EP5 - คำดูถูกภาคสอง

2818 Words

5 - คำดูถูกภาคสอง หลายวันผ่านไป วันที่รายการ VOCAL เริ่มออกอากาศครั้งแรก ทุกวันเสาร์ตั้งแต่สองทุ่มถึงห้าทุ่ม สามชั่วโมงกับการคัดเลือกผู้มีความสามารถหนึ่งเทปต่อสี่สิบผู้เข้าแข่งขัน เริ่มต้นขึ้นอย่างสวยงาม เมื่อเริ่มต้นออกอากาศทุกแพลตฟอร์มจะมีผู้เข้าชมสูงเป็นหลักแสน รายการนี้ถือว่าเรตติ้งสูงที่สุดในสิงคโปร์ถึง ยี่สิบจุดแปดเป็นประวัติกาล และตอนนี้ประเทศที่สองที่ซื้อลิขสิทธิ์มา พร้อมออกอากาศสู่สายตาคนทั่วประเทศแล้ว “รายการมาแล้ว” ที่บ้านแมกซ์ ผมเรียกพ่อแม่มาดูผมขณะออกรายการ ผมปึกจักรยานกลางอากาศมาตั้งนาน ถือได้ว่าเสี่ยงตายเอาชีวิตแขวนอยู่บนสลิงเบาบางแต่ยังคงความแข็งแรง ผมตื่นเต้นมากที่ในชีวิตเห็นตัวเองออกโทรทัศน์ครั้งแรก หวังว่าทุกอย่างจะออกมาดี “แม่ครับ รายการมาแล้ว” แม่ของแดงอยู่ในห้องนั่งเล่นของบ้าน ผมเข้าไปอุ่นป๊อปคอร์นและหยิบน้ำอัดลมมารับชมขณะรายการออกอากาศ อีกนานกว่าจะถึงผม ผมจะได้ฉายแสงความสามารถต่อให้รายการจะย้ำนักย้ำหนาว่ารายการนี้ไม่ใช่รายการประกวดร้องเพลงก็เถอะ “แม่อยากเห็นลูกร้องเพลงแยกร่างมากเลย” “เดี๋ยวแม่ได้เห็นแน่นอนครับ” ผมบอกกับแม่ไว้ตั้งแต่เนิ่น ๆ เลยว่าถ้าถึงผมออกเมื่อไหร่ การร้องเพลงแยกร่างกับฉายาแดงนินจาเสียงทรงพลังได้แสดงไปทั้งประเทศแน่นอน ผมไม่เคยบอกใครว่าไปออดิชั่นรายการนี้ นอกจากแมกซ์คนที่อยู่โรงเรียนเดียว รายการไม่ให้บอกเพราะมันเป็นความลับก่อนออกอากาศ นาทีนั้นผมตื่นเต้นจนอยากให้ถึงเวลาของผมทันที “โห แต่ละคนจัดหนักจัดเต็มมากลูก” แม่ผมเห็นแต่ละคนแสดงศักยภาพออกมาอย่างยิ่งใหญ่ ตั้งแต่เริ่มต้นมีผัดกะเพราข้ามระยะทางไกลแม่นยำ วัดจากหน้าเวทีไปตรงที่นั่งผู้ชมหรือวาร์ปจากใต้ขึ้นบนเป็นมายากล มีทั้งอมไฟ นอนแช่น้ำแข็งในเวลาสิบนาทีความเย็นศูนย์องศาร้องเพลง ภาพบางอย่างตัดมาบางส่วนก็เบลอเพราะไม่สามารถออกอากาศได้ มีผู้หญิงมาคลอดให้ดูโดยมีพ่อพันธ์ยืนเรียงแถวยี่สิบคน เอาเลือนร่างวาดรูป หรือตัดอวัยวะต่อหน้าผู้ชม นี่มันผิดศีลธรรมและส่งเสริมสิ่งมอมเมามากกว่าดาร์กเว็บ ดีที่ขึ้นภาพเบลอและตัดผ่านไปเลย สิ่งที่ได้ยินคือแดงเล่ามาตอนไปออดิชั่นเท่านั้น “แดงอย่าไปแสดงอะไรให้อัปปีย์ล่ะ มันน่าอายต่อวงศ์ตระกูล” “ผมไม่ใช่คนแบบนั้นนะแม่” ผมแย้งแม่เลยว่าผมไม่มีวันแสดงศักยภาพผ่านหน้าจอด้วยเรื่องฉาวโฉ่แบบนั้น ตอนผมไปออดิชั่นยังตกใจเลยว่าผมเห็นภาพอุจาดตาแบบนั้นทำไม สะอิดสะเอียนและเข้าไปออดิชั่นแบบนั้นได้ยังไง ตอนคัดเลือกใช้คนตัดสินไม่เหมือนกันหรือไงถึงปล่อยมาแบบนี้ ตรี๊ดด... ผมกำลังรับชมรายการของผมอย่างเพลินใจ ในตอนนั้นมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น มันเป็นเบอร์พ่อผม ไม่รู้ว่าจะติดต่อมาทำไมเพราะผมกับพ่อแยกันอยู่กับแม่ตั้งนานแล้ว ถ้าจะมาเกาะกระแสเมื่อผมดังแล้ว ผมว่าอย่าทำแบบนั้นดีกว่า จะบอกว่าผมเนรคุณชีวิตก็ได้ แต่เรื่องบางเรื่องมันควรอรุ่มอร่วยให้ไม่ใช่ว่าต้องเป็นไปตามกฎสังคม “โทรมาทำไมอะพ่อ” “ไปดังแล้วเหรอแดง ไม่คิดจะห่วงน้องบ้างเหรอ” “พ่ออย่ามาพูดบ้า ๆ นะ ผมไม่มีน้องและผมไม่มีฝาแฝด” แม่นั่งอยู่ข้างแดงแล้ว ความสะเทือนใจบางอย่างเกิดขึ้นกับตัวฉันเพราะเรื่องนี้แดงไม่เคยรู้มาก่อน แล้วการที่พ่อและเด็กอีกคนที่เหมือนแดงเข้ามาก่อกวนชีวิตเพราะเห็นว่าไปออดิชั่นรายการ VOCAL แสดงว่าพวกเขาต้องการเคลมทุกอย่างที่เป็นของแดง มันแย่มากเลยที่พวกเขาจะทำแบบนั้น แต่ว่าตอนนี้ฉันต้องทำให้แดงลืมเรื่องนี้ให้ได้ก่อน “คุณไม่ต้องโทรมาอีกนะ ฉันกับแดงสบายดี” แม่หยิบโทรศัพท์ออกมาจากหูของแดง แล้วทำการพูดให้เขาหยุดการกระทำทั้งหมดก่อนตัดสายไปในที่สุด ฉันไม่อยากให้แดงไม่สบายใจกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง “นี่มันหมายความว่ายังไงครับแม่...” ผมยังไม่ทันถามอะไร ผมหันไปหน้าจอโทรทัศน์จอแบนติดผนัง ผมเงยหน้าดูรายการต่อเพราะตอนนี้รายการเข้าสู่ช่วงที่สองแล้ว คาดว่าผมน่าจะอยู่ในช่วงนี้ ผมแสดงก่อนแมกซ์ยังไงทีมงานต้องตัดอยู่ด้วยกัน ผมชอบมากเลยครั้งแรกในชีวิตที่ผมจะแสดงให้ทุกคนเห็น “โหแดง นี่แม่ไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อน” แม่ยังตกใจจนพูดไม่ออก ตอนผมไปออดิชั่น ร้องเพลงแยกร่างเป็นนินจา ทุกคนอึ้งและลุกปรบมือด้วยความแปลกตามาก ผมจะมีพลังในการแยกร่างตอนร้องเพลงเท่านั้น “ผมยิ่งกว่านินจาอีกนะครับ” ผมดูตัวเองผ่านหน้าจอ ส่วนใหญ่ทุกคนคาดไม่ถึงกับการแสดงของผม แต่ตอนที่กรรมการให้คำแนะนำไปทางที่ผมคิดว่ามีปัญหากับผมก็ยังออกอากาศสู่สายตาประชาชน