ตอนที่ 2

1020 Words
          กานดาเหลือบมองร่างสูงใหญ่ของลูกชายที่เดินเข้ามานั่งร่วมวงสนทนา           “ระหว่างไปติวที่กรุงเทพฯ แม่ตัดสินใจแล้วว่าจะให้แกพักบ้านน้าดาว”           “จริงหรือครับแม่”           สุ้มเสียงดีใจ แววในดวงตาของไมเคิลวาบวาบขึ้นมาอย่างมิอาจเก็บซ่อนอาการดีใจ ประกายสีน้ำตาลในดวงตาดูเข้มขึ้น ขณะมองหน้าเพื่อนแม่สุดสวย           “จริงสิ... แม่จะหลอกทำไมล่ะ”           “ดีครับ”           มีหรือที่ไมเคิลจะปฏิเสธ ชายหนุ่มรู้สึกดีใจ หัวใจลิงโลดพองโตเหมือนลูกโป่งที่สูบลมอัดเข้าไปจนเต็ม มันเป็นเหตุผลทางความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ รู้แต่เพียงว่าเหมือนกับมีแรงดึงดูดบางอย่างที่มองไม่เห็น แต่รับรู้ได้รุนแรงในสายตาที่มองสบตากับเพื่อนของแม่ คล้ายมีแรงดึงดูดที่รับรู้กันอยู่เงียบๆ ระหว่างตนกับน้าดาว           “อยู่บ้านน้าดาวห้ามดื้อห้ามซนให้น้าดาวปวดหัวนะ”           กานดาสั่งราวกับว่าลูกชายของตนเป็นเด็ก           “สัญญาครับว่าผมจะไม่ดื้อ... จะเป็นเด็กดี ไม่เกเร จะเป็นลูกแมวน้อยๆ ให้น้าดาวนอนลูบคางเล่นจนเพลิน จะช่วยน้าดาวทำงานบ้าน บีบนวดให้น้าดาวด้วยครับ”           น้ำเสียงทะเล้น ชายหนุ่มกล่าวพลางมองหน้าเพื่อนแม่ด้วยแววตาประจบประแจงฝากเนื้อฝากตัว           “ดูพูดเข้าสิ... ทะลึ่งนะเรา”           กานดาว่าลูกชาย แต่ดาวรินกลับรู้สึกตื่นเต้น หัวใจเต้นแรงกับคำพูดทีเล่นทีจริงของหนุ่มหล่อลูกชายเพื่อนที่มีแววเจ้าชู้ไม่เบา             ตอนใกล้ค่ำของวันเดียวกันนั้น           “ไมค์จ๊ะ... คืนนี้แม่ฝากดูแลน้าดาวด้วยนะ”           กานดาอยู่ในชุดเดรสสั้นสีครีมหวาน สำหรับออกงานกลางคืน เพราะว่าหล่อนกำลังจะไปงานเลี้ยงสมรสของเพื่อนร่วมงานที่จัดขึ้นในโรงแรมแห่งหนึ่ง หล่อนเดินเข้ามาบอกลูกชายซึ่งกำลังนั่งเล่นเกมในโทรศัพท์มือถืออยู่ในห้องรับแขก           “ครับ... ไม่ต้องห่วง... แล้วแม่จะกลับดึกมั้ยครับ”           ลูกชายถาม “คงกลับมาถึงราวๆ สี่ทุ่มจ้ะ” “ครับ... ขับรถดีๆ นะครับแม่” ไมเคิลมองตามจนกระทั่งมารดาขับรถออกไปจากบ้าน จากนั้นก็หันมาหาเพื่อนของแม่ที่กำลังเดินลงบันไดมาจากห้องนอนที่อยู่ชั้นสองของบ้าน “วันนี้อากาศร้อนจัง” กล่าวพลางเหลือบมองแสงแดดที่สาดลอดเข้ามาทางช่องหน้าต่าง แม้เวลาในตอนนี้จวนเจียนจะค่ำ หากแสงแดดจ้าระหว่างวันของเดือนเมษาก็ยังฝากความร้อนแรงเอาไว้ในอาคารทั้งหลายที่ก่อสร้างด้วยคอนกรีตดูดความร้อน “น้าดาวลงว่ายน้ำสิครับ” ไมเคิลเหลือบมองไปยังสระว่ายน้ำหลังบ้าน โอบล้อมไว้ด้วยพุ่มลีลาวดีส่งกลิ่นหอมกรุ่นอบอวลอยู่หลังบ้าน นึกในใจว่าคงเป็นบุญตาถ้าจะได้เห็นน้าดาวอวดโฉมในชุดว่ายน้ำ เพราะว่าทรวดทรงองค์เอวของเพื่อนแม่คนนี้แม้จะอยู่ในชุดเรียบง่ายธรรมดาก็ยังเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งงดงามสะดุดตา แต่ถ้าต้องมาเผยเนื้อหนังมังสาอยู่ในชุดว่ายน้ำ โอ้ว... แค่คิดเลือดกำเดาของไมเคิลก็แทบกระฉูดออกมา “เป็นความคิดที่ไม่เลว... ช่างบังเอิญ น้าเตรียมชุดว่ายน้ำมาด้วย” เพื่อนแม่กล่าว เข้าทางของชายหนุ่ม... ไมเคิลแอบดีดนิ้วเสียงดังเปราะ มองตามร่างเอิบอิ่มของดาวรินที่ก้าวเดินไปที่หน้าต่าง ทอดสายตามองระลอกน้ำสีครามใสแจ๋วในสระว่ายน้ำ ริ้วคลื่นน้อยๆ กระเพื่อมพลิ้วคลี่คลายตามแรงลมพัดโชยมาจากทุ่งกว้างหลังบ้าน ดาวรินกลับขึ้นไปบนห้อง แล้วลงมาอีกครั้งด้วยชุดเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาว ซ่อนชุดว่ายน้ำแบบทูพีชสีแดงอร่ามสุดเซ็กซี่เอาไว้ภายใน   ในเวลาต่อมา ที่สระว่ายน้ำ           หลังจากถอดเสื้อคลุมว่ายน้ำพาดเอาไว้กับเตียงอาบแดด อวดเรือนร่างสะคราญภายใต้ชุดว่ายน้ำแบบทูพีชสีแดงสดสุดเซ็กซี่ “โห... หุ่นน้าดาวสุดๆ อ่ะ” ไมเคิลรีบวางมือจากเกมในมือถือ ในเมื่อเจอสิ่งที่น่าสนใจยิ่งกว่า แอบแหวกม่านยืนมองเรือนร่างเอิบอิ่มที่ยืนเสยผมอยู่ริมสระว่ายน้ำ น้าดาวเป็นผู้หญิงที่นมใหญ่มาก และการที่หล่อนเลือกชุดว่ายน้ำแบบทูพีชมาสวมใส่ ยิ่งอวดสัดส่วนอะร้าอร่าม ทำเอาไมเคิลตะลึงมองตาไม่กระพริบ “น้าดาวอยากได้เครื่องดื่มเย็นๆ สักแก้วไหมครับ” ไมเคิลตะโกนถาม อยากหาโอกาสใกล้ชิด “ก็ดีจ้ะ” คนที่กำลังยืนอยู่ริมสระน้ำตอบ อึดใจต่อมาไมเคิลก็รินน้ำผลไม้ลงแก้ว แล้วเดินเลียบๆ เคียงๆ มาที่สระว่ายน้ำ ตั้งใจมาเสริฟให้น้าดาวถึงที่ ครั้นเมื่อก้าวมาสุดแนวทางเดินที่โอบล้อมเอาไว้ด้วยพุ่มดอกแก้วเขียวขจี ผลิดอกสีขาวสะพรั่งไปทั้งต้น พลันนั้นเองที่สายตาของชายหนุ่มปะทะเข้ากับเรือนร่างเอิบอิ่มสุดเซ็กซี่ของเพื่อนแม่เข้าอย่างจัง ‘อู้ว...’  เสียงอุทานดังอยู่ในความคิด ดวงตาของไมเคิลเบิกโพลง ใจเต้นแรง ช่วงล่างเกิดอาการตื่นตัว มองคนในสระว่ายน้ำ ‘ว้าว... ’ ไม่อาจละสายตาจากภาพเบื้องหน้า ในท่วงท่าซึ่งดาวรินกำลังแหงนหน้ามองฟ้า หล่อนว่ายกรรเชียงเบาๆ อยู่เหนือผิวน้ำสีครามอันเกิดจากการสะท้อนของกระเบื้องใต้น้ำ แลเห็นสองเต้าอวบใหญ่ นูนเด่นเหมือนภูเขาสองลูกที่ผุดขึ้นกลางทะเล ไม่เพียงแค่ทรวงอกอวบเต่งเตะตา เพราะว่าตรงกึ่งกลางกายก็เห็นหนอกเนินอวบใหญ่ นูนเด่นเป็นพูงาม โผล่พ้นขึ้นมาเหนือผิวน้ำสีคราม           “เครื่องดื่มครับน้าดาว”           ไมเคิลเดินออกมาจากพุ่มดอกแก้ว ส่งยิ้มหวามสู้สายตาน้าดาว           “ขอบใจจ้ะไมค์” สาวใหญ่ค่อยๆ แหวกว่ายเข้ามาใกล้ชายหนุ่ม มือเรียวเอื้อมจับราวบันไดสแตนเลส พาเรือนร่างอะร้าอร่ามงดงามดุจนางพญาผุดขึ้นมาจากน้ำ
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD