17
สามวันต่อมา
หลังจากวันนั้นฉันก็ใช้ชีวิตตามปกติ ไม่มีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้น และเกือบจะลืมเรื่องพวกนั้นไปแล้วเพราะไม่ได้เจอยัยนั่นหรือยัยพี่พิงค์แฟนเก่าพี่แบท
ฉันไม่ได้สนใจไม่ได้ตามสืบ หาข้อเทจจริงอะไรเกี่ยวกับเรื่องในอดีตของเขา ก็อย่างที่เขาบอกว่าถ้าฉันสนใจ มันก็จะเป็นฉันที่รู้สึกเจ็บเอง
"ยัยนั่นเดินมาทางนี้ ให้ฉันตบมันเลยมั้ย" ยัยฟ่างพูดขึ้นตอนที่เรากำลังจะเดินไปทางบันได เอาแก้วไปเก็บให้อาจารย์
ตรงหน้าคือยัยพี่พิงค์กำลังเดินมากับเพื่อนของเธออีกสีรห้าคน
"อย่าเลยฟ่าง มันเหมือนเราหาเรื่องเขา" พูดจบฉันก็เดินไปปกติ แต่ก็มีมองหน้ายัยนั่นเพราะเธอมองฉันอยู่ ใบหน้ากำลังอมยิ้ม แต่มันเป็นยิ้มที่ฉันไม่ชอบเลย
ตุบ! เพล้ง!
"อ๊ะ โอ๊ย! " ตัวของฉันกระแทกเข้ากับกำแพงจนเซลมลงนั่งกับพื้นที่มีแก้วตกแตกกระจายเกลื่อนพื้น
"เห้ย! มีน! มันจะมากไปแล้วนะ! " ฟ่างตกใจรีบก้มมาจับตัวฉันทันที ก่อนจะหันไปต่อว่าอีกค
