EP7 ใครเขาเรียกเมียว่าพี่กันวะ! (1)
1577 Words
EP7 ใครเขาเรียกเมียว่าพี่กันวะ! (1)
11PM
@Pick me pub
"อิเชอก็คือแดกเยอะมากกก ทำตัวประชดเหมือนน้องเตของมึงมันเห็นอะ"
เตยว่าเพื่อนตัวเล็กที่อยู่ๆ วันนี้ก็ทักมาชวนดื่มทั้งๆ ที่ปกติเจ้าตัวไม่ชอบเข้าผับหรือร้านเหล้าอะไรแบบนี้เลย แต่วันนี้บอกอยากเมามาถึงก็กระดกเอาๆ อย่างกับตัวเองคอแข็งมาก ไม่พอนะยังประชดประชันด้วยการจีบ ‘น้องวิน’ เด็กที่เคยมาจีบเธออยู่ช่วงหนึ่งแต่โดนปฏิเสธไปแต่วันนี้มาเจออีกเพื่อนตัวดีกลับเดินไปขอจีบน้องซะเอง ดูก็รู้ว่าประชด แต่ประชดให้ใครเห็นก่อน? อยู่ด้วยกันแค่เนี้ยทั้งโต๊ะมีแค่ เชอรีน วาวา ใบเตย แล้วก็น้องวินที่เชอรีนชวนมานั่งด้วยกันแถมยังนัวเนียกันซะเหมือนรู้จักกันมาเป็นชาติห้ามก็ไม่ฟังนะ ทำเหมือนไอ้คนที่เธอประชดมันเห็นอย่างนั้นแหละ
"ไม่ได้ประชด!! กูแค่อยากจีบคนอื่นบ้างเขาทำได้กูก็ทำได้! "
"เอาให้มันพอดีเชอรีน อย่าล้น! " วาวาอดไม่ได้ที่จะดุบ้าง แต่งตัวก็โป๊ดื่มเหล้าก็เยอะเกินลิมิตตัวเองตาเยิ้มๆ เหมือนคนเริ่มเมานั่งก็ไม่ตรงจนหัวซุกอยู่กับอกน้องวินอะไรนั่นแล้วถูกใจเด็กมันสิ ถ้าไม่รู้จักน้องเขามาก่อนคงห้ามเพื่อนแล้วแต่เพราะวาวารู้ว่าน้องวินก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากน้องมันก็พยายามไม่ล่วงเกินเพื่อนเธอเกินกว่าโอบนะมีแต่เพื่อนตัวดีนี่สิที่กำลังล่วงเกินน้องเขาน่ะ น้องวินอยู่คนละมหาลัยน่ะเชอรีนก็เลยกล้าเล่นด้วยช่วงนี้จะจีบเด็กมอตัวเองก็ยากหน่อยเพราะเธอเป็นพี่ว้าก
"พวกมึงชอบขัดอ่า น้องวินดูสิเพื่อนแกล้งพี่รีน" คนตัวเล็กบึนปากหน้างอหันไปฟ้องหนุ่มรุ่นน้องตัวสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ ตั้งแต่มาถึงเธอก็เล่าเรื่องที่ตัวเองไปคุยกับเตวิชให้เพื่อนฟังเพื่อนก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า
‘สมน้ำหน้า พวกกูเตือนแล้วใช่มั้ย’
ใช่เธอมันโง่เองที่ปล่อยให้เด็กนั่นมีอิทธิพลกับตัวเองขนาดนี้ทั้งๆ ที่ในขณะที่น้องไปจีบคนอื่นได้แต่เธอกลับซื่อสัตย์กับน้องแค่คนเดียว รักเรามันไม่เท่ากันสินะ! เอ๊ะ แต่จะเรียกว่ารักได้หรือเปล่าน้องชอบเธอมั้ยยังไม่รู้เลย เหอะๆ
ยังมีสิทธิ์ไปจีบคนอื่นอยู่งั้นหรอ! พูดออกมาได้เฮงซวย!!!
