RANDOM GENRE (ONE SHOT STORIES)

DENIED FACT OF US

★ ?????? ???? ?? ?? ★

@?ℴ?

I am Andrew, a twenty year old business man who owns a small milktea shop near the school where I am schooling. For me having girls who can satisfy my needs and wants is enough to call a day so wonderful, that I am totally complete having fun with them. I could say that i've been chased by many girls, f**k them and leave.

It's never been so hard to do that since I can spend my money whenever I want, at tuloy-tuloy naman ang suporta ng daddy ko sa business na ramdam kong palago na rin.

Alam ni Dad ang tungkol sa mga ginagawa ko but he can't blame me dahil ako ay repleksiyon lamang ng kabataan niya.

Nagpatuloy ang ganoong sitwasyon hanggang sa isang araw ay may nakilala akong isa na namang babae na noon ay napadaan at naging isang costumer ng milktea shop ko.

"Ahm Jessica sino yung isang costumer sa likod banda?" Tanong ko sa isang tauhan ko kaya agad itong lumingon sa bandang likuran.

"Sir, her name is... Wait check ko po muna yung name sa inorder niya," sabi nito kaya tumango lamang ako.

Her posture, her pink lips and her curly hair seize my attention. She's my type, hm.

"Ah sir, Alice po. Estudyante po siya ng school diyan sa unahan," sambit nito habang dala-dala ang isang milktea.

"Let me do it." Marahan kong kuha sa hawak nitong order ng sinasabi niyang Alice. Nakita ko ang pag-aalinlangan sa kaniyang mukha pero agad din itong nagpaubaya.

"Sige po"

After that moment, the next happenings went well. Nagkausap kami pero hindi siya ganun ka approachable, mailap na babae at minsan lang din magsalita.

The next day after, I sneak out the room para hanapin sa iba't-ibang departamento ang babaeng nakilala ko sa aking shop. Sa banta ko sa edad niya ay isa siyang estudyante sa Senior High kaya bumaba pa ako.

And because of my connections, it took only one hour of finding the misterious girl. I was amazed by what I have found out. She's a student of STEM strand and running valedictorian of this year.

Pinuntahan ko siya sa room na tinuro sa akin but she wasn't there kaya naghanap ako ng pwedeng tanungan.

"Uhm miss, do you know where is Alice?"

"A yes. She's in the libruary at this hour"

"O I see. Thank you"

Araw-araw ko siyang iniistalk at inaantay na dumaan ulit sa shop ko lalo na kapag uwian time ng lahat since pang umaga lang ang subject ko sa College. And then one day..

"A, i'm sorry? I just ordered one po." Alice said confused.

"Ofcourse the other one is mine. Can I drink with you?" Tanong ko na may halong pang-aakit.

"You will fall in love with me," biglang sagot nito na ikinatigil ko.

Ngumiti siya and this is the first time na nakita ko siyang ngumiti after stalking her timeline na tatlo lamang ang laman na picture. She has pointed nose, kissable lips and pantay-pantay na ngipin.

"Can I dm you?" Tanong ko habang masaya kaming nagkukwentuhan.

"I'm too busy and ain't into social media e"

"Okay if..not, can I fetch you after class?" Nahihiya kong tanong kaya tumigil ito sa pagtatype sa laptop niya.

"I'd read a book of love kaya alam ko na 'yan. Pero, sige tutal may free wifi 'tong shop mo," nakangiti niyang sabi na agad namang nagpabilis ng t***k ng puso ko.

Araw-araw ko siyang sinusundo sa classroom nila kaya halos kilala na ako ng mga classmates ni Alice, pero we can't have a conversation at night and even sa morning dahil priority niya ay ang pag-aaral, and I understand.

Patagal nang patagal ay nakikita ko ang pagbabago niya. From a numb woman into fragile one, kung paano siya mag care sa akin, kung paano niya i appreciate lahat, kung paano niya ako lambingin at kung paano niya suportahan ang business ko na ngayon ay nagkaroon na ng isa pang branch.

When she graduated in Senior High, pinakilala niya ako sa parents niya and on that day, our relationship became official. Sa harap ng mga kaklase niya, sa harap ng parents niya at sa harap ng lahat ng guro. I felt so special for being screamed by a woman I met in the business I built.

Naramdaman ko kung paano ako nabuo at nag mature sa lahat ng bagay. Nakita ko kung paano siya nagiging masaya sa mga efforts na ginagawa ko and the smile on her face mean a lot to me, those were so priceless.

