พลาดรักพี่ชายแสนร้าย (เข้ม:ช้องนาง)

ตอนที่ 5 ปั่นป่วนไปหมด

"ปูนิ่ม" เข้มตัดสินใจโทรหาเด็กที่เคยคั่ว

(จ๋าพี่เข้ม พี่เข้มมีอะไรกับปูนิ่มเหรอจ๊ะ)

"ว่างมั้ย"

(ว่างจ้ะ สำหรับพี่เข้มปูนิ่มว่างเสมอ)

"อืม งั้นเจอกันหน่อย" ไม่ต้องบอกว่าที่ไหนยังไง พูดแค่นี้ให้เข้าใจ หากใครเข้าใจยากมึงไม่ต้องมาเดี๋ยวกูเอาคนอื่น

ระดับไอ้เข้มมีเหรอจะเรียกผู้หญิงไปกินดินเนอร์ ช้า! ปี้เท่านั้นที่กูต้องการ

แล้วบังเอิญอีปูนิ่มมันก็เข้าใจง่ายมาก ดี! กูจะได้ไม่ต้องโทรหาคนอื่น

เคยกินแล้ว บอกตัวเองว่าจะไม่กินอีก เพราะไอ้เข้มไม่ชอบกินใครซ้ำ หมายถึงวนกลับไปกินอีกครั้ง แต่ถ้าถูกใจใครก็จะกินยาวๆ ยาวสุดก็สองสามวัน! จากนั้นเบื่อแล้วคือเบื่อเลย

ขี้เกียจไปอ่อยเหยื่อเฉยๆ ดึกแล้วมันต้องการคนพร้อม อีปูนิ่มมาได้ถูกเวลาเดี๋ยวกูตกรางวัลอย่างงาม

วางสายจากอีกคนรีบเดินไปใส่เสื้อผ้า ชุดอะไรที่หยิบได้ก็เอามาสวม ไม้แขวนดีใส่อะไรก็หล่อไปหมด กลับมามองตัวเองในกระจก

ไอ้ฉิบหาย!

หล่อโคตร..

เดินลงจากบ้านพร้อมกุญแจรถในมือหมุนควงไปมา

รักกับยมที่กำลังเก็บจานชามจะเอาไปล้างพอเห็นว่าลูกพี่เหมือนออกจากบ้านรีบสะกิดกัน มีลูกพี่ที่ไหนต้องมีพวกเขาที่นั่น เอาไว้กลับมาล้างทีหลัง

"มึงหยุดเลยไอ้รักไอ้ยม!" บอกเสียงเข้ม ไม่ต้องสาระแนวิ่งตามกูไป อะไรที่สั่งยังไม่ได้ดั่งใจไม่ต้องสะเหล่อมาดูแล

"ทำไมจ๊ะพี่ แล้วพี่จะไปไหนจ๊ะ" รักถาม หน้าที่ดูแลพ่อยอดชายของพ่อผู้ใหญ่บ้านพวกเขาต้องทำสิ

"ไปไหนก็ได้กูโตแล้ว ไม่ต้องแอบตามไปดูด้วย" ทำงานไม่สำเร็จยังมีหน้ามาถาม ออกบ้านเวลานี้มีอย่างเดียวไหม มาอยู่กับกูตั้งกี่ปีแล้ว

ปี้ นาทีนี้กูต้องการปี้อย่างเดียว!

เข้มขับรถออกจากบ้านไปคนเดียว ก็รีสอร์ตที่เคยมาประจำ เปิดกระจกฝั่งคนขับไอ้เด็กที่ดูแลก็รีบวิ่งเข้ามาหา

"หลังไหน"

"สามจ้ะพี่"

"เค"

"ไม่รับเงินดิจิตอลวอลเล็ทนะจ๊ะพี่"

"กูรู้ไอ้ห่า!" บอกแล้วยื่นแบงก์พัน ค่าห้องไม่กี่ร้อยที่เหลือให้ทิป เงินในบัญชีเยอะขนาดนั้นเอาที่ไหนมาได้

"แฮๆ ขอโทษจ้ะ กุญแจห้องจ้ะพี่"