"ไม่งอแงสิครับ ก็พี่รีนดื่มเยอะนี่นาเดี๋ยวเมานะ" รุ่นน้องหนุ่มหล่อที่คนตัวเล็กงอแงเอาหน้าถูไปมากับแขนเขาเหมือนลูกแมวอยู่เอ็ดคนตัวเล็กบ้างถ้าเมาแล้วอ้อนกว่านี้เดี๋ยวเขาจะทนไม่ไหวได้นะ ยิ่งริมฝีปากเล็กๆ สีแดงสดคอยบ่นงึมงำอยู่ข้างหูแบบนี้เขายิ่งใจสั่น…
เวลาชงเหล้าเขาก็พยายามชงจางๆ เพราะกลัวคนตัวเล็กจะเมา จากที่ฟังบทสนทนามาก็พอจะเข้าใจเรื่องราวที่ทำให้เชอรีนดื่มเยอะขนาดนี้ได้ อารมณ์แบบดื่มย้อมใจทำนองนั้นมั้ง
"ไม่เมาๆ พี่รีนเก่งแล้วดื่มได้เยอะๆ เลย" คนที่บอกว่าตัวเองดื่มได้เยอะพูดจบก็ยกแก้วขึ้นกระดกอีก ทำเป็นเก่งในแก้วน่ะมีเหล้าแค่นิดเดียวเท่านั้นแหละนอกนั้นเป็นมิกซ์เซอร์ แต่ขนาดเหล้าจางขนาดนี้ยังเมาอะคิดดู
“ถ้าพรุ่งนี้ตื่นไปเรียนไม่ไหวกูไม่ลาให้นะบอกก่อน” เตยส่ายหัวอย่างเอือมๆ ได้แต่ปล่อยเพื่อนตัวเล็กไปเพราะห้ามยังไงก็คงไม่ฟัง
นั่งดื่มไปอีกสักพักคนดื้อก็ชวนเพื่อนออกไปเต้นวาดลวดลายบนฟลอร์จนผู้ชายมองกันตาค้าง เด็กวิศวะบางคนที่มาเที่ยวที่เดียวกันคืนนี้ถึงกับต้องรีบบอกต่อว่าพี่รีนพี่ว้ากสุดโหดน่ะเด็ดแค่ไหน เต้นจนเหนื่อยก็กลับมานั่งหอบหายใจที่โต๊ะโดยมีน้องวินคอยเช็ดเหงื่อออกจากใบหน้าหวานให้เป็นภาพที่น่ารักมากถ้าคนไม่รู้จักคงคิดว่าทั้งสองเป็นแฟนกัน
แต่เหมือนว่าเตยกับวาวาจะคิดผิดนะว่าเชอรีนประชดไป ‘น้องคนนั้น’ ก็คงไม่เห็นเพราะคนที่เชอรีนประชดน่ะเห็นทุกอย่างเลย ทุกการกระทำตกอยู่ในสายตาของเตวิชที่นั่งอยู่อีกฝากหนึ่งของผับตั้งแต่ที่เขามาถึงแล้ว…
.
.
“มองอะไรขนาดนั้นวะไอ้เต”
“เออ ตั้งแต่มาถึงก็มองพี่เขาไม่หยุดเลย” วาโยกับธันเดอร์ถามขึ้นเพราะตั้งแต่เตวิชมาถึงก็เอาแต่นั่งมองพี่ว้ากตัวเล็กไม่หยุดเลย มองจนเรียกว่าจ้องเลยก็ว่าได้ จ้องจนเพื่อนกลัวว่าพี่เขาจะหันมาเจอว่าคนทางนี้แอบมองอยู่ ตอนแรกที่เพื่อนชวนมาบอกไม่มาๆ พอส่งรูปพี่เชอรีนไปอวดเท่านั้นแหละรีบมาเชียว ก็พี่เขาคือคนที่เตวิชเคยชอบอ่าเนอะแต่พอรู้ว่าพี่เขาเป็นพี่ว้ากแล้วก็ไม่เห็นมันพูดถึงอีกเลย… จนกระทั่งวันนี้นี่แหละที่เห็นมันสนใจพี่เขาขึ้นมาอีกครั้ง
“กูบอกแล้วว่าเด็ดจริง แต่ว่าไอ้หน้าอ่อนนั่นประกบพี่รีนไม่ห่างเลยว่ะ” ธันเดอร์พูดขึ้น ตั้งแต่มาถึงก็ไม่เห็นไอ้หมอนั่นมันห่างพี่เขาเลยตอนเต้นก็ไปยืนคุม เหล้าก็คอยชงให้แถมยังมีจังหวะที่นัวเนียกันหน่อยๆ อีก คนพี่ที่เริ่มกรึ่มๆ ก็นะเอะอะซุกเอะอะซบ เวลาไม่ว้ากนี่ดูน่ารักขี้อ้อนจนพวกผู้ชายใจบางไปตามๆ กันอยากโดนพี่เขาอ้อนแบบนั้นบ้าง แต่เหมือนจะมีอยู่คนหนึ่งที่ดูไม่ค่อยเอ็นจอยกับสิ่งที่เห็นตรงหน้าสักเท่าไหร่
“แฟนพี่เขาหรอวะ”
“ไม่ใช่!”
