Köşeyi döndükten sonra yavaş ve havalı duran adımlarım hızlandı ve adeta tepinerek bir evin duvarına iliştiğimde elim ayağıma dolanmıştı. “Ah! Ne yapacağım ben şimdi? Allah kahretmesin!” Savaş’ı görmeyeceğimi bildiğim halde kafamı çevirip sokağın başına baktım. Ne yapacağım şimdi? Kaçsam mı acaba? Sıradaki otobüs hangi şehredir?
Suratım buruştu. Kafamı duvara yasladığımda içim içime sığmıyordu. “Otobüs bileti alacak param bile yok!
İnleyerek duvardan sıyrılıp kederle eve doğru yürüdüm. Aklımda sadece tek bir soru dolanıyordu o da bugün ne giyeceğim? Dolabımdaki kıyafetleri sürekli düşünüyor, içimdeki o çıkmazın içerisinde dönüp duruyordum.
Merdivenlerden yukarı çıkarken annemle ablamın seslerini işittim. Salonda oturuyor, sohbet ediyorlardı. Anneme karşı kuyruğumu dik tutacaktım ancak…
