“ทำไมไม่เรียนที่เดียวกันวะ ไม่เข้าใจ” เสียงชายหนุ่มเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีหงุดหงิด เขาเสยผมลวกๆ หรี่มองหญิงสาวที่กำลังส่องดูความเรียบร้อยบนใบหน้าของเธอ
“ก็ที่มอ.พอร์ช ไม่มีสาขาที่ฟินอยากเรียนหนิ” หญิงสาวเอ่ยขึ้นตอบ แต่เธอไม่ได้หันมองชายหนุ่มแต่อย่างใด
“ก็ไม่อยากห่าง”
“หึ ห่างตรงไหน อยู่ด้วยกันทุกวันป่ะ?” ครั้งนี้ฟินหันมามองหน้าพอร์ช เธอสบถขำขึ้นเอ่ยกลับชายหนุ่มออกไป เพราะทุกวันนี้เธอกับเขาก็อยู่ด้วยกันอยู่แล้ว ตั้งแต่ครบกันได้สามเดือน ตอนนี้ก็เข้าหนึ่งปีแล้วด้วย
“หวงเมีย ไม่ได้ไง” พอร์ชเอ่ยขึ้น เขาโน้มตัวเข้าหาหญิงสาว หมายจะหอมแก้มนวลของเธอแต่ก็กลับถูกฟินผลักอกให้ออกห่าง
“เหอะ” ฟินจะสบถใส่เขา เมินหน้าหนีอย่างเอือมระอา คนอย่างพอร์ชเหรอ ก็คงดีแต่หวงเธอ แต่ตัวเองกลับทำตัวง่ายกับคนอื่นๆ แล้วเธอก็เป็นพวกหวงของเสียด้วย ไม่ใช่แค่เขาคนเดียวเสียเมื่อไหร่
“เฮ้อ! อีกแหละ ทำหน้าแบบนี้อีกแล้ว”
“พอร์ชร
