อารมณ์อันสับสนปนเปกันจนแยกไม่ออก แต่ที่รู้ ๆ คือ ไอ้อาการเจ็บแปลบที่หน้าอกทำให้จิรัชยาตัดสินใจเลี้ยวไปทางห้องตัวเอง แต่เจ้าของบ้านก็ฉุดแขนเธอไว้อีกรอบ นี่เขาจะปล่อยเธอไปไม่ได้เลยหรือ คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ด้วย โดยเฉพาะตัวต้นเหตุที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้
“ห้องของเธออยู่ทางนี้จี๊ด” เขาลากเธอไปอีกทางแต่เธอขืนตัวไว้สุดแรง
“นั่นมันห้องคุณ”
“ต้องให้ฉันพูดซ้ำมั้ยฮึ”
“ปล่อยฉันค่ะคุณเทวา”
“วันนี้ฉันยังไม่อิ่ม แล้วคืนนี้ฉันไม่คิดจะเรียกผู้หญิงอื่นเข้ามา ดังนั้นคืนนี้เธอต้องปรนเปรอฉัน”
“เอ๊ะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงพวกนั้นนะคะ”
“เธอไม่คิดจะตอบแทนบุญคุณผู้ปกครองเธอหน่อยหรือไง” พานพูดออกไปด้วยอารมณ์โกรธ แต่กลับกระทบใจคนฟังจนน้ำตาที่กลั้นไว้แทบตายปริ่มจะไหลอีกรอบ
“ฉันก็ตอบแทนไปแล้วไงคะ”
“แค่นั้นมันไม่พอหรอกนะ”
จิรัชยาเจ็บในอก กัดฟันกลั้นสะอื้นไม่ให้ร้องไห้ออกมาต่อหน้าเขา เขาเห็นเธอไม่ต่างจากพวกผู้หญิงที่เขา