ตอนผมเดินขึ้นไปบนเวทียังไม่ทันแนะนำตัว ผมก็โดนกรรมการกดกากบาทใส่ตั้งแต่ยังไม่เริ่มเลย พอแสดงไปก็กดพร่ำเพื่อและตอนสุดท้ายผมยังโดนดูถูก ปิดไฟใส่หน้าเต็มแรง ผมน้อยใจเดินลงเวที ผมสงสารทีมงานนะ จะตัดเทปยังไงให้มีข้อผิดพลาดน้อยที่สุด ที่ออกอากาศมาในส่วนของผมมีส่วนดีมากและส่วนเสียมากเช่นกัน “แดง ทำไมกรรมการเขาไม่พอใจลูก” ผมพูดไม่ออกเพราะผมไม่รู้ว่ากรรมการจอห์นมีปัญหาอะไรกับผม ถึงแสดงออกมาผ่านหน้าจอและกล้าทำแบบนี้ออกอากาศได้ ทุกวันนี้รายการยังไม่ติดต่อมาเลยว่าผมผ่านเข้ารอบแล้วจะไปอยู่ทีมใคร เขาคงอยากให้ผมตัดสินใจเลือกเอง และผมคงไม่เลือกกรรมการจอห์น “ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับแม่ แต่ผมได้ยินแบบนี้แล้วผมไม่ชอบ” ผมนั่งดูตัวเองแล้วขอมองส่วนดีให้ตัวเองรู้สึกชื่นใจ แต่แล้วทันใดนั้นอยู่ ๆ มีคลิปตัวเองกินบะหมี่ในห้องสตูดิโอกับแมกซ์ออกมาได้ยังไง ผมเอากรรมการไปนินทาว่าผมชอบกินเมนูเส้น แต่ไม่ได้เป็นเด็กเส้นและไม่ได้ยัดเงินกรรมการ สิ่งที่ผมพูดกับแมกซ์ไป มันออกอากาศได้ยังไง “อ้าวแดง...” นาทีนั้นผมนั่งเก้าอี้ไม่ติดถึงขั้นโทรไปหาแมกซ์เลยว่าทีมงานตั้งใจแกล้งอะไรเราสองคน ตอนการแสดงของแมกซ์ กรรมการจอห์นกดกากบาทใส่อีกคนเพราะทำอะไรหวาดเสียวไม่คิดชีวิต แต่การแสดงมันจำกัดได้ที่ไหน ยังหาว่าปั่นจักรยานไม่เหมือนมนุษย์คนอื่น ผมว่านี่มันชักไม่เป็นธรรมแล้ว ผมถึงต้องคุยกับแมกซ์ชุดใหญ่ อยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเราสองคน สาเหตุและสิ่งที่แสดงออกมา จะทำให้ผมเสียหายหนักกว่าเดิมจนชื่อเสียงคนธรรมดาแบบผมย่อยยับไม่เหลือชิ้นดี “ใจเย็น ๆ นะ เราพร้อมรับฟังแดงอยู่แล้ว” ผมพร้อมรับฟังแดงขณะรับชมรายการ VOCAL ไปด้วยกัน ผมเห็นผ่านหน้าจอพร้อมกับแม่ผมแล้ว ยังไงผมเข้าใจและไม่ได้ตัดสินอะไรไม่มีเหตุผล แต่ว่าทำไมสิ่งที่ออกอากาศไปมันคือความตั้งใจที่อยากให้ผู้ชมมองความจริงด้านเดียว “จริงเหรอแดง มันเป็นไปได้ยังไง” ที่โรงเรียน “แมกซ์” แดงเดินเข้าโรงเรียนมา หลังจากรายการออกอากาศเทปแรกโดยมีผมและแมกซ์ออดิชั่นด้วยกัน เพื่อนในห้องและรุ่นพี่ในโรงเรียนหลายคนเริ่มถามผมและเห็นผมฉายแสงเป็นออร่าแห่งความโดดเด่น