ตอนที่ 10
——————————
เธอไม่มองเขา ไม่สนใจมองใครเลย และไม่มีการทักทายพี่ชายหรือใครทั้งนั้น
สายตาคมสั่นไหวเมื่อเธอเดินผ่านเขาไป คงไม่ต่างจากเธอที่อดทนกับหัวใจตัวเองเช่นกัน แม้เห็นเธออยู่ตรงหน้าเขาก็ยังนิ่งเฉยได้ขนาดนั้น
หญิงสาวเศร้าได้เพียงอาทิตย์เดียว เธอก็จะกลับมาแสบซนเหมือนเดิม และยังเมินเขาเหมือนคนไม่รู้จัก ไม่อยู่ในสายตา ต่างจากไม่กี่วันก่อนลิบลับ รู้สึกว่าตัวเองคงตองปวดหัวกับยัยตัวแสบเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว
"ยัยแอลเลิกเฮิร์ทแล้วเหรอวะ ตัดใจกับมึงแล้วมั้ง ทำเป็นไม่เห็นหัวกันซะขนาดนั้น" เคลย์ตันแหย่เล่นๆ แล้วก็ได้สายตาเชิงด่ากลับมายิ่งทำให้เขาหัวเราะชอบใจ
"ปากหมานะมึง"
เฮย์เดนพูดแค่นั้นก่อนจะเดินนำหน้าเพื่อนไปก่อน เคลย์ตันก็ได้แต่ส่ายหัวไปมา เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะเริ่มหรือจะจบได้ตรงไหน ยิ่งแอลลี่เปลี่ยนเป็นเข้มแข็งแบบนี้แล้วทำให้เขานึกถึงตอนที่น้องยอมรับการจากไปของพ่อกับแม่และ
