ขยี้เธอให้แหลกลาญ

ตอนที่ 4

“เธอท้าทายฉันมากเกินไปแล้วนะจิรัชยา” ชายหนุ่มกันฟันกรอดไฟโทสะพุ่งสูงปรี๊ด ตาคมดุจ้องมองร่างเล็กอย่างคุกคาม จิรัชยาสบช่องตอนที่เขากำลังปลดเข็มขัดรูดซิปกางเกงกระโดดลงจากเตียงแล้วตั้งท่าจะวิ่งหนี

“โอ๊ย!”

“คิดว่าเธอจะหนีฉันได้หรือไง” มือใหญ่ดึงร่างบางกลับมาแล้วผลักเธอลงบนเตียงอย่างแรงจนเธอกระเด้งกระดอนอยู่บนนั้น

“ปล่อยจี๊ดนะ คุณจะทำอะไร อย่าคิดทำอะไรบ้า ๆ นะ”

“หึ ๆ สายไปเสียแล้วจี๊ด คืนนี้ยังไงฉันต้องได้เธอ”

“อย่านะคุณเทวา คุณเป็นผู้ปกครองจี๊ดนะ คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้”

“ทีอย่างนี้ทำมาเป็นพูด เธอว่าฉันเป็นผู้ปกครองแล้วเธอเคยเชื่อฟังฉันสักคำมั้ย”

ดูอย่างวันนี้ตอนเช้าใส่ชุดนักศึกษา พอตกค่ำกลับไปแรดอยู่ในผับด้วยชุดกระโปรงเกาะอกตัวสั้นแนบเนื้อ แถมยังไปเต้นยั่วผู้ชายให้ไอ้พวกนั้นจ้องตาเป็นมัน นี่ถ้าเขาไม่ไปเห็นเข้าเจ้าหล่อนคงจะออกไปไหนต่อไหนกับตัวผู้พวกนั้น หรือว่าที่ร่ำร้องอยากออกจากบ้านนักหนาเป็นเพราะจะได้ทำอะไร ๆ ได้สะดวกกันแน่ ยิ่งคิดก็ยิ่งเดือดดาล

เทวากวาดสายตามองเหยื่อที่กำลังปากกล้าขาสั่นอยู่บนเตียง เตียงของเขาเป็นเตียงสั่งทำพิเศษขนาดใหญ่กว่าคิงไซส์ทั่ว ๆ ไป ทำให้ร่างของเธอดูเล็กจ้อยลงทันตา สายตาพึงใจประกายขึ้นชั่ววูบก่อนที่จะเลือนหายไปอย่างรวดเร็ว ดวงตาวาวโรจน์กวาดโลมเลียไปตามผิวขาวนวลเนียนเกลี้ยงเกลาที่โผล่พ้นจากส่วนที่มีอาภรณ์ปิดบังจนจิรัชยารู้สึกร้อนซู่ราวกับกำลังถูกเขาจับเปลื้องผ้า เธอต้องรีบคว้าผ้าห่มมาบังร่างกายไว้ หัวใจด้วงน้อยเต้นกระหน่ำรัว หวาดกลัวเหลือเกิน ได้แต่ภาวนาว่าให้มันเป็นแค่การข่มขู่ของเขาเท่านั้น แม้เธอจะรักเขาแต่มันต้องไม่ใช่แบบนี้ ชายหนุ่มแสยะยิ้มตรงเข้าไปกระชากผ้าห่มออก

“อย่าทำอะไรจี๊ดนะ” หญิงสาวตวาดแหวแม้ว่าจะกลัวจนตัวสั่น

ท่าทางหวาดกลัวของเธอไม่ทำให้เขาใจอ่อนหรือส่งสาร แต่มันกลับกระตุ้นสัญชาตญาณดิบในตัวให้ตื่นขึ้น สำหรับจิรัชยาแล้ว เพียงแค่เขาเห็นเธอ ไอ้นั่นของเขามันก็ตื่นพร้อมใช้งานทันที

แควก!!!

“กรี๊ด!!!”

เสื้อผ้าชิ้นน้อยของเธอถูกมือใหญ่ฉีกออกจนขาดเป็นสองส่วน เขาโยนมันทิ้งอย่างไม่ใยดี ในเมื่อใส่แล้วมันแทบปกปิดอะไรไม่มิดดังนั้นไม่ต้องใส่มันเลยดีกว่า ชายหนุ่มตาลุกวาวเมื่อเห็นว่าร่างกายท่อนบนของเธอมีเพียงสติ๊กเกอร์ปิดไว้ที่จุกสองจุกเพียงเท่านั้น ส่วนท่อนล่างเป็นเพียงกางเกงในลูกไม้บาง ๆ นี่ราวกับเป็นฟืนชั้นดีที่เร่งสุมทั้งไฟโทสะและไฟสวาทในใจชายหนุ่ม

