่งคุณสองเขมือบกิน ก่อนจะต้องระเห็จออกไปพร้อมกับเงินตั้งตัว
- Writer
