บทที่ 2 จุดเริ่มต้นของเรื่อง NC25+
823 Words
สวบ~
"กรี๊ดดดด" / "อ่าส์สสส" สองเสียงต่างร้องคนละอารมณ์ ใบหน้าสวยอาบน้ำตาเต็มแก้มนอง ยามฤทธิ์โดนปลดปล่อย สร้างความเจ็บปวดและมนทิลมาแทรกแทน รับรู้ถึงเยื่อบางๆขาดสะบั้น กระตุกมวลท้องน้อยปล่อยน้ำคาวบางอย่าง ฝ่ายชายใส่แรงกระแทกไร้การถนอม ฉีกกระชากชุดเดรสโยนทิ้งลงพื้นเหมือนไร้ค่า
"สมควร" เอเดนรีบก้มลงมองจุดเชื่อม ตอนกลิ่นคาวลอยฟุ้งบ่งบอกบางอย่าง แถมเมื่อกี้ความรู้สึกส่วนหัวแก่นกายได้สัมผัส เยื่อบางที่เขาเคยเจอ ก่อนผงะกับคราบเลือดสดทะลักเปลื้อนกล้ามท้อง ต้องรีบปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตโยนทิ้งตามด้วยกางเกง
เขาไม่อาจหยุดยั้งอารมณ์กระสัน ยามร่างกายบริสุทธิ์จุดไฟสวาท เมื่อเธอเป็นฝ่ายร้องขอเริ่มก่อนเอง สถานที่แบบนี้น่ารู้ดีว่าไม่ควรไว้ใจใคร เขาอุตส่าห์ช่วยเหลืออย่างน้อยควรตอบสนองให้สมบทบาท
ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!
"ปะปล่อย...จะเจ็บ...อื้อ..ปล่อย..ไอเลว!..อื้อ" เหมือนคำพูดของหญิงสาวไร้ความหมาย ฝ่ายชายยังคงใส่แรงกระแทกแล้วกระแทกอีกไม่ยั้ง มันเจ็บแสบไปทั่วกลีบดอกไม้งาม เบื้องหน้าถูไถผนังกำแพง กลิ่นคาวลอยคละคลุ้งชวนอาเจียน ปัดมือจิกใส่ท่อนแขนแกร่งระบายความทรมาน
"ไม่เถียง..แต่เลวยังไงได้เป็นผัวเธอคนแรกเลยนะ" ร่างกำยำโน้มแผงอกกว้างลงใส่แผ่นหลังบางแนบชิด เชยใบหน้าสวยเงยมอง ก่อนกระแทกจูบเร่าร้อนบดขยี้ ขบเม้มขอบปากอิ่มเอิ่มให้คนรองรับเผย่ออ้าเอาลิ้นสาก ตวัดเกี่ยวพันลิ้นเล็กโลมเร้า ดูดกลืนรสหวานผสมกลิ่นเครื่องดื่มมึนเมา
ดวงตากลมไร้ความหยาดเยิ้มต่างจากนาทีก่อน กลับกระตุ้นให้คนเจ้าเล่ห์อยากเอาชนะ ส่งแรงลงช่วงล่างกระหน่ำใส่ ล้วงขยี้ติ่งคริสตัสเพิ่มความทรมาน
"อื้อ..อ่อยย!...อื้ม..อึก!" น้ำเสียงหวานร้องครวญแทบขาดใจ ร่างกายแปดเปลื้อนมลทินแบบไม่ยินยอม คนตัวสูงยังไม่สนใจ ขยับก้มลงช้อนเอาเต้าอวบเกินคัพซีขึ้นขบเม้ม ปากหยักครอบครองดูดอย่างหิวโหย ตวัดปลายลิ้นเร้าจนร่างอรชรบิดซ่าน ผลักดันศรีษะใหญ่ราวรังเกียจ แต่ก็รวบข้อมือกระตุกไปข้างหลัง
ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!
