ผมรั้งตัวของน้ำหวานเข้ามาแนบชิดมากกว่าเก่า กระชับวงแขนกอดรัดเอวบางแน่นขึ้น จับจ้องที่ผู้ชายคนนั้นไม่วางตา ก่อนที่ผมจะขยับถอยห่าง แล้วใช้มืออีกข้าง ดันประตูให้ปิดลง ตามด้วยการล็อกจากด้านในเลยทันที
ความอุ่นของธารใส ร่วงเผาะลงที่ต้นแขนของผม ผมไม่ได้มองหน้าอีกคนด้วยซ้ำ แต่เลือกที่จะรั้งเธอออกมาจากตรงนั้น แม้ว่าเสียงทุุบประตู และเสียงตะโกนจะยังคงดังอยู่แบบนั้นก็ตาม
ผมคว้าโทรศัพท์ตรงหน้า กดเลขหมายปลายทางที่มีไว้สำหรับรายงานปัญหา หรือแม้กระทั่งโทรขอในสิ่งที่ต้องการ
"vip16 มีเสียงโวยวายดังรบกวนจากข้างนอก รบกวนทางรีสอร์ทจัดการด่วนเลยครับ!" ผมพูดแค่นั้น พอได้ยินเสียงตอบรับก็เลือกที่จะละโทรศัพท์ออกจากหูตามเดิม
"ร้องไห้?" ผมตั้งคำถามขึ้น พลางใช้มือทั้งสองข้างยึดที่ต้นแขนเรียวบาง ดันออกห่างเล็กน้อยเพื่อให้เผชิญหน้ากัน
มันว้าวุ่นในใจแปลกๆ เพียงแค่เห็นว่าเธอกำลังร้องไห้เพราะผู้ชายคนอื่น!
"ปะ เปล