“ร่านนัก” แต่งตัวแบบนี้ออกไปเต้นยั่วผู้ชาย ถ้าไม่ใช่อยากถูกลากไปไหนต่อไหนแล้วจะหมายความว่าอย่างไร

ไอ้ผ้าลูกไม้นี่เกะกะสายตาชะมัด มือใหญ่ฉีกมันออกแล้วโยนมันทิ้ง เขาจับขาเรียวแยกออกกว้างเพื่อเปิดช่องทางสวาทสาวสู่สายตา เพียงแค่เห็นไอ้นั่นของเขามันก็ผงกหัวร่ำร้องอยากจะมุดเข้าไปอยู่ในรูพิศวงตรงหน้าเต็มที

“กรี๊ด!!!” ความเจ็บปวดราวกับร่างกายกำลังถูกแยกออกเป็นเสี่ยง ๆ จู่โจมหญิงสาวอย่างไม่ทันตั้งตัว เขาเบียดแทรกชำแรกกายสาวพรวดพราดทีเดียวก็ฝังท่อนลำทั้งท่อนเข้าไปภายใน ไม่มีการเล้าโลม ไม่มีการสร้างความพร้อม ไม่มีการผ่อนปรน น้ำตาสาวไหลพรากเจ็บปวดเหลือคณา เธออ่อนแรงจนได้แต่กล้ำกลืนรับความเจ็บปวดที่กำลังเผชิญอยู่

“ออกไปนะคุณเทวา” เสียงน้อยพร่ำบอกพร้อมกับใช้สองมือทุบลงบนแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม แต่คนที่หน้ามืดตามัวกลับไม่รู้สึกรู้สาเพราะกำลังหลงใหลไปกับช่องทางคับแน่นที่บีบรัดตัวตนของเขาจนแทบปริแตก

“อา... แน่นชะมัด” ยามเมื่อบุกทะลุทะลวงเข้ามาแล้วเทวาถึงเพิ่งจะรู้ว่าตนเองเป็นคนแรกที่ข้ามผ่านไอ้เยื่อบาง ๆ ในกายสาวเข้ามา ความภูมิใจและพึงใจจึงก่อเกิด แม้ยายนี้จะแรดแต่ก็ยังรู้จักเก็บนวลไว้จนเขาเพิ่งเป็นผู้ทำลายมัน

“เจ็บ เอามันออกไปนะ” เสียงเล็กร้องบอก แต่เทวากลับไม่สนใจ เอวสอบกระแทกบดเบียดไม่ยั้งจนเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ไฟปรารารถนาที่ลุกโชนพร้อมกับความต้องการที่ถูกเก็บงำมิดชิดกำลังถูกปลดปล่อย จนทำให้เขาหลงลืมแม้กระทั่งการทะนุถนอมว่านี่เป็นครั้งแรกของเด็กสาว

ร่างกายของจิรัชยากำลังถูกโจนจ้วงอย่างรวดเร็วและรุนแรง เธอกำลังฉีกขาดไม่ว่าจะเป็นร่างกายหรือจิตใจ โลหิตสีแดงสดไหลเปรอะเปื้อนเต็มที่นอนไม่ขาดสาย แต่นั่นไม่ได้อยู่ในสายตาของชายหนุ่มแม้แต่น้อย เทวาขยับกายรวดเร็ว เต็มแรง เน้นย้ำ รสชาติของความสดสาวคับแน่นหวานหอมทว่าเร่าร้อนถึงใจเป็นอาหารชั้นเลิศที่ได้กินเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักพอ

“คุณเทวาจี๊ดเจ็บ” เสียงเล็กร้องบอกขอความปราณี

“เจ็บสิดี ฉันจะเอาเธอให้ไปแรดร่านข้างนอกไม่ได้อีก” ตอนนี้ฤทธิ์ไฟราคาและโทสะปะปนกันจนแยกไม่ออก แต่ที่แน่ ๆ คือ เขาจะไม่ยอมหยุดเด็ดขาด ขาเรียวถูกจับขึ้นพาดบ่าแกร่ง จากนั้นมือใหญ่ก็ช้อนสะโพกงอนขึ้นยึดไว้มั่นแล้วกระหน่ำบั้นเอวใส่ไม่ยั้ง

“อา... เธอนี่คับแน่นเป็นบ้า” การบีบรัดจากทุกทิศทางทำให้เขาแทบทนไม่ได้ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขารู้สึกเช่นนี้มาก่อน ทนไม่ได้ก็ไม่ต้องทน เขาสาวท่อนลำยักษ์เข้าออกในกายสาว เข้าสุดออกสุด แล้วตอกย้ำลงไปเน้น ๆ เพียงไม่นานเสียงคำรามก็ดังกึกก้อง ความใคร่ ความอัดอั้น เพลิงโทสะ ทุกสิ่งทุกอย่างถูกปลดปล่อยสู่กายสาวจนหมด ตอกย้ำลึก ๆ ประกาศกร้าวตีตราแสดงความเป็นเจ้าของ ยามที่ท่อนลำเขื่องถูกดึงออกมาแล้วมีของเหลวสีแดงติดออกมาด้วยทำให้ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ

