ตอนที่ 22 บ้าคลั่ง
ทิวารู้สึกไม่สบายปากเล็กน้อย พอกัดริมฝีปากด้วยความไม่พอใจถึงได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
เขี้ยว...
เดี๋ยวนะ! เขี้ยวเหรอ...
สมองของเธอขาวโพลนไปชั่วขณะ จินตนาการไปต่างๆ นานา คิดว่าเธอเก็บเรื่องที่เขาพูดไปฝันเป็นตุเป็นตะ
ลิกไนต์ใช้ปลายนิ้วเขี่ยจมูกทิวาเบาๆ รอยยิ้มมุมปากดูชั่วร้ายเล็กน้อย มองเขี้ยวเล็กๆ ที่ยังไม่หดกลับไปด้วยความคิดที่ว่าท่าทางงุนงงแบบนี้น่ารักเหมือนลูกแมวตัวเล็กๆ ชะมัด
“ไหนเรียกเฮียไนต์ให้ฟังหน่อย”
“วากำลังฝันไปเหรอคะ” เธอถามเสียงหวิว ดวงตาดูเลื่อนลอยอยู่เล็กน้อย
“เรียกเฮียไนต์ก่อนแล้วจะตอบ” เขาเร่งเร้า
“เฮียไนต์”
ปรากฏว่าพอได้ยินเธอเรียกแบบนี้แล้วหัวใจกลับเหมือนมีฟองสีชมพูลอยไปมา นัยน์ตาสีทองมีประกายชวนฝันเล็กน้อย
“วาไม่ได้ฝัน”
ทิวาขมวดคิ้ว สมองค่อยๆ จูน ยกมือแตะตรงเขี้ยวเล็กที่แหลมคม “ทำไมมีเขี้ยว...”
แค่คำถามนี้ก็ทำเอาลิกไนต์หน้าแดงหูแดงเป็นมะเขือเท
