Chapter 10

1601 Words

เช้าวันต่อมา... ลดาตื่นมาพร้อมกับเกาหัวอย่างงงๆบนเตียงนอน มองสภาพตัวเองคือมีโทรศัพท์คาอยู่ที่หู "ทำไมโทรศัพท์มาอยู่ตรงนี้ได้เนี้ย" เธอหาวออกมาก่อนจะบิดขี้เกียจมองนาฬิกานี่เป็นเวลาแปดโมงเช้าแล้ว นี่เธอนอนดึกขนาดไหนเนี้ยแล้วคือเมื่อคืนหลับเป็นตายเลยมันเป็นคืนแรกเลยนะเนี้ยที่เธอหลับเต็มอิ่มขนาดนี้ "ฮ้าวววว ทำไมยังมึนๆน้าเมื่อคืนเล่นโทรศัพท์จนหลับไปเลยเหรอ" เธอทำหน้ามึนๆก่อนจะลุกขึ้นไปแปรงฟันที่ห้องน้ำในตอนเช้า แปรงไปยืนคิดไปว่าเมื่อคืนทำไมเธอถึงหลับจนไม่มีสติอะไรขนาดนั้นก็คุยกับคุณณดลนี่นาแล้วก็... "เห้ย!!!!" เธอรีบบ้วนปากอย่างรวดเร็วก่อนจะวิ่งกลับไปกดโทรศัพท์ดู สายสุดท้ายที่เธอคุยคือเป็นเบอร์ของคุณณดลเป็นเวลาเกือบสองชั่วโมงแต่เธอจะได้ว่าไม่ได้บอกลาเขาเลย "นี่เธอกลับคาโทรศัพท์อย่างนั้นเหรอลดา โอ๊ยยยย ไม่มีมารยาทจริงๆให้ตายสิ" เธอรีบกดโทรศัพท์ไปหาเขาอย่างไวเธอจะต้องขอโทษเขาที่เมื่อคืน

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD