ประตูหน้าบ้านเปิดผ่าง...ผู้ชายรูปร่างแคะแกร็นยืนตัวงองุ้มอยู่ตรงปากช่องประตู พร้อมๆ กับแสงพระอาทิตย์ที่สาดส่องเขามาพอดี จนมองเห็นเป็นเงาดำทะมึน!! “อเดล อีแพทยา...กูแค่ไม่อยู่...ริอ่านพาชู้มานอนในบ้านกูเชียวหรือ!!” “เห้ย!!” ชายหนุ่มอุทานเสียงตกใจ เขาผุดลุกจากเตียงนอน ร่างกายเปลือยเปล่ายืนท้าแสงแดด มัดกล้ามเป็นลอนๆ สวยงามไล่จากหน้าอกเรียงตัวเป็นคลื่นถึงเนินหน้าท้องและท่อนขาแข็งเกร็ง “ใจเย็นพี่ชาย...ข้าไม่รู้ว่านางมีสามีแล้ว...ขออภัยถ้าข้าล่วงเกินเจ้า...ข้าไม่ได้เจตนา...” ชายหนุ่มกล่าวแก้ เขายกมือขึ้นบังแสง เพื่อจะได้มองเห็นผู้ชายตัวเล็กที่ยืนขวางประตูไว้ได้ชัดขึ้น “ไอ้ลูกหมา!! แกต้องได้รับผลกรรมครั้งนี้แน่!!” เสียงแหบสั่นคำรามก้อง ชายผู้นั้นเดินเข้ามาอีกก้าวและประตูห้องก็ปิดลงได้เอง เหมือนมีใครผลักปิดอย่างนั้นเลย แสงเพียงน้อยนิดแต่ก็มากพอที่จะทำให้เห็นผู้มาใหม่ชัดขึ้น เขาสูงแค่หัวไหล่เก