BAD FIANCE #5

1864 Words

BAD FIANCE #5 -Soon pub- “เป็นไงบ้างวะ เจอลันมั้ย” อัศวินหันไปถามแทนที่เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเคร่งเครียด “เจอ” แทนเหลือบไปมองหน้าอัศวินเล็กน้อย “เจอตอนกำลังจะถูกลากไปทำระยำข้างทางพอดี!” “มึงพูดอะไร!” เดรคหันไปถามแทนด้วยใบหน้าหงุดหงิด “มึงนั่นแหละ ทำเชี้ยไร มึงทิ้งลันไว้ในที่แบบนั้นได้ไง!” “...” “ถ้ากูไปไม่ทันมันจะเกิดไรขึ้น!” “...” “กูไปเจอลันที่กำลังจะโดนไอ้พวกชั่วนั่นลากเข้าไปข้างทางพอดี!” แทนหันไปตะคอกใส่เดรคอย่างไม่พอใจ “มึงไม่รักลันแล้วกูพอเข้าใจ แต่นี่มันมากไป!” “รอบนี้มึงระยำจริง ๆ ไอ้เดรค” อัศวินพูดเสียงนิ่ง เดรคนั่งนิ่งด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะหันไปถามแทน “ไอ้พวกนรกนั่นอยู่ไหน!” “กูให้คนจัดการแล้ว น่าจะนอนโรงพยาบาลไปอีกพักใหญ่ ๆ” “เบา ๆ กับน้องมันหน่อยเหอะ ไม่รักก็ปล่อยไป ที่มึงทำเนี่ยมันแรงไป” อัศวินพูดเตือนสติเดรค เดรคยังคงนั่งนิ่งด้วยสีหน้าเคร่งเครียดพลางยกเหล้าขึ้นมากระดกอย่างต่อเนื่อง ปั่ก! “กูกลับก่อน” เดรคกระแทกแก้วลงบนโต๊ะก่อนจะลุกขึ้น “ไม่นอนที่นี่หรอวะ” แทนเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัย “ไม่” ปัง! ชายหนุ่มหันมาตอบเล็กน้อย ก่อนจะเดินกระแทกประตูออกไปทันที “ไอ้บ้านี่แม่งสุดจริง ๆ” แทนพูดขึ้นก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอย่างเหนื่อยใจ -เช้าวันต่อมา- ก๊อก ก๊อก แกร๊ก! “อ่าวลัน” อัศวินเงยหน้าขึ้นไปมองหญิงสาวที่เข้ามาในห้อง “ลันเอาเอกสารข้อตกลงของคู่สัญญามาให้ค่ะ ตรวจดูเรียบร้อยแล้วนะคะ” ลันตาพูดพร้อมกับยื่นซองเอกสารไปให้อัศวิน “ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ เราน่าจะพักก่อน” “ไม่เป็นไรค่ะ” ลันตายิ้มให้คนตรงหน้าเล็กน้อย “วันนี้ลันต้องไปคุยงานกับพี่แทนใช่มั้ยคะ” “เอ่อ...เหมือนจะไปกับไอ้เดรคนะ โอเครึเปล่า” “โอเคค่ะ ลันไม่มีปัญหา” ลันตายิ้มเจื่อน ๆ ไปให้อัศวิน “อะนี่ เอกสารวันนี้ ลูกค้าน่าจะเป็นคนฝรั่งเศส” “ค่ะ” ลันตาพยักหน้าก่อนจะเปิดเอกสารดู “ทำไมลงทุนกับหลายเชื้อชาติจังคะ” “พี่ต้องการขยายธุรกิจไปทางโซนยุโรป” “เดี๋ยวเงินก็ล้มทับหรอกค่ะพี่วิน” ลันตายิ้มแซวชายหนุ่มตรงหน้า “งั้นเดี๋ยวลันกลับก่อนนะคะ” “อื้ม” อัศวินพยักหน้ารับ “ลัน...” “คะ” ลันตาหันมามองชายหนุ่มด้วยสีหน้าสงสัย “เรายังเป็นน้องของพวกพี่อยู่นะ มีอะไรให้ช่วยก็บอก” อัศวินพูดกับหญิงสาวด้วยแววตาอบอุ่น “ขอบคุณค่ะ ลันโชคดีจัง มีพี่ชายหล่อ ๆ ตั้งหลายคน” ลันตายิ้มกว้างให้กับอัศวินก่อนจะเดินออกไป แกร๊ก! ลันตาชะงักมองชายหนุ่มที่เปิดประตูสวนเข้ามาพอดี ก่อนจะเลี่ยงการเผชิญหน้าโดยการเบี่ยงตัวออกไปอีกทาง หมับ! “วันนี้ฉันจะให้คนไปรับ” เดรครั้งแขนหญิงสาวไว้ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ไม่ต้องค่ะ ส่งโลเคชันมา เดี๋ยวลันไปเอง” “อย่าเรื่องมาก” “ไม่ได้เรื่องมาก” ลันตาสวนขึ้นทันทีก่อนจะหันไปจ้องหน้าเดรคอย่างเอาเรื่อง “แต่ไม่อยากถูกทิ้งไว้ข้างทางอีก!” “...” พลั่ก! ลันตาสะบัดมือเดรคออก ก่อนที่จะเดินออกไปทันที “หึ” อัศวินขำขึ้นพลางมองมาที่เดรคอย่างเยาะเย้ย “ทีเรื่องของตัวเองทำไมมึงโง่จังวะ” “อย่าเสือก!” เดรคพูดเสียงนิ่งก่อนจะหันหลังเดินออกไป -หลายชั่วโมงต่อมา- แกร๊ก! เดรคหันไปมองลันตาที่เดินเข้ามาในห้องวีไอพี ก่อนจะเดินตรงมาที่เขาพร้อมกับยื่นแฟ้มเอกสารให้ “ข้อสัญญาค่ะ ลันเขียนเป็นภาษาไทยให้ พี่จะได้อ่านก่อนคุยกับลูกค้า” “อื้ม” ชายหนุ่มพยักหน้าก่อนจะรับแฟ้มนั้นมาเปิดดูคร่าว ๆ ก๊อก ก๊อก “คุณเดวิดมาแล้วครับนาย” “อื้ม” เดรคพยักหน้าก่อนจะปิดแฟ้มเอกสารลงแล้ววางไว้บนโต๊ะ “มานี่” เดรคหันไปบอกลันตาที่ยืนอยู่อีกฝั่งให้เดินมาหาเขา “ค่ะ” ลันตาพยักหน้าก่อนจะเดินไปยืนข้าง ๆ ชายหนุ่มเกร็ง ๆ ก่อนที่ทั้งสองฝ่ายจะเริ่มทักทายและเจรจาเกี่ยวกับการลงทุนร่วมกัน -ผ่านไปสักพัก- “เห้ออ” ลันตาถอนหายใจอย่างหมดแรงหลังจากที่คู่ค้ากลับไป ก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟาด้วยความรู้สึกปวดหัว “จริง ๆ คู่ค้าฉันเมื่อกี้ก็ดีนะ” เดรคเอ่ยขึ้นเสียงนิ่ง “คะ?” ลันตาหันไปมองชายหนุ่มอย่างไม่เข้าใจ “เผื่อเธอจะสนใจไง...ชอบไม่ใช่หรอ คนที่เค้ามีเจ้าของแล้ว” “เหอะ!” ลันตามองเดรคด้วยแววตาเจ็บปวด “ก็ดีนะคะ...คนมีเจ้าของมันท้าทายดี!” “หึ” เดรคจ้องหน้าลันตานิ่ง “ดูมันก็ชอบเธออยู่นะ เห็นจ้องจนแทบจะกลืนเข้าไป!” เดรคพูดเสียงต่ำอย่างหงุดหงิด “หรอคะ” ลันตาพูดพลางยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม “ขอบคุณนะคะที่บอก ไว้ถ้าลันได้ ลันจะมาขอบคุณพี่อีกรอบนะคะ” หญิงสาวพูดขึ้นก่อนจะคว้ากระเป๋าแล้วเดินออกไป “อย่าร่านให้มันมากนัก!” เดรคพูดพลางหยิบเหล้าขึ้นมากระดก “มันไม่ใช่เรื่องของพี่!” “ฉันคิดไม่ผิดจริง ๆ ที่เลิกกับเธอ!” “ใช่ พี่ไม่ผิด แต่พี่...ไม่เคยฟังอะไรเลย!” หญิงสาวตะคอกใส่หน้าเดรคด้วยความโมโห “และลันก็โง่ โง่ที่พยายามอธิบายให้คนแบบพี่ฟัง!” “...” “ลันจะไม่พยายามอะไรอีกต่อไปแล้ว” หญิงสาวพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา “ลันควรเริ่มต้นชีวิตใหม่จริง ๆ สักที! ฮึก” “...” “ลัน อึก ควรปล่อยพี่ไป...” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ก่อนจะยกมือปาดน้ำตาลวก ๆ แล้วเดินออกไปจากห้องนี้ทันที หมับ! “เริ่มต้นใหม่งั้นหรอ หึ! เธอคิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ งั้นหรอ!” เดรคหันไปกระชากลันตาก่อนจะลากไปยังห้องนอนด้านบนอย่างรวดเร็ว “ปล่อย! พี่เดรค ลันบอกให้ปล่อยไง!” “เธอจะต้องเจ็บ เหมือนกับที่ฉันเจ็บ!” เดรคพูดก่อนจะเหวี่ยงหญิงสาวเข้าไปในห้องนอน “พี่จะทำอะไร” ลันตามองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างหวาดกลัว “ลันว่าพี่เมาแล้วนะ” “ฉันก็กำลังทำให้เธอรู้ไง ว่าวันนั้นฉันรู้สึกยังไง!” เดรคพูดเสียงดุดันก่อนจะยกโทรศัพท์โทรไปหาลูกน้องด้านล่าง “บอกริต้าให้ขึ้นมา เดี๋ยวนี้!” “พะ...พี่จะทำอะไร!” ลันตาถามขึ้นอย่างกลัว ๆ “ทำแบบที่เธอเคยทำไง!” “นะ...นี่...”//“คุณเดรค เรียกริต้าหรอคะ” “มานี่!” เดรคหันไปเรียกหญิงสาวที่เดินเข้ามาใหม่ให้เดินเข้ามาหาตนเอง ก่อนจะกระชากเอวหญิงสาวเข้ามากอด พร้อมกับก้มลงไปประกบจูบอย่างเร่าร้อน “พะ...พี่เดรค” ลันตามองภาพตรงหน้าด้วยแววตาสั่นระริก ก่อนจะหันหลังเพื่อจะเปิดประตูออกไป “เปิด! เปิดเดี๋ยวนี้!” ปัง! ปัง! หญิงสาวฟาดมือลงไปบนประตูอย่างร้อนใจ “ฉันบอกให้เปิด!” จ๊วบ! จ๊วบ! “พี่เดรค ฮึก หยุด! ลันบอกให้หยุด!” ลันตาหันไปตะคอกใส่ชายหนุ่มด้วยแววตาเจ็บปวด “พี่เป็นบ้าอะไร!” เดรคปรายตาไปมองหญิงสาวเล็กน้อย ก่อนจะซุกหน้าลงไปที่ซอกคอของหญิงสาวตรงหน้าต่ออย่างไม่สนใจ “อ่าาา คุณเดรค ใจเย็น ๆ สิคะ อื้มมม” ชายหนุ่มประทับริมฝีปากลงบนซอกคอของหญิงสาว ก่อนจะกระชากเกาะอกให้หลุดลงมาตรงเอวแล้วผลักหญิงสาวให้ล้มลงไปบนเตียง “อะ คุณเดรค ให้เค้าออกไปก่อนดีกว่านะคะ” “ให้เค้ายืนอยู่ตรงนี้แหละ หึ!” เดรคยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมร่างของพวกเขาไว้ “พี่เดรค ฮึก ฮื้ออ ลันขอร้อง” ลันตาทรุดลงกับพื้นอย่างหมดแรง “ปล่อยลัน ฮึก ออกไปเถอะนะ” “อะ ๆๆๆ คะ...คุณเดรค อื้มม ริต้าเสียว” ลันตายกมือปิดหูตัวเอง ก่อนจะร้องไห้ออกมาด้วยหัวใจที่แตกสลาย “ฮื้อออ ปล่อยลัน ฮึก ออกไป” หญิงสาวมองไปรอบ ๆ ตัวอย่างหมดหนทาง ก่อนสายตาจะไปสะดุดกับแก้วใบหนึ่งซึ่งวางอยู่บนโต๊ะ ก่อนจะเหลือบไปมองทั้งสองคนที่กำลังร่วมรักกันอยู่ใต้ผ้าห่ม “อื้มม คุณเดรค อะ บะ...เบา ๆ ค่ะ อ่าา” เพล้ง! ลันตาปาแก้วน้ำลงกับพื้นจนแตกกระจาย ก่อนจะหันไปตะคอกใส่เดรค “ปล่อยลัน ฮึก ออกไป อึก ดะ...เดี๋ยวนี้!” ลันตามองไปที่ชายหนุ่มที่หยุดกิจกรรมบนเตียงแล้วมองมาที่เธอด้วยสายตานิ่งเฉย “บอกให้ ฮึก ลูกน้องพี่มาเปิดประตูเดี๋ยวนี้! ” “ทำไม...ทนดูแค่นี้ไม่ได้หรอ!” “ลันไม่น่ารักพี่เลย ฮึก ลันรักคนเลว ๆ แบบพี่ไปได้ยังไง!” ลันตามองไปที่เดรคอย่างตัดพ้อ “บอกให้คนของพี่ ฮึก เปิดประตูเดี๋ยวนี้ อึก แล้วถ้าพี่จะทำอะไร พี่ก็ทำไป!” “เธอจะต้องอยู่ตรงนี้ จนกว่าฉันจะเสร็จ!” เดรคพูดก่อนจะก้มลงไปประกบจูบกับหญิงสาวใต้ร่างอีกครั้ง “ไม่! ปล่อยลันออกไปเดี๋ยวนี้ ฮึก” ลันตาเข้าไปกระชากแขนเดรคอย่างแรงด้วยความโมโห “อีนี่! ขัดจังหวะจริง ๆ” ริต้าตะคอกใส่ลันตาด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะปัดแขนของลันตาที่จับเดรคอยู่อย่างแรง จนหญิงสาวเซล้มลงไปที่พื้นและมือไปทับกับเศษแก้วที่แตก ฉึก! “ลัน!” เดรคมองไปที่หญิงสาวด้วยความตกใจ ก่อนจะหันไปตะคอกใส่ริต้า “ทำบ้าอะไรของเธอ!” ก่อนจะพุ่งตรงเข้าไปหาลันตาทันที “อย่าเข้ามานะ ฮึก อย่าเอามือของพี่มาแตะลัน!” ลันตาตะคอกใส่หน้าเดรคที่กำลังเดินเข้ามา “ทำไมพี่ทำกับลันแบบนี้!” หญิงสาวพูดขึ้นอย่างหมดแรงพลางกระเถิบตัวหนี ปัง ๆๆๆ “ไอ้เดรค! ลัน! มีเรื่องอะไรกัน” เสียงของแทนตะโกนเข้ามาจากด้านนอก “พี่แทน!” ลันตาลุกขึ้นวิ่งไปที่ประตู ก่อนจะตะโกนเรียกชายหนุ่ม “พี่แทน ฮื้ออ ช่วยลันด้วย ลันไม่ไหวแล้ว...” หญิงสาวค่อย ๆ ทรุดลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง เนื่องจากอาการปวดหัวและเลือดที่ไหลออกมาไม่หยุด “ลัน!” เดรควิ่งไปประคองหญิงสาวที่เหมือนจะหมดสติลงไปทุกที “ยะ...อย่ามาแตะลัน ออกไป!” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แกร๊ก! “ลัน!” แทนมองภาพตรงหน้าด้วยความตกใจ “เกิดอะไรขึ้น ทำไมเป็นแบบนี้!” “พี่แทน ฮื้ออ พาลันออกไปหน่อย ลัน ฮึก ไม่ไหวแล้ว” หญิงสาวพูดก่อนจะพยายามคลานไปหาแทนอย่างหมดแรง “ช่วยลันดะ...” พรึ่บ! “ลัน!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more