“คุณราฟอ่ะนะบทคุณเธอจะรวนขึ้นมา เธอก็ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหนหรอก เอาอย่างนี้เดี๋ยวป้าหาคนอื่นเอาเอกสารไปส่งให้คุณราฟเอง แต่ถ้าจะให้หาคนตามไปรับใช้บนเรือคงไม่ทันแล้ว...” ที่ป้ามูนาพูดมันคือความจริง แต่หล่อนไม่มีทางให้คนอื่นต้องมาเดือดร้อนเพราะความสะเพร่าของตัวเองหรอก ยังไงหล่อนก็จะต้องรับผิดชอบทุกอย่าง ถึงแม้จะถูกราฟาลเกลียดขี้หน้ามากกว่าเดิมก็ตาม
“รดาจะไปเองค่ะ ป้ามูนารีบบอกมาเถอะว่าเอกสารที่คุณราฟต้องการอยู่ที่ไหน เดี๋ยวเรือจะออกซะก่อน...”
น้ำเสียงหนักแน่นและแน่วแน่ของรดารักษ์ทำเอาป้ามูนาถอนใจเฮือกใหญ่ เป็นห่วงสาวน้อยตรงหน้าจริงๆ ราฟาลคงจะต้องฟาดงวงฟาดงาใส่อย่างแน่นอน แถมยิ่งไม่ชอบหน้ากันอยู่แบบนี้ด้วย
“มันจะดีเหรอรดา... ป้ากลัวว่า...”
“คุณราฟเธอคงไม่ใจร้ายจับรดาโยนลงทะเลหรอกค่ะ และอีกอย่างรดาก็แค่เอาเอกสารไปให้เท่านั้น ไม่ได้ตามคุณราฟขึ้นเรือไปสักหน่อย...” รดารักษ์ฝืนยิ้ม ทั้งๆ
