คลั่งรัก | EP.2 ความเจ็บปวดแรก
799 Words
ตอนที่ 2
——————————
ร่างใหญ่กำยำนั่งอยู่เก้าอี้โซฟาตัวใหญ่บนระเบียงห้องนอน วิวด้านนอกเต็มไปด้วยภูเขาหิมะปกคลุมอยู่ มือหนากำแน่นเข้าหากันกล้ามเนื้อเป็นมัดไร้ไขมันเด่นชัดเป็นก้อนน่าหวั่นกลัว ชายหนุ่มกัดกรามดังกรอดพลางบอกตัวเองให้อดทนอีกนิด
7 ปีที่แล้ว
ถึงรอบของคฤหาสน์แอนดิสันเป็นสถานที่ในการประชุมลับๆ ในครั้งนี้
การประชุมลับของมาเฟียกลุ่มใหญ่ โดยชื่อของกลุ่มจะใช้นามสกุลของคนที่ได้รับเลือกจากเสียงส่วนมากขึ้นเป็นนายใหญ่ ซึ่งในตอนนั้นคือ คริสเตียน ลีเรนโซ นายใหญ่สูงสุดในกลุ่มกว่า 20 กลุ่มย่อยที่กระจายอำนาจปกครองออกไปในแต่ละพื้นที่
ชายหนุ่มวัย 23 ปี นั่งอยู่ข้างๆ กับท่านพ่อในฐานะทายาทสืบทอดตำแหน่ง ในตอนนี้เขายังไม่มีสิทธิ์ออกเสียงมากเท่าคนอื่นที่อยู่ในนั้น เขาทำหน้าที่ประเมินสถานการณ์และคอยสังเกตสมาชิกแต่ละคนในการแสดงความคิดเห็นของข้อตกลง ไม่มีใครในนั้นหลุดรอดสายตาคมกริบดุดันไปได้เลย
บรูโน แฮกตัน รองหัวหน้ากลุ่มอันดับ 1 เป็นญาติห่างๆ ของเดเนีย ลีเรนโซ หรือท่านแม่ของเขา เริ่มถกเถียงกับรอยด์ แอนดิสัน รองหัวหน้ากลุ่มอันดับ 2 อย่างดุเดือด
ประชุมลับในวันนั้นจำเป็นต้องหยุดไว้ก่อน ในระหว่างที่เจ้าของบ้านเดินออกมาก่อน ภรรยาสุดที่รักอย่าง เอลิซ่า แอนดิสัน เธอเดินมาต้อนรับสามีหลังจากประชุมเสร็จทุกครั้งด้วยรอยยิ้ม ไม่ว่าผลจะดีหรือแย่ก็ตาม
ปัง! ปัง!
กระสุนปืนจากด้านหลังยิงเข้าขมับศีรษะของรอยด์อย่างรวดเร็ว ร่างใหญ่ทรุดลงกับพื้นทันทีในอ้อมกอดของภรรยา ก่อนที่ปืนอีกนัดจะเจาะทะลุศีรษะของเอลิซ่าไปอีกคนอย่างรวดเร็ว
ทุกคนที่เดินตามกันออกมาต่างก็ตกใจได้แต่ควบคุมสติไว้ และไม่มีใครกล้าเอ่ยต่อว่าบรูโนอีกเลยยกเว้นคริสเตียน
เฮย์เดนกำมือแน่น ดวงตาวาวโรจน์มองบรูโนด้วยความโกรธแค้น ก่อนจะยกปืนจ่อไปทางบรูโน คริสเตียนเห็นท่าทีของลูกชายจึงห้ามไว้ก่อนที่อะไรมันจะร้ายแรงไปกว่านี้
ด้วยความอึดอัดหัวใจ เขายิงปืนขึ้นฟ้าจนหมดกระบอกเสียงดังสนั่น เด็กสาววัย 18 พึ่งกลับจากโรงเรียนได้ยินเสียงปืนดังระรัว ด้วยความตกใจและเป็นนึกถึงท่านพ่อกับท่านแม่เป็นอันดับแรกก็รีบวิ่งหาตำแหน่งเกิดเหตุ
ดวงตาสวยกระตุกสั่นวูบก่อนที่น้ำตาเป็นสายจะไหลลงอาบใบหน้าเมื่อเห็นร่างของพ่อกับแม่นอนจมกองเลือด เธอทันได้เห็นแค่กลุ่มคนจากด้านหลังเท่านั้น หนึ่งในนั้นเธอจำได้ขึ้นใจเพราะเขาคือคนที่เธอรัก เขากำลังเดินห่างออกไปโดยที่ไม่สนใจหันมองเธอด้วยซ้ำ มือข้างขวาของเขาเปื้อนเลือดและถือปืนอยู่
"พี่เฮย์เดน! พี่คะ...ฮืออ..."
เสียงสะอื้นเอ่ยเรียกจากด้านหลังทำให้เฮย์เดนหยุดชะงัก ก่อนที่คริสเตียนจะสะกิดเตือนลูกชาย เขาหันกลับไปมองหญิงสาวคนที่รัก มองเธอกอดร่างของพ่อกับแม่ของเธอด้วยหัวใจที่เจ็บปวดไม่ต่างกัน ก่อนจะตัดใจเดินออกจากตรงนั้นทันที
ตั้งแต่วันนั้นเขาและเธอก็ไม่พบเจอกันอีกเลย...
เขาไม่สามารถไปพบเธอได้เหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป
"แอลเป็นไงบ้าง" เอ่ยถามเพื่อนสนิททันทีที่ฝั่งนั้นกดรับสาย
"ร้องไห้อยู่"
เคลย์ตันมองน้องสาวกำลังนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่นานสองนาน ไม่ว่าใครจะเข้าไปหาไปพูดคุยแอลลี่ก็เอาแต่เงียบและร้องไห้อยู่อย่างนั้น
หลังจากคุณลุงกับคุณป้าเสีย เขาก็รับแอลลี่มาอยู่ที่บ้านและอยู่ในความดูแลของคาสเซียสเพื่อความปลอดภัยของน้องสาว ส่วนเหตุการณ์ในวันนั้นเขาได้ฟังจากเพื่อนสนิทหมดแล้ว
"ดูแลแอลให้กูที..."
เฮย์เดนนิ่งอยู่พักใหญ่กว่าจะเอ่ยปากออกมา เพราะความรู้สึกของเขามันกำลังหนักอึ้งไปทั้งหมด สถานการณ์ของกลุ่มในตอนนี้ค่อนข้างตึงเครียดกว่าเมื่อก่อนหลังจากเหตุการณ์นั้นเช่นกัน
"อืม ยัยแอลก็เป็นน้องกู มึงไม่ต้องห่วง"
"อืม ขอบใจ"
"มีอะไรให้กูกับไอ้เซนต์ช่วยมั้ย"
"มีแค่อย่างเดียว ห้ามให้ใครทำอะไรแอลเด็ดขาด"
"เออรู้แล้ว ทั้งลูกน้องมึงลูกน้องกูอีก ใครจะกล้า"
"แค่นี้นะ กูต้องวางสายแล้ว"
พูดจบเฮย์เดนก็วางสายเพื่อนทันที ซึ่งเป็นเวลาเดียวกันกับที่เสียงปืนดังสนั่นตั้งแต่ทางเข้าคฤหาสน์ของตระกูล
- Writer
