วิว วารา เด็กสาวอายุ18ปี เธอกำลังอยู่ในช่วงวัยเรียน หน้าตาสวยตามสไตล์ติดเหวี่ยง ยังคงสวมใส่ชุดนักเรียนม.ปลายอยู่ วันนี้เป็นวันที่เธอสอบเสร็จเป็นวันสุดท้าย เธอจึงตั้งใจมาทำในสิ่งที่เธอชอบและอยากทำมาเนิ่นนานนั่นก็คือการสัก
เธอหลงใหลในรอยสักมาก ซึ่งวันนี้เธอเองก็หาข้อมูลมาพอสมควร ว่าร้านนี้ดีและสมกับราคาที่โคตรจะมหาโหด
แต่แล้วไงล่ะ? เผอิญบ้านเธอรวย :) เรื่องเงินเลยไม่ใช่ปัญหาของเธอเลยสักนิด
“ร้านไหนวะแม่ง..” เธอกำลังเดินอยู่ในซอยเปลี่ยวที่ตอนนี้เริ่มจะมืดสนิทลง สายตายังจับจ้องมองหน้าจอมือถือกับทางข้างหน้าสลับกัน เพราะตั้งแต่เธอลงจากแท็กซี่มาก็เดินเข้าตอกซอยตามในที่แอพพลิเคชั่นขึ้นบอก แต่ไร้ซึ่งร้านสัก มีแต่บ้านช่องที่ดูมีคนอยู่บ้างและไม่อยู่บ้าง แลดูบรรยากาศในละแวกนี้มันเงียบจนดูผิดปกติ
“เข้าซอย เลี้ยวซ้าย เดินตรง เลี้ยวซ้ายอีกครั้งแล้วก็เลี้ยวขวาแล้วก็..” นิ้วเรียวชี้ไปชี้มาอย่างงุนงง เธอยืนนิ่งกลางซอยเปลี่ยว ก่อนคิ้วจะขมวดเข้าหากันเป็นปม เมื่อเธอหันไปก็พบว่าเป็นทางที่เธอเดินมา กับอีกทางด้านหน้าก็พบว่ามันคือทางตัน
“ซอยตัน!” เสียงใสโวยลั่นกำมือถือตัวเองแน่น
“ฉิบ! ไอ้GPSเฮงซวย!”
“เฮ้ย! เสียงอะไรวะ!?”
“อุ๊บ!!” O.O!! มือบางยกปิดปากตัวเองทันที ตากลมโตก่อนจะก้าวถอยหลังเรื่อยๆ อย่างไม่รู้ตัว
“มันอยู่ทางนั้นเปล่าพี่”
“ไปดิวะ!”
ตึก! ตึก! ตึก! ตามด้วยเสียงฝีเท้ามากมายกำลังมุ่งมาทางเธอ
“อะ..อะไรวะ?” ตึก ตึก ตึก..ฝีเท้าบางก้าวถอยหลังอย่างลนลาน เธอเอ่ยออกไปอย่างไม่รู้ว่ากลุ่มคนข้างหน้านั้นคือใคร? แต่ฟังจากน้ำเสียงแล้ว พวกมันคงไม่ได้มาดีแน่
พรึ่บ! หมับ! ร่างบางถูกฉุดกระกระชากอย่างแรง
“อ๊ะ! กะ..อื้อ! ๆๆ” วิวกำลังกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆ ร่างของเธอก็ถูกกระชากเข้าไปในตอกเล็กที่มืดสนิท โดยมีฝ่ามือหนาใหญ่ปิดปากเธอสนิท พร้อมกับกดร่างเธอเข้ากับกำแพงแข็งมันอึดอัดไปหมด ขยับตัวแทบไม่ได้เลย
“เงียบ! ไม่อยากตายเป็นผีเฝ้าซอยก็หุบปาก” ไม่นานเสียงทุ้มของชายหนุ่มปริศนาที่เธอไม่รู้ว่าเขาคือใครก็เอ่ยขึ้นอย่างดุดัน
“อื้อ อื้อ!” งึกๆ วิวพยักหน้ารับรัวๆ เธอไม่ได้ใจเซาะขนาดนั้น แค่ตอนนี้คนตรงหน้าพยายามเหมือนจะช่วยเธออยู่ เธอก็ควรจะทำตามที่เขาบอก
พรึ่บ! มือหนาสะบัดมือออก ก่อนจะปล่อยปากเธอให้เป็นอิสระ ร่างสูงประคองร่างบางให้เดินตามเขามาติดๆ
“อึก แฮ่กๆ นะ..นายคือคนที่พวก..อื้อ!” วิวหายใจอย่างหอบเหนื่อย ก่อนจะพยายามมองชายหนุ่มตรงหน้า เธอไม่รีรอที่จะเอ่ยถามแต่ไม่ทันได้เอ่ยจบ มือหนาก็คว้ามาปิดปากเธอจนสนิทอีกครั้ง ก่อนเสียงแววดังไม่ใกล้ไม่ไกลจากที่ชายหนุ่มพาเธอเดินเข้ามา
“ไปไหนแล้ววะ! แม่งเอ้ย!”
“หามันให้ทั่ว ก่อนที่พวกมึงจะโดนกุดหัวกันทีละคน! ไป!”
ตึก ตึก ตึก..ไม่นานเสียงฝีเท้าเบาบางไป