หลงเดียงสา

ตอนที่4 โดนแซว

“ท้าทายแล้วจะโอดครวญทำไม? ดีเจ็บแล้วจะได้รู้จักจำ แต่ถ้าไม่จำฉันจะทำให้เธอจำไปจนวันตายคอยดูพลอยมุก” เสียงประกาศกร้าวที่เปล่งออกมาทำให้พลอยมุกเบือนหน้าออกไปหน้าต่างรถ พลางคิดในใจอย่างวิตกกังวล

ผ่านไปหลายวันจนมหาวิทยาลัยเปิดภาคเรียน “คุณแม่ขาหนูพลอยไปเรียนก่อนนะคะ”

“ตั้งใจเรียนนะคะ ทำกิจกรรมให้มีความสุขมีปัญหาอะไรโทรหาแม่นะ” คุณหญิงโฉมฉายลูบหัวเด็กสาวตรงหน้าอย่างแสนรัก

มหาวิทยาลัยxxx

พลอยมุกขับรถสปอร์ตคันหรูป้ายทะเบียนสีแดงมายังมหาลัย เท้าเล็กที่สวมใส่รองเท้าส้นสูงก้าวลงด้วยความมั่นใจ เสื้อนักศึกษาสีขาวที่เข้ารูปอัดแน่นไปด้วยหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่กำลังสวย กระโปรงที่สั้นเหนือเข่าสีดำขับผิวขาวราวหิมะทำให้เธอเป็นจุดสนใจตั้งแต่ก้าวลงจากรถ

“วีดวิ้ว” เสียงผิวปากโห่แซวของบรรดาหนุ่มในมหาลัยทำให้คนถูกแซวอายจนแทบจะหันหลังกลับ

ชาย1 “ไม่มีค่าเทอมมาหาพี่ ถ้าอยากมีสามีดีๆ มาหาพี่ได้เช่นกัน”

ชาย 2 “ถึงพี่ไม่หล่อแต่พี่ก็โง่ ถ้าอยากได้คอนโดส่งเลขที่บัญชีมาคับ”

ชาย3 “พี่โสดนะครับแต่ไม่ซิง ถ้าอยากซี๊ดปากแบบถึงพริกถึงขิงมานั่งแอบอิงบนตักพี่ได้นะครับ”

พลอยมุกได้แต่ยิ้มพร้อมกับส่ายหัวไปมาอย่างนึกขำที่ตัวเองโดนแซวนักขนาดนี้ ในเมื่อมีแซวแบบถูกใจก็ต้องมีคนด่าแบบเกลียดชังเหมือนกัน

“แรด”คำนี้คำเดียวเท่านั้นที่ออกมาจากปากนักศึกษาหญิงที่นั่งเป็นกลุ่มดูท่าทางน่าจะเป็นรุ่นพี่ พลอยมุกได้แต่ก้มหน้าเม้มปากอย่างไม่กล้าเอ่ยปากเถียง เธอได้แต่น้ำตาซึมคำพูดหยาบคายพวกนี้หลุดออกมาจากปากคนมีการศึกษาได้ยังไงกันเธอได้แต่คิดแบบนั้น

“ก่อนที่จะว่าคนอื่นดูสาระรูปตัวเองรึยัง ถ้ายัยเด็กคนนี้คือแรด พวกเธอก็คือกะหรี่ดีๆ นี้เอง” คอปเตอร์พูดอย่างไม่สนใจกับพวกรุ่นพี่นิสัยไม่ดี คอปเตอร์นักศึกษาปี2 เป็นลูกชายของนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงทั้งในประเทศและต่างประเทศ ความหล่อความรวยติดท็อปนายแบบระดับโลก มือหน้าคว้าข้อมือเล็กให้เดินตามมาติดๆ จนบรรดาสาวๆ แถวนั้นนึกหมั่นไส้พลอยมุกอย่างเห็นได้ชัด

“นี่! ปล่อยนะ ทำอะไรของนายเนี้ยเห็นไหมข้อแขนหนูพลอยแดงหมดเลย” พลอยมุกที่บิดข้อมือไปมาเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการคีมเหล็ก จนทำให้ข้อมือเล็กๆ ผิวบางๆ แดงจนช้ำ

“แล้วใครใช้ให้บิดข้อมือออกจากมือฉันหะ! ยัยหมาน้อย!”