Hanggang sa sinubok ako ng panahon, nawalan kami ng oras sa isa't-isa dahil graduating ako at nasa College na rin siya. Nagsimula akong manibago, awayin siya araw-araw, i ignore bawat pag-iyak niya dahil pakiramdam ko ay nagbago siya. I started to be manipulative boyfriend at pasikreto ko na siyang niloloko.

Nabalitaan ko ang pagbagsak ng mga grado niya na naging dahilan ng pagkawala ng kaniyang mga scholarships. Nakaramdam ako ng awa kaya after the five months of being toxic ay muli ko siyang sinundo sa kanilang classroom.

Nagulat ako sa pagbagsak ng katawan niya. Pagod na pagod at nanlilisik ang kaniyang mga mata.

"Aw, i'm sorry baby I didn't wear make up. Should I retouch my face first bago tayo umuwi?" Ramdam ko ang lungkot sa boses niya maging ang panginginig nito.

"No need. I fetch you to take you home and have some talk." Nauna akong naglakad papasok sa taxi at sumunod naman siya.

Nang makarating kami sa lugar nila ay pinatigil ko malapit sa kanilang bahay ang taxi at agad kaming bumaba.

"Baby, mauuna na ako. Take care pag.." alam kong may iniiwasan siyang pag-usapan.

"Stop."

"What do you mean by stop?" Tanong niya.

"Let's stop this. Hindi na kita maintindihan Alice! Nakakahiya, dati kang valedictorian tapos ngayon halos bagsak ka sa lahat. Tingnan mo nga 'yong sarili mo.. Such a mess."

Hindi siya umimik at nagpatuloy lamang sa pag-iyak.

"From this day on, let's stop seing each other." Dagdag ko pa saka tuloy-tuloy ang paglakad sa kabilang daan. Nakita ko siyang napaupo sa bigat na nararamdaman pero kahit kaunting awa hindi ko naramdaman. Maybe I suddenly fall out of love.

"Live your life happy if it is now the end of us. I will always cherish you my man." Nauutal niyang sabi habang dinadama ang bawat minutong pamamaalam namjn sa isa't-isa.

Iyon ang pinakahuling mga kataga ang narinig ko mula sa kaniya.

Naging malaya na akong muli at ibinalik ang dating ako. Nagkakaroon ako ng girlfriend but after a month ay iniiwan ko din. Halos apat na taon ang ganoong sitwasyon kahit tapos na ako sa pag-aaral. And to be honest, I never felt happy again as I am two years ago.

After all I never let my emotions deceive me kaya itinuon ko ang aking atensyon sa marami pang bagay.

One time I passed into a place kung saan malago na rin ang aking negosyo, mayroon akong isang malaking milktea shop dito na na ang Daddy ko ang nagmamanage at itinayo niya malapit pa rin sa isang University.

At dahil bago palang ako sa lugar ay hiniram ko ang kotse ni Dad para mag-ikot ikot sa buong lugar.

"Congratulations to Ms. Alice Valledor for being the Summa c*m Laude of the school year 2010-2011" Napatigil ako sa billboard na may picture ng isang kilalang kilala ko nang babae. Hindi ko maintindihan ang emosyong dapat kong maramdaman, she is wearing her toga and prettiest smile that i've last seen four years ago. s**t.

Bumaba ako sa kotse at binasa ang ilan pa sa mga naka tarpaulin.

"Valledor resort is now open, come and visit"

"Thanks to Atty. Alice Valledor for sponsoring our school"

Hindi ko na binasa lahat dahil sa sayang naramdaman ko. Kamusta na kaya siya? Sobrang nakakaproud naman. So dito pala siya lumipat at nagtapos?

Sumakay ako ulit sa kotse saka dumaan sa milktea shop dahil naalala ko ang una naming pagkikita.

Pababa na ako nang biglang mahagilap ng aking mga mata ang isang babae na sobrang nagpabilis ng t***k ng puso ko. 'Alice?' bulong ko sa sarili. 'She's talking to my Dad, paano sila nagkakilala? Did my dad knew that she is my beloved ex? Did Alice knew that the man he is conversing is my Dad?'

Pinagmasdan ko lamang sila nang may dumating na isang lalaki na nakipag-kamay kay dad at pinulupot ang isang kamay nito sa bewang ni Alice.

I felt a sudden pinch in my chest. I can feel something eating up my soul inside and I know, I know I am hurt. This is driving me crazy o God.