เสียงเข้มตอบขึ้นทันทีรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาซะดื้อๆ ที่เพื่อนบอกว่าไอ้หมอนั่นมันเป็นแฟนของคนตัวเล็กที่เขามองอยู่ หงุดหงิดฉิบหายที่บอกว่าวันนี้จะมาจีบคนอื่นก็คือทำจริงหรอวะ
“มึงรู้ได้ไง” เพราะไม่รู้ว่าเพื่อนตัวเองกำลังจีบกับพี่ว้ากอยู่คำตอบของเตวิชจึงทำให้เพื่อนสงสัย เอาอะไรมามั่นใจว่าเขาไม่ใช่แฟนกันมันไปรู้กับเขาได้ยังไงวันนี้ยังโดนลงโทษให้วิ่งรอบสนามอยู่เลยนะ
“พวกมึงอยากย้ายที่มั้ย?” เตวิชไม่ตอบคำถามเพื่อน คนตัวสูงเอาแต่จ้องร่างบางที่ตอนนี้กำลังซุกหน้าลงกับอกของไอ้คนที่นั่งอยู่ข้างๆ ในใจตอนนี้เตวิชคิดแค่ว่าต้องทำอะไรสักอย่างเพราะเขาทนนั่งมองแบบนี้ต่อไปไม่ไหวแล้ว วันนี้เขาอุตส่าห์จะไม่ออกมากินเหล้ากับเพื่อนเพราะหวังว่าจะได้อยู่กับเธอแต่คนตัวเล็กดันหนีมาเที่ยวจนต้องตามมาเฝ้า (ห่างๆ) ทำตัวน่าตีชะมัด
“ย้ายไปไหนวะ ไม่มีโต๊ะว่างแล้วนะ” วาโยกวาดสายตาไปทั่วร้านที่วันนี้คนเยอะมากเต็มทุกโต๊ะไม่มีพื้นที่ว่างเลยสักนิดแต่เพื่อนตัวดีดันชวนย้ายโต๊ะ
“แต่กูมี ตามกูมาไปทักทายรุ่นพี่เราหน่อยดีกว่า”
Cherrene’ s Part
ฉันนั่งพิงศีรษะลงบนไหล่ของน้องวินที่นั่งอยู่ข้างๆ เมื่อเริ่มรู้สึกมึนหัวจนทรงตัวไม่อยู่ หลังจากไปเต้นมาก็หมดแรงเลย วาวากับเตยเองก็ไม่ต่างกันแต่พวกมันไม่ได้เมาเหมือนฉันนะ ก็พวกมันน่ะสายคอแข็งกินเหล้าเก่งอย่างกับน้ำเปล่า
“ไหวมั้ยครับ?”
“อื้อ ไหวแต่ขอพี่รีนพิงหน่อยนะ”
“กลับมั้ยครับเดี๋ยววินไปส่ง”
“ไม่เอาา พี่รีนยังไม่อยากกลับ” ฉันกับน้องวินกระซิบข้างหูคุยกันเพราะเสียงเพลงในผับที่ดังเกินไปทำให้ต้องพูดใกล้ๆ ไม่งั้นนะไม่ได้ยิน
ตั้งแต่มาถึงน้องก็คอยดูแลฉันตลอดเลยพอได้ดื่มเหล้าและระบายเรื่องน้องเตวิชกับเพื่อนก็ทำให้ฉันพอลืมความหงุดหงิดและเสียใจที่เจอมาวันนี้ไปได้บ้างแม้จะไม่มากก็เถอะ
“ใจเย็นๆ น้าสองคนนั้นน่ะ อย่าเพิ่งกินหูกัน” เตยพูดขึ้นเมื่อฉันกับน้องวินยังไม่หยุดกระซิบกันสักที กินหูอะไรกันล่ะแค่กระซิบเฉยๆ เถอะ!
“อะไรเล่า! ไม่ได้ทำแบบนั้นซักหนะ..” ฉันผละออกจากน้องวินแล้วตะโกนตอบเพื่อนแต่ยังพูดไม่ทันจบก็มีคนพูดแทรกขึ้นซะก่อน เงยหน้าขึ้นไปมองก็ทำเอาฉันตกใจเพราะคนที่ฉันไม่อยากเจอที่สุดตอนนี้กำลังยืนอยู่ตรงหน้า
“ขอนั่งด้วยคนได้มั้ยครับ”
“น้องเต!!”
- Writer