ผมไม่เคยบอกใครว่าไปออกรายการดังระดับโลกอย่าง VOCAL แต่ตอนนี้ผมกลับเซอร์ไพร์สทุกคนแล้ว แสดงให้เห็นไปว่าผมมีความสามารถแท้จริง “ไงครับคนดัง” แมกซ์เห็นแดงเดินสะพายกระเป๋าสีน้ำเงินใบโปรดในชุดนักเรียนกางเกงน้ำเงิน ผมเห็นแล้วรีบโบกมือทักทาย เพราะผมกับเขาเดินเข้ามาในโรงเรียนมีคนพูดถึงเยอะเหมือนกัน แต่ส่วนใหญ่พูดถึงในเรื่องที่ดีแต่มีส่วนน้อยที่ล้อเลียนเพราะเทปออกอากาศวันนั้น ผมดูแล้วยังตกใจเลยว่าทีมงานตัดภาพแดงออกไปแบบนั้นได้ยังไง “อืม...” “ไม่ต้องไปคิดถึงเรื่องที่มีคนก่อกวนหรอก ให้ดูแค่ตอนแสดงแล้วมีความสุขดีกว่า” ผมอยากให้แดงเห็นภาพตอนมีความสุขเวลาทำตามความฝันเท่านั้น ไม่ต้องไปสนใจภาพลักษณ์ที่คนตัดมันขึ้นมา ผมไม่อยากให้เขาเสียความรู้สึกไปมากกว่านี้ อยากให้เขารักการร้องเพลงต่อไปอย่างมีความสุขก็พอ “ว่าแต่วันนั้นเลือกเพลงอะไรไปแข่งล่ะ” “อย่ามองฉันเป็นคนอื่น” “อายุแค่นี้ร้องเพลงเก่ามากเลยนะ” “เรายังไม่แก่สักหน่อย เพลงรุ่นแม่เราฟังอะ” ผมเลือกเพลงตามความชอบของแม่เลยล่ะเพราะแม่ชอบศิลปินคนนี้ ผมก็เลยไปค้นหาเพลงของเขามาเลือกร้องสักเพลง แล้วเพลงนี้ผมก็ชอบด้วย อารมณ์เหมือนมีคนรักแล้วอย่าเปลี่ยนใจไปหาคนอื่น แล้วมองผมเหมือนอากาศ บางทีตอนเลือกเพลงผมอาจจะอยู่ในอารมณ์นั้นก็ได้ “ไม่อยากให้ใครเห็นนายเป็นคนอื่นเหรอ” “เอาเหอะ เราไปโม้อะไรให้คนในห้องฟังดีกว่า” ผมกับแมกซ์อยู่คนละห้อง เวลาเจอกันก็คงพร้อมกันตามเวลาพักเที่ยงอยู่แล้ว ถ้ามีอะไรค่อยไปคุยกันนอกเวลาก็ได้ ตั้งแต่ผมรู้จักเขาก็เหมือนผมเป็น The winner VOCAL ประเดิมคนแรกในประเทศไทย “เอาสิ เรื่องแบบนี้ใคร ๆ ก็ตื่นเต้น” ในห้องเรียน แดงเหมือนกลายเป็นคนดังไปข้ามคืน ผมได้แสดงความสามารถแบบที่ใครก็เลียนแบบผมไม่ได้ ผมไม่ได้มั่นใจตัวเองแล้วไปข่มคนอื่นแต่อยู่ในความพอดี เยินยออยู่ในกรอบไม่ใช่อวดดี ผมเดินเข้ามามีเพื่อนในห้องมาถามผมเยอะมากว่าผมไปฉายแววตอนไหน ยื่นใบสมัครเมื่อไหร่ ทำไมไม่บอกกันก่อน “ถ้าเราบอกก็ไม่เซอร์ไพร์สอะดิ” “แต่มึงจะดังแล้วหยิ่งเหรอ” ผมตกใจเมื่อคนที่เข้ามาหาผมคือเพื่อนร่วมห้องที่ผมไม่ค่อยชอบหน้าสักเท่าไหร่ คนอย่างเมธัสชอบขัดขาคนแบบผมอยู่แล้ว เวลาอยู่โรงเรียนก็ชอบแกล้งผมรุนแรง