จิรัชยาฟุบหน้าลงกับหมอนร้องไห้สะอื้นออกมาโดยไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ตอนนี้เธอรู้สึกรวดร้าวไปหมดทั้งกายและใจ ครั้งแรกที่เธอเฝ้าฝันว่าจะเป็นการสร้างและถักทอความรักร่วมกันกับคนรัก กลับกลายเป็นว่าเขาใช้เธอเป็นเครื่องระบายโทสะเพียงเท่านั้น

น้ำตาของเด็กสาวที่เพิ่งถูกเขาทำลายลงไปเกือบทำให้เขาใจอ่อนยวบ ทว่าไอ้ท่าทางเสียอกเสียใจรังเกียจรังงอนของเธอกลับทำให้เขาแทบทนไม่ได้ “อยากมีผัวนักก็จัดให้สมใจแล้วไง อย่าทำมาสะดีดสะดิ้ง”

“คุณข่มขืนฉัน ฉันเกลียดคุณ ออกไป” แม้จะรวดร้าวไปทั้งกายแต่มือน้อยกลับฟาดลงไปบนอกแกร่งพร้อมกับปากก็พร่ำด่าทอคนใจร้ายอย่างสุดจะกลั้นได้ แม้สรรพนามแทนตัวที่คุ้นเคยก็เปลี่ยนเป็นห่างเหิน

“เกลียดผัวตัวเองมากนักหรือไง แล้วแหกตาดูด้วยว่านี่ห้องใคร” คำว่าเกลียดคำแล้วคำเล่าทำให้เขาหลุดการควบคุมพูดกับเธออย่างหยาบคาย

จิรัชยาหยุดการกระทำ ดวงตางามฉ่ำน้ำยามที่มองเขาฉายแววตัดพ้อและรวดร้าว เธอยันตัวขึ้นมาอย่างทุลักทุเลเพราะการขยับกายแต่ละทีทำให้เธอเจ็บปวดไปหมดโดยเฉพาะในส่วนที่ถูกเขากระทำแต่เธอเมินมันเสีย คว้าผ้าห่มมาพันรอบกายแล้วทำท่าจะลุกออกจากเตียง เธอไม่อยากอยู่ร่วมกับคนใจร้ายแม้สักวินาทีเดียว

“โอ๊ย!” ร่างบางถูกฉุดลงมาอย่างแรงจนเซล้มลงไปปะทะอกแกร่ง

“ปล่อยฉันนะ” เธอพยายามขืนตัวออกแต่ถูกเขารัดไว้แน่น

“นอนเดี๋ยวนี้”

“ฉันจะกลับห้องฉัน”

“ฉันสั่งให้เธอนอนที่นี่ เดี๋ยวนี้”

“ไม่ค่ะ ฉันไม่อยากแม้แต่จะหายใจร่วมกับคนใจร้ายอย่างคุณ”

“พูดอย่างนี้อยากโดนอีกรอบใช่มั้ย ไม่อยากหายใจร่วมกับฉัน แล้วไอ้ที่ อยู่ในตัวเธอตอนนี้มันคืออะไร” ชายหนุ่มจับขาเรียวแยกออก ใช้นิ้วปาดเอาสิ่งที่เขาฝากฝังที่ค่อย ๆ ไหลออกมาจากกายสาวขึ้นมาแล้วไปจ่อตรงหน้าเธอ การกระทำอันหยาบโลนทำให้จิรัชยาเบือนหน้าหนี แต่เขากลับยัดนิ้วมือนิ้วนั้นเข้าไปในปากเธอ

“เป็นไง รสชาติของคนที่เธอรังเกียจนักหนา”

เขาชักนิ้วออกแล้วรวบร่างบางให้มานอนเคียงข้าง จิรัชยาที่ถูกเหยียบย่ำศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์นั้นสุดจะทน เธอขืนตัวอย่างสุดฤทธิ์ พยายามที่จะพาตัวเองออกไปจากตรงนี้แต่ก็ทำไม่ได้ แขนแกร่งรัดร่างเธอแน่นจนร้าวระบม

“ยอมรับเสียเถอะว่าฉันเป็นผัวเธอ หรือต้องให้ฉันย้ำอีกสักหลาย ๆ รอบ” เขาอยากจะย้ำอีกหลาย ๆ รอบใจแทบขาด แต่นับว่าเขายังปราณีเด็กน้อยนัก เห็นแก่ว่านี่เป็นครั้งแรกหรอก จะยอมให้หยุดพักก่อนแล้วกัน