Nakita ko ulit ang mga ngiting ako ang dahilan noon. Nakita ko ulit ang sigla sa mukha niya at ang resulta ng mga pangarap na muntik ko nang nasira noon.

Pagkatapos inabot ang dalawang paper bag ay nagpaalam na ito kaya inantay ko na makaalis ang kotche nila saka ako bumaba.

"Dad?"

"Oy yes anak? Kanina ka pa? Sayang hindi mo naabut.." I cut him off out of curiosity.

"Do you know them?"

"Ah yes. Engr. Hasec and Atty. Valledor. Yung lalaki, I mean si Engr. ang tumulong para mabilis na maitayo 'tong business mo," malinaw na eskplinasyon niya.

"And the woman?" Interesadong tanong ko.

"Yung magandang babae kanina? Fiancee ni Lance, ni engineer Hasec. Bakit anak? Type mo?" Nakangising tanong ni Dad na siya ko namang pinanliitan ng mga bata.

"Ah no dad. They seem heavenly perfect matched ....."

"Yes anak ang ganda ng istorya nila. Sa August kasal nila, invited nga ako e. Balita ko two years na din sila." Tinapik ni Dad kanang balikat ko saka pumasok na sa loob.

"Marie, bigyan mo ng miryenda ang sir mo." Utos ni Dad.

Katulad nang nangyari noon, nagsimula akong iistalk sila and yes, nagpapaka martyr ako. I still love seeing her smiles even ain't the reason anymore. She's maybe done loving me. Tinatanong ko ang sarili ko kung bakit ako nagkakaganito samantalang ako ang unang nagtapos ng pag-iibigan namin.

I still love her, I guess?

Nakakapanghinang makita siyang masaya sa iba.

"Sir, someone is outside po. Gusto ka daw pong makausap." Napataas ang tingin ko at kumunot ang noo.

"I am not expecting any visitors today but okay, pakisabi paantay sa labas"

Tumango ito at agad na isinara ang pinto ng office ko.

Paglabas ko ay nakita ko ang mommy ni Alice na siyang ikinakaba ng dibdib ko but at the same time ay masaya.

"Ay hala ikaw po pala tita. Upo po muna kayo" magalang kong paanyaya.

"Ah sure, thank you hijo." Saka siya umupo.

Nakita ko ang lungkot sa mga mata niya at hindi ko batid kung bakit. Hindi kaya..

"Ayos lang po ba kayo?"

"Alice is not my child but she has everything I like kaya nasaktan ako sa nangyari." Natigilan ako matapos niyang magsalita.

"Nasasaktan ako dahil mismong ang sarili kong anak ang makakasakit sa kaniya." Her tears s**t nadadala ako.

"What do you mean by that? Tita?"

"Kinuha ka sa akin ng Ama mo after he impregnated me at kagaya nang nangyari sa amin alam kong sa inyong dalawa ni Alice ay ikaw ang nag sa suffer ngayon"

"I've seen how she cried everynight sa loob nang isang taon. Asking her self worth and why she can't be enough sa'yo dahil alam niya lahat nang ginawa mo bago pa man kayo naghiwalay. Nabuntis mo siya anak!" Iyak siya ng iyak sa harapan ko kaya habang ako'y tulala na halos hindi makapaniwala.

"Where's my baby? Saan?"

"She lost your child after being miserable. Hindi niya kinaya kahit kasama niya kami ng daddy niya. Even her real Mom ay hindi siya nabigyan ng pahinga"

Sa pagkakataong ito ay umiyak na ako ng umiyak, naninikip ang dibdib ko at parang sinasaksak nang paulit-ulit.

"I lost you again anak. Akala ko kasi hindi ka gagaya sa Daddy mo kaya ako pumayag na mahalin mo ang pinaka iingatan naming dalaga"

"Halos mabaliw siya, hindi pa man kayo naghiwalay. And you know what she told me when she was devastated?"

Tumingin ako sa kaniya habang tuloy ang pagdaloy ng aking mga luha.

"The fact that you denied is that you already opened your heart to someone but put all the blames on her"

Napasapo ako sa aking dibdib, doon ko palang narealize na tama siya. Hindi ko mararamdaman ang paninibago at pagod kung naging faithful lamang ako.

And now, I am living my life with full of regrets. I'm sorry baby, i'm sorry Alice I can't be happy without you.

"Ma, i'm sorry. Patawarin niyo po ako." Napaluhod ako sa tunay kong ina habang nagmamakaawa.

Pasikreto akong dumalo sa araw ng kasal nila and I could say I'd lost a half of my life. Damn.