มันคิดว่าคนแบบผมไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดหรือไง มันบอกว่าสิ่งที่เห็นผ่านหน้าจอ มันบอกว่าสมควรที่กรรมการจะมองไม่เห็นความเลวในตัว เพราะเห็นแต่ความสามารถดีด้านเดียว “อะไรของนาย” “ไอ้ที่กูดูวันก่อน มึงพูดแบบนั้นสมควรแล้วล่ะที่มึงตกรอบ” “เราบอกตอนไหนเหรอว่าเราตกรอบ เราเห็นนอกกล้องมากกว่านาย เราพอจะตอบได้มั่นใจกว่านะ” ผมไปออดิชั่นและต้องเห็นมุมภายในทุกมุมตั้งแต่ห้องอัด บรรยากาศการออดิชั่นและผู้คนมากมาย คนอย่างเมธัสจะมาตัดสินผมได้ยังไงว่าผมตกรอบ ผมบอกแล้วเหรอว่าผมไม่ได้ไปต่อ “ปิดไฟใส่ขนาดนั้น กรรมการเขาคงชัดเจนแล้วนะ” “มันไม่ใช่แบบที่นายคิดนะ” ผมไม่ยอมรับว่าตัวเองพ่ายแพ้ เพราะนี่ยังไม่ได้ตัดสินอะไร ทางรายการปิดไฟใส่ผม ผมน้อยใจออกไปร้องไห้ให้แมกซ์รับรู้เท่านั้น แต่ไอ้ฉากกินบะหมี่และคุยกับแมกซ์นั่นก่อนจะเข้าไปแข่งขันด้วยซ้ำ ไม่รู้มือดีที่ไหนไปติดกล้องแอบถ่ายแล้วเอามาออกอากาศจนผมเสียหาย นาทีนั้นทางรายการควรส่งเงินสดมาขอโทษแทนกระเช้าได้แล้ว “เราว่านายอิจฉาเรามากกว่านะ ไม่มีความสามารถแล้วข่มคนอื่น” “มั่นใจแบบนี้ผ่านเข้ารอบแล้วเหรอ ตกรอบแล้วยังไม่ยอมรับอีก ทำไมขี้แพ้แล้วพาลจัง” ผมไม่เคยคิดเลยว่าแดงจะมั่นหน้าและไม่ยอมรับว่าตัวเองแพ้ สงสัยคนแบบนี้จะไม่รู้จักคำว่าแพ้และหลอกตัวเองว่าชนะอยู่ก็ได้ ใครรับรู้ว่าเด็กอยู่โรงเรียนนี้ ใคร ๆ คงอายที่มีเพื่อนร่วมห้องหลงตัวเองว่าดัง แต่มันโง่ดีนะไปบอกออกอากาศตอนแนะนำตัวว่าอยู่โรงเรียนไหน ถ้าอยากขายความเก่งพร้อมชื่อโรงเรียนควรไปพัฒนาตัวเองแล้วฝึกมาใหม่ “แพ้แล้วยังกินน้ำเต้าหู้เพิ่มความโง่เข้าไปอีก” เพี๊ยะ!! ผมเป็นผู้ชายแต่แรงตบเข้าที่ใบหน้าผมมีมหาศาล เรื่องอะไรมาล้อเลียนว่าผมกินน้ำเต้าหู้แก้โง่ มาดูถูกความสามารถผมไม่แพ้ยังดูถูกกิจการผมด้วย ผมตบด้วยมือขวาเข้าที่หน้าเมธัสเต็มแรงพร้อมถีบลงพื้น กว่าเพื่อนจะห้ามผมได้ก็ใส่ไปหลายหมัดหลายตบแล้ว ผมไม่ชอบให้ใครมาพูดแบบนี้ ผมเป็นผู้ชายที่สามารถตบแรงได้เท่าผู้หญิง “อะไรกันน่ะ” แมกซ์กำลังจะเดินลงไปโรงอาหารพร้อมกับเพื่อนหลังจากมาเก็บกระเป๋าบนห้องเรียน ผมได้ยินเสียงวุ่นวายจากห้องประถมหกทับสอง แล้วเสียงโวยวายผมจำได้ดีว่าเป็นแดง ผมเห็นเขากระทืบเพื่อนร่วมห้อง