“นายสิหมาน้อย ไอ้หมาบ้า ไอ้หมาพันทาง “พลอยมุกเอ่ยด่าอย่างเหลืออด มีอย่างที่ไหนมาว่าเธอเป็นหมาน้อย คอปเตอร์ท้าวเอวมองหน้าคนตัวเล็กอย่างคันแข้งที่เธอปากดีว่าเค้า เป็นหมาบ้า หมาพันทาง

“เตะสักทีดีไหม “คอปเตอร์ทำท่ายกแข้งยกขาจนพลอยมุกต้องก้มหน้ามองพื้นกอดกระเป๋าไว้จนแน่นด้วยความหวาดหวั่น ท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูทำให้คอปเตอร์มีรอยยิ้มที่มุมปากจนเผลอยิ้มกว้างในที่สุด แต่อีกคนกลับไม่ทันได้เห็นเพราะมัวแต่ก้มหน้าก้มตารู้สึกกลัวๆ คนตรงหน้า

“เรียนคณะอะไร? ก้มหน้าหาเศษตังรึไงห๊ะยัยบ๊อง”

“นี่นาย “คิ้วโก่งสวยขมวดเข้าหากันอย่างยุ่งเหยิงเมื่อโดนว่าอีกครั้ง แต่ในขณะเดียวกันเธอก็เลือกที่จะเดินผ่านไปโดยใช้เท้าเล็กที่มีรองเท้าส้นสูงห่อหุ้มเหยียบไปที่หลังเท้าของคนปากจัดอย่างแรง

“โอ้ย! ยัยตัวแสบ “พลอยมุกรีบวิ่งออกไปด้วยความเร็ว พร้อมกับหันหน้ามาแลบลิ้นปลิ้นตาใส่คอปเตอร์อย่างสมน้ำหน้าเมื่อเหยียบเท้าเค้าได้อย่างแรงแล้ววิ่งหายไปอย่างรวดเร็ว

“อย่าให้ฉันเจอเธอนะ ไม่งั้นเธอตายแน่ยัยเปี๊ยก “คอปเตอร์ได้แต่สายหัวให้กับคนตรงหน้าที่วิ่งหนีจนลับตาไป “เด็กอะไรวะ! ทั้งดื้อทั้งน่ารัก” เค้าเอ่ยออกมาอย่างเบาๆ ที่แฝงไปด้วยความเจ็บที่หลังเท้าและความสุขที่ได้เจอเด็กแสบ

“คณะไปทางไหนเนี้ยแย่แล้ว จะโดนลงโทษรึเปล่า” พลอยมุกที่เดินวนไปมา ในที่สุดเธอก็หาคณะตัวเองจนเจอ แต่เธอมาเป็นคนสุดท้าย จนรุ่นพี่ต้องเรียกให้มายืนอยู่ข้างหน้าต่อหน้าทุกคน

“เชิญทางนี้ครับ แนะนำตัวหน่อยครับ ชื่ออะไร แล้วทำไมถึงมาสายกว่าเพื่อน”

“สวัสดีดีค่ะ หนูชื่อรวินทร์นิภา ครุฑวิรัตน์ราช ชื่อเล่นชื่อพลอยมุกค่ะ เหตุผลที่มาสายก็คือมาสายค่ะไม่ได้มีอะไรมาก ขอบคุณค่ะ”

“ตอบได้ดีมากครับเชิญเข้าไปในแถวได้ครับ” โห่!! เสียงโห่ร้องของนักศึกษาที่โห่แซวรุ่นพี่ที่ลำเอียงอย่างเห็นได้ชัด คณะ ICT หลักสูตรนานาชาติ ที่เธอเรียนส่วนมากจะมีแต่ผู้ชายมีผู้หญิงส่วนน้อยและเธอก็เป็นที่สนใจในบรรดาหนุ่มๆ เป็นอย่างมาก

“ทำไมมาช้าวะไอ้เตอร์ แล้วนั่นเป็นอะไรเดินกระเพก” เพื่อนรุ่นเดียวกันในคณะเอ่ยถามเมื่อเห็นอีกคนมาช้าแถมยังเดินแปลกๆ

“โดนหมาเหยียบตรีน” คอปเตอร์ตอบแบบขอไปทีแต่สายตากลับเหลือบไปปะทะเข้ากับร่างเล็กที่แสนพยศสะเหลือเกิน ไอเดียชั่วร้ายผุดขึ้นยังกะดอกเห็ดในขณะเดียวกันมุมปากก็ยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์อย่างนึกสนุก