View : Talk
3 วันต่อมา
ฉันนั่งมองจานข้าวตรงหน้าด้วยความคิดที่หลากหลาย พยายามเคี้ยวข้าวให้ละเอียดแล้วกลืนกินมันอย่างจำใจ ก่อนจะกินข้าวคำสุดท้ายจนหมดแล้ววางช้อนลงอย่างเหนื่อยหน่าย
“กินจนหน้าจะเป็นแกงจืดอยู่แล้ว..”
ใช่ สามวันที่ผ่านมา ฉันได้กินแต่แกงจืดเต้าหู้หมูสับเนี่ย บ้ามากไปกว่านั้นคือฉันได้กินมาตลอดทั้งสามมื้อ! เพราะตัวบงการเรื่องการกินของฉันคงไม่ต้องพูดถึงหรอกจริงไหม ว่าเป็นใคร? นอกจากเฮียเพลิง
ฉันนั่งทบทวนมาตลอดสามวันที่ผ่านมา ฉันทนนอนอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมสีดำสนิทนี้ตั้งแต่วันนั้น.. จนตอนนี้ร่างกายเริ่มกลับมาได้เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว ในระหว่างที่อยู่ฉันพยายามจะสงบปากสงบคำให้ได้มากที่สุด เพราะการที่จะต่อปากต่อคำกับคนอย่างเขา มันคงไม่มีวันจบง่ายๆ ทำไมฉันต้องมาเจอเรื่องบ้าๆ แบบนี้ด้วย
แต่คนอย่างวิว วาราเหรอ..จะมานั่งร้องไห้ฟูมฟายเรียกร้องในสิ่งที่สูญเสียไป เหอะ! นั่นมันไม่ใช่ฉัน และ
