“แล้วพี่ไม่เป็นห่วงตัวเองบ้างเหรอ?”
เขาเงียบ แต่กระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น
“ถ้าไม่คิดจะเป็นห่วงตัวเองเสียแต่ตอนนี้ การที่หนูกลับมาช่วยให้พี่เลิกยาก็คงจะไม่มีประโยชน์ เพราะฉะนั้น ยังตัดสินใจทันนะ ว่าจะตายที่นี่ หรือจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่อื่น”
ทางเลือกที่เธอให้ มันดีต่อตัวเขาเอง เธอไม่อยากให้โอกาสคนคนหนึ่ง เพื่อที่จะมาดูตอนที่เขาตาย ถ้าเป็นอย่างนั้น เธอคงจะเลือกหนีไป จะได้ไม่ต้องรู้สึกผิดที่ช่วยอะไรไม่ได้
“พี่จะไปกับหนู” เขาตอบพร้อมสอดประสานมือเล็ก
“พะ พี่ปล่อยหนูไปไหนไม่ได้แล้ว พี่จะไปอยู่กับหนู”
เสียงทุ้มสั่นเทิ้ม การตัดสินใจคงยากสำหรับเขาจริงๆ
แต่ก็ยังดีที่คิดได้ ถึงจะไม่มีเพื่อน แต่ก็มีชีวิตอยู่ต่อไป
“ไปอาบน้ำเถอะ หนูจะได้ไปจัดของ”
“อาบด้วยกันได้ไหม?” เงยหน้าขึ้นมาสบสายตา
“ไม่ได้ ถ้าพี่เกิดอารมณ์ขึ้นมา หนูจะหนีพี่ยังไง?”
“ก็หนูไม่ต้องหนี” รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้า ถึงเขาจะซูบผอมล
