ตื่ดๆๆๆเสียงโทรศัพท์ของพบรักดังขึ้นที่กระเป๋าใบเล็กบนโต๊ะเล็กหัวเตียง พบรักพยายามขยับตัวเพื่อรับโทรศัพท์แต่เธอรู้สึกปวดเมื่อยตามร่างกาย คนตัวเล็กพยายามงัวเงียหรี่ตาลืมขึ้นมาหาโทรศัพท์ของตัวเอง
" จิ๊...ปวดเมื่อยจังเลยอ่ะ " พบรักบ่นพึมพำเบา
ตื่ดๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ยังดังต่อเนื่องไม่หยุด เธอกัดริมฝีปากล่างพลางยื่นมือไปหากระเป๋าใบเล็กหัวเตียง มือเล็กล้วงเข้าไปหยิบโทรศัพท์ออกมา
"สวัสดีค่ะ" คนตัวเล็กกดรับตอบกรอกเสียงตอบรับแบบงัวเงีย
" หึหึ" เสียงปลายสายหัวเราะเอ็นดู เพราะเขาได้ยินเสียงแบบนี้ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่นอนอยู่ด้วยกัน เสียงนี้เขาจำได้ว่าคนตัวเล็กนอนพึ่งตื่น พบรักลืมตาขึ้นมาพร้อมมองหน้าจอโทรทัศน์ เธอกดกล้องทันที
" ลุกไหวไหมครับที่รักของแทร็ค" แทร็คถามคนตัวเล็กที่ยังตื่นไม่เต็มตา ที่เขาถามเพราะเขาคิดว่าคนตัวเล็กแฮงค์ เพราะเมื่อคืนดื่มเยอะกว่าใครเพื่อน เพราะไอ้บ้ามอลตันยุให้ดื่ม พบรักเลย
