ท่านชายคลั่งรัก

ตอนที่7

พริมโรสมองบริกรชายด้วยสายตาที่หวาดกลัว ผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาใกล้เธอขึ้นเรื่อย ๆ สายตานั้นมองเธอเหมือนกับเหยื่ออันโอชะ

"ยะ..อย่าเข้ามานะ"ถอยหลังเดินหนีทั้งที่ในกายร้อนรุ่ม

"ไม่เอานะคนสวย มาเป็นของผมเสียดี ๆ รับรองคุณได้ปลอดปล่อยอารมณ์ที่กำลังอัดอั้นอยู่ในตอนนี้"แขนทั้งสองข้างอ้าออกกว้างหมายจะคว้าลำตัวของพริมโรส แต่ด้วยสติที่เหลือเพียงน้อยนิดพริมโรสเบี่ยงตัวหลบหลีกได้อย่างฉิวเฉียด

"ออกไปนะ อย่าเข้ามา ฮึก ไม่งั้นฉันจะร้องให้คนช่วย"สายตากวาดมองหาลู่ทางที่จะใช้ในการหลีกหนี แต่ดูแล้วท่าจะยากเพราะผู้ชายคนนั้นยืนปิดทางเข้าประตูห้องน้ำอยู่

"ร้องเลยคนสวย เพราะไม่มีใครที่จะมาสนใจคนสวยหรอก มามะ มาเป็นของผมเสียดี ๆ"เดินปรี่เข้ามามือหนาคว้าร่างพริมโรสที่กำลังจะเบี่ยงตัวหนีเอาไว้ได้ทัน

"กรี๊ด ปล่อยฉัน ช่วยด้วยใครอยู่ข้างนอกช่วยฉันด้วย"น้ำเสียงแหบแห้งร้องเรียกหาให้คนช่วยอย่างยากลำบากเมื่อร่างกายที่กำลังโดนไฟราคะครอบงำกำลังอยู่ในอ้อมกอดของชายผู้อื่น

"ชู้ว อย่าดังสิคนสวย"มือหยาบกร้านดึงกระโปรงจนเกือบจะถึงโคนขา พริมโรสในที่นี้แทบจะไม่มีแรงเพราะมือทั้งสองของเธอถูกมือหนาของชายผู้นั้นจับเอาไว้ด้วยมือข้างเดียว

"ปล่อยฉัน อย่าจับตรงนั้น อย่าจับ ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยโรสที"ถึงจะไม่มีเรี่ยวแรงแต่ก็คงพยายามร้องเรียกหาให้คนช่วย

"แม่งเอ้ย ร้องอยู่ได้"บริกรชายคนนั้นเริ่มที่จะหัวเสีย ใช้ผ้าเช็ดหน้าที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงจับยัดใส่ปากที่กำลังร้องเรียก

"ทีนี้ก็เงียบได้แล้วนะคนสวย"จมูกคมสันสูดดมไปตามซอกคอ อารมณ์หื่นกามเข้าครอบงำชายหนุ่ม มือหนาที่ว่างลูบไล้สีข้างก่อนที่จะดึงชายกระโปรงขึ้นอีกครั้ง พริมโรสตอนนี้กลับรู้สึกเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสที่ชายคนนั้นมอบให้

"คุณสวยมากเลยรู้ไหม ทั้งสวยทั้งขาว"มือหยาบกร้านลูบไล้ไปตามโคนขาด้านใน ริมฝีปากที่มีกลิ่นเหม็นจูบซับลงบนไหล่ขาว ถึงแม้จะรู้สึกเกลียดแต่ร่างกายกลับตอบรับกับสัมผัสที่อีกฝ่ายมอบให้ แต่แล้วก็มีอะไรบางอย่างทำให้พริมโรสได้สติขึ้นมาลิ้นเล็กพยายามดันผ้าเช็ดหน้าออกจนสำเร็จ

ผลัก อึก

"อัก นังบ้า"ศอกเล็กกระทุ้งเข่าที่ท้องจนสุดแรงจนชายผู้นั้นถึงกับตัวงอ ไม่รอช้าพริมโรสอาศัยจังหวะวิ่งหนีมาที่หน้าประตูเพียงแค่ไม่กี่ก้าวเธอก็จะออกไปจากห้องน้ำนี้ได้ แต่แล้วตัวของเธอก็ถูกชายผู้นั้นจับเอาไว้ได้ มือหนาหยาบกร้านฟาดลงบนแก้มนวลจนได้กลิ่นเลือด

เพี๊ยะ

"โอ๊ย"

"เล่นตัวนักใช่ไหมมึง เล่นตัวนักใช่ไหม"ด้วยความโกรธชายผู้นั้นบีบเข้าที่ลำคอขาว พริมโรสถึงกับหายใจลำบาก พยายามตะเกียกตะกายจนมือของเธอมาถึงประตูก่อนที่จะใช่เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีอยู่เคาะประตูอย่างรัว ๆ

ปึง ปึง ปึง

เสียงทุบประตูของพริมโรสนั้นดังไม่เบานักจนทำให้พิเชษฐ์กับมานพที่กำลังจะเดินไปที่ห้องน้ำชายที่อยู่ติดกันได้ยินเสียง

"เสียงอะไรวะ"มานพกับพิเชษฐ์หันไปมองประตูห้องน้ำหญิงที่ปิดอยู่ หูของเขาทั้งสองได้ยินเสียงทุบประตูไม่ผิดเพี้ยน

"เสียงคนทุบประตู ดังมาจากด้านในนี้"ทั้งสองมองประตูห้องน้ำหญิงอย่างหนักใจ จะให้เปิดเข้าไปมันก็กระไรอยู่แต่เสียงเคาะประตูมันยังคงดังต่อเนื่องก่อนที่จะเงียบไป