"อ่าสส" ยิ่งกว่าเสียงคำรามของสัตว์ป่า เมื่อลิ้มรสอาหารแสนพอใจ รั้งเอาสองข้อมือเล็กดึงไว้ ส่วนฝ่ามือหนาอีกข้างกดไหล่มนแนบผนัง เด้งสะโพกแกร่งสอบระรัว ปล่อยให้น้ำเมือกใสปนเลือดสีแดงอาบชโลม มันวาววับสะท้อนจนสุดโคนลำ
"จะเจ็บ..มะมไม่ไหว...แล้ว..จะตายแล้ว...อื้อ" ความรุนแรงระหว่างส่วนล่างไม่อาจรองรับได้ ใครว่าเซ็กส์ สามารถสร้างความสุขสำหรับเธอคือไม่ใช่เลย เพชรพลอยส่งเสียงร้องทรมาน ผลิตน้ำตาไม่ขาดสายพยามดิ้นหนี ยิ่งร่างอรชรปฏิเสธเขายิ่งจงใจเพิ่มจังหวะกระแทกใส่
ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!
ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!
"กรี๊ดดดด!"/ "อ่าส์..." ร่างกำยำเกร็งกระตุกปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเต็มถุงป้องกันจนหมดทุกหยด ถอนสะโพกแกร่งออกให้จุดเชื่อมต่อหลุดประสาน ยิ่งปล่อยน้ำคาวทะลักไหลเต็มโคนขาอ่อน ก่อนใช้ท่อนแขนแกร่งเพียงข้างเดียวยกอุ้มร่างบอบบาง ลอยขึ้นจากพื้นกระเบื้องง่ายดาย
"ปะปล่อยไอชั่ว! ปล่อยนะ!" กำปั้นน้อยๆรวมเอาเรี่ยวแรงทุบกระหน่ำใส่บ่ากว้าง รอยสักหัวสิงโตบ่งบอกนิสัยและตนตัวเจ้าของมัน ช่างน่ากลัวพานใจหลุดล่วงต่ำ เรื่องอะไรต้องยอมให้เขาเอาเปรียบซ้ำซากอีก หากพาไปทำร้ายขึ้นมาแล้วเธอจะสู้ต่อได้อย่างไร
"จะพาไปไหน ไม่ไป!" สองร่างเปลือยเปล่าเข้าห้องมืดสลัว มีแสงสีแดงสลับน้ำเงินสลับคล้ายห้องเชือดสำหรับพวกบ้าตัณหา เขาโยนหญิงสาวไปกลางเตียง โชว์กล้ามมัดเนื้อแข็งแรงตามสไตล์คนชอบออกกำลังกาย ตามด้วยกระโดดขึ้นคร่อมเตรียมบทบรรเลงต่อไป ตอนนี้ไร้ถุงป้องกันเสียแล้ว
"ยะหยุดได้แล้ว!ฉันจะแจ้งตำรวจจับแกให้หมดเลย!" เธอพยามพูดให้อีกฝ่ายรู้สำนึก คนมีชื่อเสียงย่อมหวงแหนภาพลักษณ์ สองข้อมือเล็กโดนรวบเหนือศรีษะ ผมสลวยยุ่งเยิงสะบักสะบอม สภาพน่าเวทนาแต่ไม่อาจให้คนมองรู้สึกเห็นใจเลย
"งั้นบอกพี่เธอด้วยนะว่า...ผัวคนแรกชื่อ เอเดน" เขาส่งน้ำเสียงแหบพร่าใกล้กกหูบาง ขณะก้มหน้าซุกไซร้ซอกคอระหง ขบกัดเป็นรอยเขี้ยวพอใจ ลากลิ้นสากโลมเลียจนเปียกชุ่ม ขยับไล่ลงจนทั่วเนินอกขาว ขนาดใหญ่เกินคาดนุ่มนิ่มทำชายบุรุษหื่นกระหาย ครอบครองดูดราวหิวโหย ขบดึงยอดประทุมถันทั้งสองข้างเมามันส์
"อื้อ..จะเจ็บอย่ากัด...ปล่อยนะ..อื้อ"
"ปล่อยแน่..แต่รอบนี้เอาสด"
...................................
ช่วงนี้มันจะดุเดือดหน่อยๆ 555
อิเดนต่างจากเรื่องพาร์ทคนอื่นในกลุ่มไหม 555
- Writer
