หลังจากที่ได้รู้เรื่องราวของยัยผมเปียมาบ้างผมก็ไม่เคยพูดจาแย่ ๆ ใส่อีกเลยครับเว้นแต่ว่าเธอจะกวนประสาทผมเหมือนอย่างตอนนี้...
“หนูมีคำถามค่ะ คาถาอะไรเอ่ยช่วยประหยัดค่าโทรศัพท์?”
“ก็ไม่ต้องโทรไง”
“ผิดค่ะ!! ยอมยัง?”
“ยอม...”
“พุทธโธ พุธโทร วันพุธค่อยโทรค่ะวันอื่นห้ามโทร”
“ปัญญาอ่อน”
“ขนาดคำถามปัญญาอ่อนพี่ยังตอบไม่ได้เลย คิกคิก”
“กวนตีนนะมึงอะ” ผมว่าพลางส่ายหน้าอย่างเอือมระอา
“หนูเปล่าสักหน่อย ว่าแต่พี่จะไปไหนเหรอคะหนูได้ยินพี่เวทมนตร์บอกว่าให้เตรียมชุดอะไรสักอย่างนี่แหละ”
“นิสัยไม่ดีแอบฟัง”
“ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อยแค่บังเอิญได้ยินเฉย ๆ หรอก”
“เชื่อตายแหละ”
“แล้วสรุปพี่จะไปไหนเหรอคะ”
“ทะเล”
“อ๋อ..”
“ไปด้วยกันไหม?”
“ได้เหรอ?”
“ไปไม่ไป?”
“ไม่ดีกว่า พี่ไปกับครอบครัวเถอะค่ะ” พลางยิ้มแหย ๆ ใส่ผม
“มึงเป็นคนอื่นว่างั้น?”
“ใช่ไง หรือพี่จะบอกว่าไม่จริงล่ะ”
“เหรอ? เข้าออกบ้านกูเป็นว่