"เอาวะเป็นไงเป็นกัน"สองคู่หูรีบเปิดประตูเข้าไปโดยทันที สิ่งแรกที่ทั้งคู่เห็นคือมีชายคนหนึ่งกำลังบีบคอหญิงสาวที่คาดว่าหน้าจะเป็นแขกที่ถูกเชิญมาร่วมงาน

"เห้ย ทำอะไรวะ"มานพวิ่งเข้าไปกระโดดถีบชายผู้นั้นก่อนที่ทั้งสองจะมีการแลกหมัดกันเกิดขึ้น แต่ด้วยความที่มานพได้รับการฝึกฝนในเรื่องการต่อสู้จึงสามารถทำให้ชายผู้นั้นนอนสลบเหมือดได้อย่างง่ายดาย

"เป็นอะไรไหมครับคุณผู้หญิง"พิเชษฐ์รีบเข้ามาประคองร่างของพริมโรสให้ลุกขึ้น

"อย่าเข้ามาค่ะ ผู้ชายคนนี้เขาวางยาฉัน"พริมโรสที่มีสติเหลือเพียงน้อยนิดเอ่ยปากร้องห้าม แต่แล้วนาทีต่อมาเธอก็ไม่สามารถที่จะต้านทานฤทธิ์ของยาที่มีความรุนแรงได้

"ฉะ..ฉันร้อน อื้มมม"ร่างของพริ้มโรสกระสับกระส่ายอย่างทรมานเพราะมีความต้องการที่จะปลดปล่อย ยาตัวที่เธอเผลอกินเข้าไปมันทำให้เธอเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ มองสองชายที่อยู่ตรงหน้าด้วยแววตาฉ่ำปรือ

"ชะ..ช่วยฉัน ฉันทรมาน ช่วยฉันที"ตอนนี้เธอไม่ต่างจากหญิงสาวร่านโลกีย์พุ่งเข้าหาชายทั้งสองที่เข้ามาช่วยเธอ

"อย่าครับคุณผู้หญิง"พิเชษฐ์พยายามจับแขนของพริมโรสเอาไว้ สีหน้าคมเข้มตามฉบับชายไทยเคร่งเครียดเขาไม่เคยเจอเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อนพอ ๆ กับมานพที่ตอนนี้วิ่งไปหลบอยู่ที่หลังประตู

"ไอ้เวร นึกว่าจะช่วยดันหนี"พิเชษฐ์หันไปต่อว่ามือก็พยายามดันตัวของพริมโรสออกห่าง

"ก็กูไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้นี่ จะเอายังไงต่อกับผู้หญิงคนนี้ดีวะ"ตอนนี้ทั้งคู่ต่างเครียดไม่แพ้กัน จนพิเชษฐ์เริ่มจะทนไม่ไหวเพราะพริมโรสรุกเขาหนักเกินไป

"กูว่าพาเธอไปหานายที่ห้องก่อนดีกว่าว่ะ ขืนถ้ายังอยู่ในนี้รับรองไม่มึงก็กูถูกคุณผู้หญิงคนนี้ข่มขืนแน่"เสื้อเปิดไหล่ร่อนลงจนเห็นไหล่ขาว เนินออกที่โผล่พ้นออกมาอย่างหมิ่นแหม่ทำเอาพิเชษฐ์ต้องหันหน้าหนี เขามีความเป็นสุภาพบุรุษพอที่จะไม่ล่วงเกินผู้หญิงท่านนี้ที่กำลังไม่ได้สติ

"เอาไงก็เอาว่ะ"พิเชษฐ์ตัดสินใจตวัดร่างเพรียวบางขึ้นพาดไว้บนบ่าก่อนที่จะรีบพาพริมโรสขึ้นไปบนห้องของผู้เป็นนาย ส่วนมานพก็เรียกลูกน้องให้มาเอาตัวชายต้นเหตุของเรื่องที่เกิดขึ้นไปขังเอาไว้เพื่อรอให้เจ้าทุกข์มาจัดการ

"อื้อ โรสร้อน ปล่อยโรส ช่วยโรสทีนะคะ"

"ใจเย็นครับคุณผู้หญิง"พิเชษฐ์ไม่เคยเหนื่อยกับเหตุการณ์ไหนเท่านี้มาก่อน ตลอดทางผู้หญิงที่อยู่บนบ่าเอาแต่เรียกร้องให้เขาช่วย

"ถึงแล้วครับคุณผู้หญิง"พิเชษฐ์ไม่รอช้าสแกนคีการ์ดสำรองเข้าไปที่ห้องพักของผู้เป็นนาย เขารีบวางร่างของพริมโรสไว้ที่โซฟาก่อนที่จะวิ่งหนีออกไป ทิ้งไว้ให้พริมโรสนอนกระสับกระส่ายอยู่บนโซฟาเพียงลำพัง

แกร๊ก

ประตูห้องน้ำที่อยู่ด้านนอกถูกเปิดออก ตะวันที่อยู่ในสภาพผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันเอวสอบเดินตัวเปียกออกมาจากห้องน้ำ อาการเมาของเขายังไม่ดีขึ้นมากเท่าไหร่มากนักแถมตอนนี้สายตาของเขากำลังเห็นภาพหญิงสาวบางคนกำลังถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกอยู่ตรงหน้า ก่อนที่ร่างเปลืยเปล่าจะล้มตัวลงนอนบนโซฟา

"อืม ร้อน"เสียงครางกระเส่าของหญิงสาวนั้นมันเปรียบเหมือนฉนวนชั้นดีที่สามารถปลุกอารมณ์ชายของเขาได้