เลิกงานก่อนเข้าบ้านผมก็แวะซื้อของกินติดมือไปให้ยัยผมเปียรวมไปถึงตากับยายเธอก็ด้วย
“สวัสดีครับคุณตาคุณยาย” ยกมือไหว้ตามมารยาทก่อนจะกวาดสายตามองหาใครอีกคน
“มาหาเค้กเหรอพ่อหนุ่ม”
“ครับ อันนี้ผมซื้อมาฝาก” พลางยื่นของกินในมือให้
“ขอบใจนะลูก แต่คราวหลังไม่ต้องนะยายเกรงใจ”
“คนกันเองครับยายแล้วอีกอย่างหลานยายก็เอาขนมมาให้ที่บ้านบ่อยด้วย อย่าเกรงใจเลยนะครับ”
“ขอโทษแทนเค้กด้วยนะที่มันชอบไปวุ่นวายที่บ้านบ่อย ๆ ยายเคยห้ามหลายครั้งแล้วมันไม่ฟัง”
“ไม่หรอกครับยายรายนั้นน่ะเข้าครัวกับแม่ผมประจำเลย ชวนกันทำขนมเก่งมาก” ผมพูดออกไปตามความจริงเพราะมันเป็นแบบนั้นจริง ๆ ครับ ยัยผมเปียมาบ้านทีไรทั้งขนมทั้งกับข้าวเต็มไปหมดเลยชวนกันทำเก่งมาก
“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ถ้ามันทำอะไรให้รำคาญใจยายขอโทษแทนมันด้วยแล้วกันนะ”
“ไม่เป็นไรครับเธอยังเด็กต้องเรียนรู้อีกเยอะ แล้วนี่หายไปไหนซะแล้วล่ะ”
“เอาขนมไปส่งน่ะอีกเดี๋ยวค