เข้มรับมาแล้วขับรถเข้าไปจอดข้างๆรีสอร์ต ลงไปเปิดห้องรอ ทว่าไม่นานก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นจึงเดินไปเปิดออกก็เจอคนที่นัดไว้ ฝ่ายนั้นจะโผเข้ากอดทว่าเข้มเอามือดันหน้าผากเอาไว้

"ไปอาบน้ำ" พยักพเยิดหน้าไปทางห้องน้ำ ตัวกูอาบน้ำหรรมหอมมาขนาดนี้ ส่วนอีปูนิ่มเหงื่อเต็ม ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ารีบมาขนาดไหน

ปูนิ่มพยักหน้ารัวๆ รีบเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าห้องน้ำไป อาบให้สะอาดทุกซอกทุกมุม

การที่พี่เข้มจะเรียกคนที่เคยกินแล้วกลับมากินอีกไม่ใช่เรื่องปกติ เธอต้องมีอะไรดีสักอย่างในตัว

ปูนิ่มเดินออกจากห้องน้ำ นุ่งผ้าเช็ดตัวพันอกอวบไปยืนอยู่ด้านหลัง

เข้มสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง เดินไปนั่งลงบนเตียงนอน เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ปูนิ่มคลานเข่าลงมาคร่อม เลื่อนใบหน้าขึ้นไปเสมอกันแล้วยิ้มให้เขาบางๆ ทว่าเข้มขมวดคิ้วเมื่อได้กลิ่นอะไรบางอย่าง

"ปูนิ่ม"

"จ๋าพี่เข้ม"

"ทำไมเอ็งไม่ล้างหน้า" กลิ่นเครื่องสำอางปะทะจมูกกูแรงขนาดนี้แทบหมดอารมณ์ กูปรารถนาได้กลิ่นแก้มหอมๆ เหมือนช้องนางมันน่ะ กลิ่นเนื้อเพียวๆ ที่มีแต่แป้งเด็กติดมาหน่อยเดียว

"ทำไมจ๊ะ ปกติฉันก็ไม่เคยล้างนี่นา" เพราะอยากมีใบหน้าสวยให้เหมือนนางเอกเอวีพวกนั้นน่ะ อย่าต้องให้หน้าสดเลยนะ คิ้วไม่มีก็แม่ชีดีๆ นี่เอง

"เอ็งไปล้างหน้าหน่อยไป" ปกติแล้วไง แต่วันนี้มันไม่ปกติ ไม่ชอบแล้วกลิ่นแป้งหนาเตอะ กูชอบกลิ่นแบบช้องนางมัน

"แต่นิ่มไม่มีที่ล้างเครื่องสำอางจ้ะพี่เข้ม" ใช่แค่ตบแป้งพับมา ทว่าทั้งหน้าจัดเต็ม เขียนคิ้ว กรีดอายไลน์เนอร์ เธอชอบแต่งหน้ามาก อยู่บ้านเฉยๆ ก็แต่ง สวยแล้วมั่นใจในตัวเอง

"น้ำเปล่าก็ได้"

"จ้ะๆ" ปูนิ่มเดินกลับเข้าห้องน้ำอีกทีไปล้างหน้า คิดหนักว่าจะล้างยังไงให้สะอาดไร้คราบดี เพราะเครื่องสำอางกันน้ำแบบนี้ทำได้ไม่สะอาดเท่าที่ควร

ใช้เวลาอยู่นาน เดินออกมาจากห้องน้ำยังเห็นพี่เข้มนอนรอ คุกเข่าลงบนเตียงนอนอีกฝ่ายกลับกระเถิบหนี

"ปูนิ่ม!"

"จ๋าพี่เข้ม"

"เอ็งล้างแล้วเหรอ ทำไมถึงขอบตาดำอย่างนี้"

กูนึกว่าผี!