ผมและเพื่อนเข้าไปช่วยห้ามอีกแรง สาเหตุคาดว่าจะมาการโดนกระหน่ำเรื่องเมื่อคืน ผมไม่เข้าใจทำไมคนไม่ชอบหน้าต้องเอามาล้อเลียนด้วย ขนาดผมยังไม่อยากมีเรื่องกับใครแต่แดงสุดทนแล้ว “แดง... เราเข้าใจนะว่านายโกรธ แต่มัน...” “ก็เราไม่ชอบอะที่มันมาพูดแบบนี้” “แต่มันน้อยไป มึงต้องตบมากกว่านี้ กูเคยเห็นมึงตบวอลเล่ย์แรงไม่แพ้ตบหน้าผู้ชายด้วยกัน” “...” ผมนิ่งไปพักหนึ่ง สรุปว่าแมกซ์เข้าข้างผมงั้นเหรอ มันก็ดีเพราะผมไม่ชอบให้ใครมาพูดจาเสียหายหรือดูถูกความฝัน ผมตบเมธัสไปขนาดนั้นมันควรจะจำได้แล้วนะว่าผมไม่ชอบและความแรงของผมคือความโกรธที่ส่งไปทั้งหมดเลยก็ว่าได้ “เห็นน่ารักแบบนี้ มือตบแรงเหมือนกันนะ” “ถ้าใครเป็นแฟนเราแล้วขัดใจก็ตบแบบนี้แหละ” แมกซ์เห็นท่าทางของแดงแล้ว มือตบเขาแรงเหมือนกันสงสัยถ้าเกิดผมเป็นเจ้าของหัวใจเผื่อไปขัดใจเขา สงสัยผมคงได้แผลจากมือเยอะกว่าแผลจากการทำอาหาร จุดเด่นของแดงนอกจากน่ารักยังน่าตบด้วยเหรอ ผมมองคนน้อยไปสินะ ช่วงพักเที่ยง แดงเรียนวิชาคณิตศาสตร์เสร็จแล้ว กำลังจะลงไปโรงอาหาร ผมได้รับอีเมลจากทางรายการ VOCAL เขาติดต่อมาเพื่อขอโทษผมและแมกซ์กับเทปออกอากาศในวันนั้น เนื่องจากมีความผิดพลาดบางประการที่ไม่สามารถปล่อยผ่านไปได้และเทปย้อนหลังจะถูกตัดใหม่ทั้งหมด ผมเข้าใจว่าสื่อออนไลน์มันเร็วจนห้ามให้เรียบไม่ได้ แต่ต้องแก้ไขให้ดีที่สุดจนผมพอใจ From : VOCAL (TH) ขออภัยกับความผิดพลาดจากรายการ VOCAL (TH) อย่างสูงด้วยนะคะ เนื่องจากเทปรายการตอนที่ 1 ตอนเต็มช่วงออกอากาศทางทีมงานมีการประสานงานผิดพลาดและไม่ได้ตรวจเช็คเทปรายการก่อนออกอากาศให้ดี ทำให้ผู้เข้าแข่งขัน คุณแดงและคุณแมกซ์เกิดปัญหา ทางรายการพร้อมรับผิดชอบทุกกรณีด้วยเงินสดจำนวนคนละสี่หมื่น เพื่อเป็นคำขอโทษและขออภัยจากทางรายการ... ผมอ่านอีเมลแล้วบอกเลยว่ารายการถือว่ามีความรับผิดชอบเป็นเงินสดให้เด็กแบบผม ว่าแต่ให้ขนาดนี้สงสัยความผิดจะสูงจริง รายการดังแบบนี้ผิดพลาดตั้งแต่เทปแรกออกอากาศมันดูไม่มืออาชีพเลย โทรทัศน์มีหลายรายการแต่มาตายที่รายการมือใหม่นี้ ผมว่าทีมงานหรือกรรมการนี่แหละไม่เป็นธรรมมากกว่า “ว่าแต่นี่เบอร์โทรคุณเชอร์รี่ กรรมการ VOCAL งั้นเหรอ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more