Ahmet kafamı karıştırmıştı. İnsan ilişkileri konusunda pek gelişmediğim için onu kolayca yanlış anlayabilirdim. Bu grubu yaklaşık iki senedir kullanıyorduk. Birbirimizin adları dışında hiçbir şeyini bilmezdik, ne görüntüsünü ne de yaşadığı şehri. Böylesi daha güvenli hissettiriyordu.
Hayattan bezmiş, insanlardan nefret etmiş beş kafadar gibi bir şeydik. Ama Ahmet… O diğer üyelere göre en soğuk ve uzak olanıydı. Biri yazmadan asla yazmaz, kendisi konu açmazdı. Bana özelden yazması büyük bir olaydı.
Üstüne üstlük bu kadar garip konuşması? Neden?
Daha fazla görüldü de bekletmek istemediğim için parmaklarımı hızla hareket ettirerek yazdım.
Siz: Neyden bahsettiğini anlamadım.
Yazıyor…
“Hem de anında!” Heyecanlanarak yatağımın üzerinde bağdaş kurarak oturdum.
Ahmet: Birkaç gündür konuşmal
