Nang makauwi na ako sa bahay, binuhat ako ni Ismael patungo sa kwarto kahit ayaw ko namang magpabuhat. He said that I am too weak to walk kaya hinayaan ko na lang baka magalit na naman siya. Pinahiga niya ako sa kama. “Don’t move there,” Sabi niya and I nodded my head at binalot ang katawan ko sa kumot.
After a few minutes, bumalik na si Ismael sa loob habang dala ang isang tray na may pagkain at gamot. “Sit,” Sabi niya and I nodded my head at dahan dahan na umupo. Nilagay niya ang tray sa legs ko and I started to eat hungrily dahil gutom na talaga ako.
Ismael is not walking away, tahimik lang siya habang nakaupo at pinagmamasdan akong kumain. “H-Hindi ka aalis ngayon?” Tanong ko sa kanya and he shook his head.
“I feel guilty for not letting you eat.” Sabi niya at hindi naman ako makas