"ก็นิ่มบอกพี่แล้วนิ่มไม่มีเครื่องสำอางล้างหน้า นิ่มก็ล้างได้ดีสุดเท่านี้แหละจ้ะ"

เข้มทำท่าฟึดฟัดก่อนจะดันตัวอีกคนออกห่างทำเอาปูนิ่มงง ยังไม่ทันได้อ้าปากถามแต่เขากลับบอกมาก่อน

"กูไม่เอาละ หมดอารมณ์" หยิบเงินออกมาจากในกระเป๋าวางให้ปูนิ่มบนโต๊ะก่อนจะรีบใส่ชุดแล้วเดินออกจากห้อง ขับรถกลับบ้านอย่างไว

พอถึงบ้านเข้มถอดเสื้อผ้าตัวเองทิ้งจนเหลือเพียงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว ก่อนจะเขวี้ยงเสื้อผ้าอัดผนังอย่างระบายความรู้สึกทั้งหมด แล้วนึกโทษคนที่ทำให้ตัวเองเปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้

เป็นเพราะช้องนางคนเดียวที่ทำให้กูปั่นป่วนไปหมด จากที่เคยดมได้ปกติแต่ตอนนี้ดมไม่ได้

แล้วแม่ง..ไอ้ที่ชอบคือกูต้องรอถึงสามวันไง ถ้าจะนานขนาดนั้นเลือดไม่ไหลหมดตัวตายไปแล้วเหรอวะ!

หรือว่า..ช้องนางมันโกหกกู มึงงงงง เดี๋ยวพรุ่งนี้กูจะไปพิสูจน์ หากกูจับไม่เจอผ้าอนามัยเป็นเรื่อง!

@เช้าวันต่อมา

ช้องนางแววตาเป็นประกายเมื่อยื่นน้ำให้ลูกค้าคนสุดท้ายเสร็จ เห็นหน้าคนที่เธอคิดถึงจนนอนไม่หลับทั้งคืน

พี่เข้มหล่อมากวันนี้ ไม่ใช่สิ หล่อทุกวัน สำหรับเธอแล้วไม่เคยมองว่าพี่เข้มไม่หล่อสักครั้ง เธอยังยืนยันว่าอยากไปยืนเคียงข้างเป็นเมีย

ไม่แน่ใจเพราะเขาคิดถึงเธอหรือมาเพราะหาอะไรกิน ปกติมันเป็นอย่างหลัง ในเมื่อเธอบอกเขาว่าเป็นเมนส์สามวัน หากมาเพราะคิดถึงเธอคงไม่ใช่ แต่เธอคิดถึงเขาไง

เมื่อปราศจากลูกค้าเธอรีบชงน้ำชาเหมือนเมื่อวานที่เขาทำเหมือนว่าอร่อยเอาไปเสิร์ฟอีก ถือวิสาสะนั่งลงที่เก้าอี้ม้าหินอ่อนตัวตรงข้าม

"มากินแกงเส้นหรือจ๊ะพี่เข้ม ช้องชงชามาให้พี่จ้ะ"

เข้มไม่ตอบ ทว่าหยิบชาขึ้นมาดูด ตามองใบหน้าสวยยิ้มค้างผ่านแว่นตากันแดดสีดำ

ช้องนางจะรู้มั้ยว่าเมื่อคืนกว่าเขาจะหลับลงไปได้แม่งตีสาม! หงุดหงิดให้ผีทั้งบ้าน ตุ๊กแกตัวไหนร้องกูเอาหนังสติ๊กยิงไส้แตกหมดเพราะรำคาญ!

"งั้นช้องไปขายของก่อนนะจ๊ะ" เห็นท่าทางอีกคนดูเงียบผิดปกติไม่รู้ว่าเขากำลังมีเรื่องอะไรจึงขอตัว บางทีเธออาจเข้ามารบกวนพี่เข้ม

"เดี๋ยว"

"จ๋า" หัวใจพองโตเมื่อเขาเรียก ช้องนางรีบทิ้งสะโพกนั่งลงที่เดิมทันที

"คุยกันหน่อย"

เข้มพยักพเยิดหน้าไปทางทุ่งนา ทำช้องนางมองตาม เม้มปากเมื่อคิดว่าเขาจะทำอะไรกับเธอเหมือนอย่างเมื่อวานหรือเปล่า